الف - تقدیم چند هدیه به شورای محترم نگهبان

بسم الله
به قول حکیم سعدی شیرازی دو چیز طیره عقل است دم فرو بستن به وقت گفتن و گفتن به وقت خاموشی حکومت ها میتوانند با استقبال از انتقاد صاحب نظران، صاحبان سخن را به نطق می اورند یا با خط ونشان کشیدن برای انان که زبان به نقد می گشایند آنان را به خاموشی به وقت گفتن بکشانند.

در انتخاباتی که گذشت زحمات زیادی را مجریان و ناظران به دوش کشیدند که جای تشکر از همه دست اندر کاران است. در عین حال نقاط ابهامی وجود داشت که بعضی را متذکر میشوم به امید ان الذکری تنفع المؤمنین.

۱) شورای نگهبان چنانچه از نامش پیداست حراست از قانون اساسی را بر عهده دارد. قانون وقتی حاکم و مؤثر است که بدان عمل شود و نگهبانان آن هم به گونه ای عمل کنند که موجب بی اعتمادی مردم به آنان نشود تا آسیب ان عمل متوجه ارکان اصلی نظام نشود. اعتماد مردم یگانه پشتوانه نظام اسلامیست لذا قضاوت مردم نسبت به عملکرد شورای نگهبان بایست هم برای خود شوری وهم مسوولین عالی نظام و هم برای مجلس مهم باشد چرا که این امر با اعتماد به قانون نسبت مستقیم دارد و ستون مردم سالاری دینی حاکمیت قانون و احترام به آن است.

نمیتوان فقط به نیت مخلصانه افراد اکتفا کرد؛ بلکه باید کارکرد و بازتاب های آن را نیز سنجید. لذا ضروریست پس از انتخابات با نظرسنجی های معتبر میزان اعتماد مردم به شورای نگهبان سنجیده شود اینکه برای نشان دادن اعتماد مردم به اصل مشارکت استناد شود، کافی نیست، چرا که مردم ممکن است به رغم نارضایتی از عملکردها به واسطه مصالح اصل نظام مشارکت نمایند.

۲) ضعف یا قوت قوه مقننه تاثیر بسزایی در تضعیف یا تقویت نظام دارد. قوه مقننه غیر از ریل گذاری برای قوای دیگر، نظارت بر آنها را نیز بر عهده دارد. به بیان امام راحل مجلس در راس امور است. اینکه به واسطه دیدگاه احتیاط امیز شورای نگهبان در بحث احراز صلاحیت، نخبگان مجرب یک جناح سیاسی حذف و افراد فاقد سابقه و تجربه این جناح به سختی احراز صلاحیت شوند، نتیجه اش تشکیل مجلسی با بهره وری اندک است. تاوان این ضعف قوه مقننه را مردم و نظام میدهند. جا دارد در مسیر حل این مشکل ضوابط و قوانینی مدون گردد تا احراز صلاحیت که امری عقلانی برای سپردن امانت است، به چنین نتایجی نینجامد.

۳) در انتخابات اخیر پدیده های جدید و شگفت آور هم اتفاق افتاد که خواهی نخواهی نتیجه آن افزایش بدبینی مردم است. اینکه عده ای سوال میکنند چرا مساجد مثل اول انقلاب مملو از جوانان نیست یا مشاهده برخی بی بندباری ها که کاملا پیداست از سر لجاجت است بخشی از ریشه این پدیده در علاقه وخوش بینی مردم به انقلاب اسلامی ویا بددلی ایشان نسبت به نظام است.

یکی از این اتفاقات این بود که صلاحیت علمی و سیاسی تعداد قابل توجهی از نامزدهای خبرگان در ۶ بهمن تأیید شد. خبرش نیز به خود افراد اعلام گردید. تا جایی که همین افراد به سیما دعوت شدند و برنامه تبلیغاتی ضبط کردند. ولی با کمال تعجب در۲۱ بهمن، یک روز مانده به تبلیغات، همه آن ها به دلیل عدم احراز صلاحیت از ورود به عرصه رقابت بازماندند! چون هیچکدام از این نامزدها در فهرست مشترک جامعه مدرسین و جامعه روحانیت مبارز نبودند اعلام عدم احرازشان شائبه کمک به رای اوری آن فهرست، ایجاد مینمود. متاسفانه هیچ دلیلی برای این عدم احراز مسبوق به احراز، به رغم درخواست ایشان به خودشان اعلان نگردید تا لااقل از بروز این شائبه ها کاسته شود. امام علی ع میفرمایند من وضع نفسه موضع التهمه فلا یلومن من اساء به الظن "کسی که عملی انجام دهد که موجب سوظن میشود هرگز نباید دیگرانی را که عمل او را نکوهش می کنند وبا سوظن به عملش می نگرند، ملامت کند

مورد دیگر ابطال اراء یارد صلاحیت خانمی از منتخبان اصفهان بود که قریب دویست هزار رای اورده است اولا دلیل اعلان نمیشود حال انکه خود منتخب، استانداری اصفهان و وزارت کشور همه از علت این امر اظهار بی اطلاعی می کنند. اگر امر مسلم و قطعی نافی صلاحیت بر شورای نگهبان آشکار شده باشد، باید مستدلا برای مردم توضیح داده شود چرا که خود فرد منتخب بارها خواهان اعلان این امر شده است. حفظ آبرو فرد منتخب نیز نباید مانع این کار شود؛ زیرا ابروی نظام قطعا از ابروی فرد مهمتر است. اما اگر امور ظنی موجب این امر شده است باید در نظر داشت در این گونه موارد که شخص منتخب شده است، احتیاط در حفظ ابروی نظام، احتیاط در حفظ اعتماد مردم، و احتیاط در به لجاجت نکشاندن مردم است نه بی اثر ساختن ارا پس از اعتماد مردم. به قول ما طلبه ها در اینجا احتياط در ترک احتیاط است. چون این احتیاط قطعا مفسده دارد و نمیتوان برای احتراز از مفسده محتمل مفسده فعلی و قطعی بیشتر را ترجیح داد.