به گزارش فارس، محمدحسین مهدویان، کارگردان آثاری همچون آخرین روزهای زمستان، ایستاده در غبار، ماجرای نیمروز و... روز گذشته در صفحه شخصی خود در فضای مجازی، از عدم اکران فیلم سینمایی «شیشلیک» با وجود دارا بودن پروانه نمایش و صادر نشدن مجوز دو پروژه جدید سینمایی خود از سوی سازمان سینمایی کشور خبر داد.
وی در ابتدای این یادداشت مجازی نوشته است: «اگر در بر همین پاشنه بچرخد احتمالا ما آخرین نسل از فیلم‌سازان ایرانی هستیم که لذت واقعی فیلمسازی را تجربه کرده‌ایم. سالن‌های پر از تماشاگر را دیده‌ایم. از صدای کف و سوت تماشاگران در پایان فیلم‌هایمان لذت برده‌ایم.»
وی در ادامه با اشاره به عدم امکان اکران فیلم سینمایی «شیشلیک» نوشت: «در سه ماه گذشته با دو فیلم‌نامه‌ی مختلف، یک فیلم‌نامه‌ی جنایی و یک فیلم‌نامه‌ی کمدی، با تهیه‌کنند‌گان و نویسندگان متفاوت درخواست پروانه‌ی ساخت داده‌ام که هر دو فیلمنامه بدون ارائه‌ی اصلاحیه و هیچ‌گونه توضیحی رد شدند و اجازه‌ی ساخت نگرفتند.»
بهمن حبشی، مدیرکل دفتر نظارت بر ساخت فیلم سازمان سینمایی، در خصوص صحبت‌های روز گذشته محمد حسین مهدویان گفت: در آذر ماه سال گذشته فیلمنامه مرد بازنده ایشان علیرغم اینکه شورا با آن خیلی موافق نبود تلاش کرد تا با مشاوره‌های زیاد و چندبار بازنویسی و بررسی‌های زیاد مجوز آن را صادر کند و از آنجایی که فیلم با موضوع پلیس بود و تیم تهیه و تولید نظرات پلیس را اجرا نکرده بود سازمان سینمایی همه تلاش خود را برای جلب نظر نیروی انتظامی و حضور فیلم در جشنواره و در پی آن اکران فیلم فراهم آورد.
وی ادامه داد: در چند ماه گذشته اقتباسی از رمان بیگانه آلبر کامو به‌نام مطرود از سوی کامران حجازی تهیه‌کننده مهدویان به شورا رسید، البته قبل از آنکه فیلمنامه به شورا ارائه شود طرح آن را برای شورا ارسال کردند تا قبل از شورا ببینم که آیا این طرح می‌تواند موفق به اخذ مجوز شود یا نه، که نظر شورا مخالفت با طرح ارائه شده بود. در جلسه حضوری ایشان با معاون نظارت سازمان چرایی رد شدن طرح به وی گفته شد و قرار شد نظرات شورا را در فیلمنامه اعمال کنند و مجددا به شورا ارائه بدهند، متاسفانه وقتی بار دوم فیلمنامه به شورا آمد بدلیل رعایت نکردن نظر شورا و مخالفت آن با آیین نامه پذیرفته نشد. همه این موارد به تهیه کننده فیلم بلافاصله اعلام شد چرا که اصولا طرف حساب شورای صدور پروانه فیلمسازی تهیه کننده فیلم است.
حبشی اضافه کرد: متاسفانه در مورد فیلمنامه مطرود نویسنده آن یزدانی خرم استوری گذاشتند و جوری وانمود کردند که گویا شورا با آلبر کامو مشکل دارد! در صورتی که شورا با نوع اقتباس فیلمنامه مخالف بود نه کتاب بیگانه.
وی در مورد فیلمنامه جدید مهدویان با عنوان «شیرینی بله برون» نیز، تهیه کننده فیلم محمد رضامنصوری با ایل بیگی تماس گرفتند و گفتند مهدویان می‌خواهند یک کمدی بسازند و خواهش کردند فیلمنامه را قبل از اینکه به شورا بدهند بخوانند و نظر مشورتی بدهند،حبیب ایل بیگی فیلمنامه را خواندند و به تهیه کننده اعلام کردند که با توجه به حجم بالای سیاهی و تلخی کار بعید است بتواند مجوز بگیرد و بهتر است به کار دیگری فکر کنید. متاسفانه بر خلاف مشورت، ایشان درخواست پروانه ساخت کردند و فیلمنامه بلافاصله در کوتاهترین زمان در جلسه مطرح و بررسی شد.
