پلان۱
نزدیک های نماز مغرب بود حول و حوش یک ساعت مانده، سوار اتوبوس شده بودیم و منتظر تا به حرکت در آید یه ربع بعد ماشین حرکت کرد. هنوز چند دقیقه ای از حرکت نگذشته بود که راننده برای رفاه حال! مسافران سیستم صوت خودرو را روشن کرد از همون اولین موسیقی آثار خواننده های اون ور آبی اعم از ترکی و فارسی شروع به خواندن کرده بودند که سرو کله خواننده های زن نیز به وسط آمد از همون ابتدا خواستم تذکر بدهم که یا خاموش کند یا موسیقی مجاز بگذارد. هرچه فکر کردم روش درستی به ذهنم نرسید همراه بودن همسرم نیز سبب شده بود محتاط تر عمل کنم از طرفی از عکس العمل راننده و برخی مسافران طلبه این وضع هم بخاطر همراهی همسرم نگران بودم کم کم نزدیک شدن به اوقات ملکوتی نماز نیز بر حساسیتم اضافه کرده بود و هی خدا خدا می کردم تا راه حلی جلوی پایم بگذارد.

در همین دغدغه ها بودم که شماره روی شیشه جلوی ماشین نظرم را جلب کرد که جلویش نوشته بود «دربست»،ناگهان به فکر رسید که این باید حتما شماره راننده باشد به ذهنم رسید که پیامکی برایش ارسال کنم متنی به این مضمون نوشتم:« سلام آقای راننده،خدا قوت خسته نباشی، در لحظات روحانی نماز مغرب هستیم بهتر نیست ضبط را خاموش نمایید» و به همان شماره ارسال کردم به دقیقه ای نکشید که صدای دریافت پیام همراه آقای راننده بلند شد پیام را خواند و بدون هیچ عکس العملی ضبط را خاموش کرد و دیگر تاپایان مسیر روشن نکرد.

پلان ۲
چند روز پیش در صف نون منتظر بودم که ناگهان تصویر چند جعبه که بر روی هم در ویترین مغازه اسباب بازی فروشی چیده شده بود نظرم را جلب کرد جعبه های استخر بادی بچه ها بود که از خارج وارد شده بود و بر روی آن عکس استخر به همراه بچه ها و مادرشان بصورت برهنه حک شده بود خیلی ناراحت شدم در همان حال که نگاه می کردم دیدم تقریبا تمامی افرادی که وایستاده اند به این تصویر ها نگاه می کنند خواستم به فروشنده بگویم از عکس العمل فروشنده کمی واهمه داشتم ناگهان یاد تجربه بالا افتادم و به تابلو مغازه نگاه کردم خوشبختانه موبایلش را هم زده بود پیامی به این شرح« سلام خداقوت؛ فکر نمی کنی اگر به جای گذاشتن جعبه های استخر بادی با این عکس های زشت، روی یه کاغذ می نوشتی استخر بادی موجود است خدا راضی تر بود» تنظیم کردم و به آن شماره ارسال کردم فردا دوباره که به صف نون رفتم دیدم جعبه ها نیست و خدارا شکر کردم.

در این اوضاع که فساد ها و بی حرمتی ها کم کم دارند علنی می شوند و امر به معروف و نهی از منکر نیز به عنوان یک واجب در حال فراموشی است و همه ما به خاطر برخی ملاحظات جرات گفتن و تذکر نیز نداریم به نظر می رسه این روش های غیر مستقیم مانند ارسال پیامک و حتی ایمیل می تواند در برخی امورات راه گشا باشد.

الف