الف - آیا اعراب از اوباما ناامید شده اند

فرانسوا اولاند رئیس‌جمهور فرانسه اولین رهبر غربی بود که روز سه شنبه به صورت افتخاری در نشست شورای همکاری خلیج فارس شرکت کرد. اولاند در سفر به خاورمیانه لوران فابیوس و ژان لودریان وزرای خارجه و دفاع را نیز به همراه دارد.

حضور اولاند در منطقه، در حالی است که خاورمیانه گرفتار تنش های بی سابقه ای شده و به نظر می رسد سفر رئیس جمهور فرانسه در این شرایط زمانی برای حداکثر استفاده و پیشبرد منافع تجاری- سیاسی پاریس است. سوریه که از سال ۱۳۸۹ جنگ داخلی در آن جریان دارد و در آن انواع و اقسام گروه های تروریستی و تکفیری با پشتیبانی کشورهای عربی و غربی فعالیت دارند. عراق که حدود یک سالی می شود به جولان داعش تبدیل شده و در روزهای اخیر بحث تجزیه آن با توجه به سیاست هایی که دولت آمریکا در پیش گرفته به شدت اوج گرفته، بحرین که چند سالی می شود با نارآمی و قیام روبه رو شده اما آل خلیفه با کمک های آل سعود درصدد کنترل اوضاع و احوال می باشد. لبنان که حدود یک سالی می شود بین جناح های سیاسی آن بر سر تعیین رئیس جمهور اختلاف جدی درگرفته به گونه ای که احزاب و ائتلاف های سیاسی براثر دخالت های خارجی تا کنون موفق نشده اند به اجماعی دست یابند. مصر نیز که چند سالی می شود به شدت دو قطبی شده و در حال حاضر نیز که بیش از سی روز است جنگنده های ائتلاف عربی به رهبری آل سعود با حمایت لجستیکی غرب مشغول بمباران یمن برای شکست دادن حوثی ها و اجبار آن ها به عقب نشینی به امید بازگشت عبدربه منصور هادی به قدرت هستند. کشور عربستان نیز که درگیر جنگ قدرت درونی بین شاهزادگان است و بعید است به این زودی ها به آرامشی اطمینان بخش دست یابد به خصوص این که ریاض، علاوه بر آفریقا در بحرین، یمن و سوریه نیز به شدت فعال است و همزمان تلاش دارد تا با دادن امتیازهای مختلف به کشورهای غربی علی الخصوص به فرانسه مانع از توافق هسته ای و یا حداقل مانع از یک توافق بد هسته ای به سود ایران بشود چون از این بیم دارند در صورت به سرانجام رسیدن پرونده هسته ای، قدرت منطقه ای تهران بیش از پیش افزایش یابد.در واقع به نظر می رسد عربستان برای مقابله با نفوذ و قدرت ایران ابایی از بکارگیری هر حربه و ابزاری برای ندارد.

البته به صورت دقیق تر می توان گفت جهت ائتلاف عربی-صهیونیستی ذیل راهبرد تداوم فشار به ایران برای جلوگیری از ایفای نقش مثبت منطقه ای و تضعیف مقاومت است.

البته برخی تحلیل گران سیاسی از نزدیکی بیشتر فرانسه تا آمریکا به این ائتلاف خبر می دهند. آن ها برای اثبات ادعای خود نیز به موضع تهاجمی تر فرانسه در قبال بشار اسد، ایفای نقش پلیس بد توسط پاریس در مذاکرات هسته ای، تمرکز بیشتر آمریکا به مناطق دیگر جهان مثل آسیای جنوب شرق و اوکراین برای کنترل چین و روسیه و ... اشاره می کنند.

در هر صورت پایه های این ائتلاف بر چندین مبنا شکل گرفته است:

- تلاش برای عدم انعقاد توافق جامع هسته ای ایران و ۱+۵ یا حداقل جلوگیری از توافق مطلوب ایران (از بین بردن قابلیت های هسته ای ایران با حفظ همزمان تحریم ها)

- خروج سوریه از محور مقاومت با سرنگونی بشار اسد

- تضعیف حزب الله در لبنان و ممانعت از به قدرت رسیدن نامزد مورد نظر این جریان سیاسی به ریاست جمهوری

- خلع سلاح و کنار گذاشتن انصارالله از قدرت در یمن یا حداقل کاهش قدرت این گروه

- حفظ حکومت آل خلیفه تحت هر شرایطی در بحرین

- تلاش برای تضعیف قدرت و نفوذ شیعیان در ساختار حکومتی عراق

- تفرق گروه های فلسطینی و تلاش برای ایجاد سازش و مصالحه بین فلسطن و اسرائیل

کشورهای غربی علی الخصوص فرانسه و در درجه بعد آمریکا آتش بیار درگیری های منطقه ای شده اند و سعی دارند با ترویج ایران هراسی و اشاعه ایده شکل گیری امپراتوری شیعی به اهداف و آمال خود که همانا رونق دادن به فروش تسلیحات و عقد قراردادهای سنگین مالی( فروش جنگنده به مصر، قطر و امارات)، حفظ و ارتقای امنیت اسرائیل، تقویت گروه های تکفیری و ایجاد درگیری بین کشورهای مسلمان برای ارائه چهره ای غیرانسانی از دین اسلام برای کنترل و سرکوب اسلام خواهی در اروپا و ... برسند.

بازی فرانسه علیه ایران و در راستای منافع اسرائیل و عربستان در حالی است که شرکت‌های اروپایی به ویژه خودروسازان فرانسه خواهان بازگشت فوری به بازار ایران هستند و از زمان حصول توافق اولیه ژنو تا کنون هیأت‌های اقتصادی متعددی به ایران آمده‌اند تا فرصت‌های تجاری را برای سرمایه‌گذاری پس از لغو تحریم‌ها بررسی کنند.

در نهایت این که رئیس‌جمهور فرانسه که محبوبیتش در داخل این کشور افت فاحشی داشته به کمتر از ۲۰ درصد رسیده و اگر اوضاع اقتصاد به منوال کنونی پیش رود، شانس اندکی برای انتخاب مجدد دارد، تلاش وافری دارد تا با دلارهای نفتی و ایفای یک نقش فعال( و البته مخرب) منطقه ای و بین المللی به اوضاع داخلی خود و کشور فرانسه سر و سامان بدهد.