و همانگونه که انتظار می‌رفت بدلیل سیاه نمایی و نگاه بسیار بد و تحقیرآمیز به مردم فقیر و اشکالات زیاد شورا اعلام کرد که فیلمنامه مورد پذیرش قرار نگرفته است. البته شورای پروانه ساخت این امکان را فراهم کرد تا با مشورت اعضا و رفع موانع فیلمنامه مجددا در شورا بررسی شود، همه این موارد و جزییات به تهیه کننده فیلم فردای جلسه گفته شد، البته اینکه مهدویان می‌فرمایند چیزی به ایشان اعلام نشده باید بعد از این همه فیلمسازی بدانند که همه موارد به تهیه کننده فیلم گفته می‌شود و طبق آنچه که در قوانین و مقررات آمده مسئولیت فیلم بر عهده تهیه‌کننده است.
مدیر کل نظارت بر ساخت فیلم در پاسخ به ادعای مهدویان در خصوص سختگیری در صدور پروانه ساخت چند نکته را یادآور شد؛
۱- فلسفه بررسی فیلمنامه و صدور پروانه ساخت در جهت مراقبت از محتوای آثار و البته ایجاد توازن در تولید است لذا هر فیلمنامه که به شورا ارائه می‌شود لزوما به صدور مجوز ختم نمی‌شود گرچه که در همین یک سال بالغ بر ۶۵ درصد مشتمل بر ۱۲۱ پروانه ساخت آثار پروانه ساخت دریافت کرده‌اند.
۲- فیلمسازی که داعیه پایان فیلمسازی با شور و شکوه یک سال قبل را دارد باید پاسخ دهد آیا فقط وقتی درب بنفع او و تمایلات و خواسته‌های او بچرخد درست میچرخد؟ اینکه سالها هر چه نوشته براحتی مجوز گرفته و گاه تمام اصول و باورها و ارزش‌های یک ملت را زیر سوال برده و از دل آن فیلمی بیرون آمده که حتی برخی از آزاداندیش‌ترین اهالی سینما هم موافق نمایشش نیستند به معنی چرخش درست درب بر پاشنه درست بوده است؟
۳- اینکه شورایی در سازمان سینمایی که جزو مجرب‌ترین و دلسوزترین اعضای سینما هستند مسیری را در پیش بگیرند که چند ماه بعد یک فیلم توقیفی و پر مسئله دیگر به صف توقیفی‌ها افزون نشود به معنی پایان دوران باشکوه فیلمسازی ایشان و امثالهم است؟
۴- کشیدن چنین موضوعات و مباحثی به فضای مجازی و ایجاد حاشیه و هیاهو آیا برای به پاشنه درست برگرداندن درب است یا برای اعمال فشار فزاینده رسانه‌ای برای عبور از قواعد و آیین نامه‌ها و ملاحظات اصولی و حساب شده شورای پروانه ساخت سینمایی؟! این شیوه حاشیه سازی و جنجال آفرینی تا کی ادامه خواهد داشت؟ آیا وقت آن نرسیده که به جای چنین راهبردی، یک بار به ذات آنچه در شورا در جریان است و تاکیدشان بر تولیدات بدون مسئله تمرکز کنند و با ارائه متنی قابل دفاع و قابل قبول نظر مساعد شورا را جلب کنند؟
۵- دوره تولیدات بی‌پشتوانه و تولید برای تولید سپری شده است و چنانچه اثری احتمال توقیف در مرحله پروانه نمایش داشته باشد قطعا مجوز ساخت نخواهد گرفت تا از هدر رفت بودجه‌های عمومی و یا حتی خصوصی جلوگیری به عمل آید. وظیفه سازمان به غیر از مراقبت از سطح کیفی آثار، مراقبت از سرمایه‌هایی است که به اعتبار پروانه ساخت سازمان سینمایی برای سرمایه گذاری در یک اثر اعلام آمادگی می‌کنند تا مشکلی شبیه فیلم قبلی این فیلمساز پیش نیاید و میلیاردها تومان سرمایه یک سرمایه گذار صرفا بواسطه عدم مراقبت و ملاحظه یک نویسنده یا کارگردان و یا تهیه کننده دچار خسران نشود.
۶- اگر تماس‌های تلفنی و جلسات متعدد مدیران سازمان سینمایی برای ارائه اصلاحات و نقطه نظرات در خصوص فیلمنامه‌های بررسی شده جزو توضیحات نیست پس چیست؟ درخصوص هر دو فیلمنامه ارائه شده ایشان به دفعات چه با ایشان چه تهیه کننده صحبت و نقطه نظرات و ملاحظات شورا به سمع و نظرشان رسیده است.
