الف - یتیم نوازی به روش یتیم پروری

اگر به برنامه های تلوزیونی دوران کودکی و نوجوانی خود رجوع کنیم متوجه آن می شویم که موضوع تعداد زیادی از پویا نمایی، فیلم وسریال های خارجی که تحت عنوان برنامه کودک از تلوزیون پخش میشد، داستان انسان یا حیوانی بود که در طول داستان به دنبال پدر و یا مادر خود می گشت.

شاید برخی بگویند سازندگان آن برنامه ها صرفاً موضوعی عاطفی و پر کشش را برگزیده بودند تا کودکان و نوجوانان اهمیت خانواده را بهتر درک کنند.اما با توجه به محوای غالب شاید مسائل دیگری نیز دخیل باشند.این را در نظر بگیریم که شاید نداشتن خانواده و یا اطلاع از هویت واقعی والدین موجب این انبوه برنامه ها شده است.این که درفیلم ،سریال و پویا نمایی ها یک کودک از همان دوران کودکی به دنبال خانواده خود باشد و حتی محل زندگی یا پرورشگاه را برای یافتن خانواده اش ترک کند،می تواند بیان یک دغدغه گسترده از دل آن جوامع باشد.

طرح اینگونه قصه ها تنها به اینجا ختم نمی شود. یتیم خانه ها، ناپدری و نامادری هایی که به کودکان ظلم میکردند، کودکان خیابانی که یا بزهکار بودند و یا به سختی کار می کردند و ... موضوع داستان بسیاری از بزرگان ادبیات غرب نیز بوده و هست. اما در نقطه مقابل وقتی به ادبیات کهن و یا معاصر خود نگاه می کنیم،تقریباً این مسائل یافت نمیشود.موضوع غالب داستان و قصه های ایرانی که در آن کودکی وجود دارد پیرامون پند آموزی خانواده و بزرگان به فرزند و یا مسائلی از این دست می باشد.

پیش کشیدن مطالب بالا مقدمه ای برای پرداختن به انتشار خبری تامل برانگیز در رسانه است.ایجاد جعبه ای برای نگهداری از نوزادان ناخواسته.

هضم خبر سنگین و لزوم چنین راه حلی دردناک است.این اتفاق موضوع عجیبی است که گویی در فرهنگ آنها امری عادی است.در شریف بودن حمایت از یک کودک معصوم جای هیچ شک و شبهه ای نیست.اما چرایی تولد نوزادی بصورت ناخواسته آنهم در کشوری که درآن آموزشهای لازم بهداشتی وجود دارد بحث برانگیز است.چرا باید بجای حمایت و آموزش به مادرانی که در خطر زایمان ناخواسته هستند آتش نشانی داوطلب به صورت خودجوش چنین راهی را تنها راه حل ببیند؟ آیا برای کشورهای غربی چنین پدیده ی تلخی تبدیل به موضوعی عادی شده است؟ {اینجا}

احتمال آن می رود که ارائه این راه حل موجب افزایش این نوزادان معصوم شود.نوزادانی که نه تنها هویت خانوادگی ندارند بلکه والدین آنها به سادگی آنها را پس زده اند. سر راه قرار دادن نوزادان اتفاق جدیدی نیست اما این روش موجب سهل شدن این بی عاطفگی میشود. آن مادر مقصر این تولد ناخواسته باشد یا نباشد با این روش فرزندش را براحتی مانند زباله ای درون سطل می اندازد.البته شاید عده ای این جعبه ها را به شکل صندوق هایی تفسیر کنند که نوزادان از زندگی سخت پیش رو به سمت آینده ی بهتر ارسال می شوند!

وقتی به آمار کودکان سر راهی در کشور خودمان در سال ۹۴ نگاه می کنیم و این دیوارپناه نوزادان را در نظر میگیریم این نگرانی سراغمان می آید که نکند فقر اقتصادی تا جایی پیش برود که منجر به بروز فقر فرهنگی،عاطفی و اخلاقی وسیع شده و شاهد مسائلی باشیم که زاینده ی راه حل هایی از این دست شود. {اینجا}