پیش از انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲، برخی بر این باور بودند که مسئولان نظام، چندان اصراری به مشارکت حداکثری مردم ندارند. آن ها این طور استدلال می کردند که از آن جا که اتفاقات بعد از انتخابات ۸۸، پیرو یک مشارکت ۸۵ درصدی رخ داده بود، پس صرف مشارکت بالا چندان امتیازی هم محسوب نمی شود و بلکه می تواند خسارت بار نیز باشد! به این ترتیب تحلیل می کردند که نظام به دنبال برگزاری یک انتخابات آرام و کم حاشیه است ولو اگر به موجب برخی رد صلاحیت ها، باعث شود که طیفی از مردم کم تر ترغیب به رای دادن شوند.

اما تمامی این تحلیل ها آن جا نقش بر آب شدند که رهبری در سخنرانی ۲۲ خرداد ۹۲ یعنی دو روز پیش از انتخابات، در دیدار با اقشار مختلف مردم، فرمودند:
«من توصیه‪‌ی اوّل و اهمّم حضور در پای صندوق‌های رأی است؛ این از همه چیز مهم‪‌تر است برای کشور. ممکن است بعضی‌ها - حالا به هر دلیلی - نخواهند از نظام جمهوری اسلامی حمایت بکنند امّا از کشورشان که میخواهند حمایت کنند، آنها هم باید بیایند پای صندوق رأی. همه باید بیایند پای صندوقهای رأی، حضور خودشان را اثبات کنند.»

یعنی از منظر رهبر انقلاب حضور مردم ولو حضور کمی و نه حضور کیفی،‌ بسیار حیاتی ارزیابی می شود؛ به این معنا که در این نگاه، حضوری حتی بدون اعتقاد و باور به جمهوری اسلامی ایران و صرفا با عشق به کشور، مهم و مفید به نظر می رسد. این جا بسیاری از شاخک های تحلیل گران حساس شد و متوجه شدند که رهبری، اتفاقا به دنبال مشارکت حداکثری مردم هستند حتی با خاطرات آزاردهنده ی فتنه ی ۸۸. چرا که در واقع امر، فتنه ی ۸۸ به میزان مشارکت مردم مرتبط نمی شد.

دو روز بعد آن تاریخ،‌ رهبری در مصاحبه با خبرنگاران صدا و سیما پس از شرکت در انتخابات، فرمودند:
‫«من به این حضرات محترمی که مسئولان صندوق‌ها و مسئولان بازشماری و قرائت آراء و اینها هستند، یک توصیه به این عزیزان دارم و آن این است که بدانند رأی مردم امانتی است دست آنها و حقّ‌النّاس است؛ یعنی حفظ امانت در این مسئله، حقّ‌النّاس است. همان‌طور که میدانید حقّ‌النّاس را انسان بیشتر بایستی رعایت کند و خروج از عهده‌ی حقّ‌النّاس سخت‌تر است از خروج از عهده‌ی حقّ‌الله. لذا است که خیلی باید در این زمینه توجّه کنند.»

تاکید رهبری بر مفهوم حق الناس بودن رای مردم در امتداد همان مواضع سال ۸۸ ایشان بود که آن گونه محکم پای رای مردم ایستاد و حاضر به عقب نشینی از نتیجه ی انتخابات نشد، و می تواند اینگونه تاویل شود که اولا همواره رای مردم از منظر رهبری حق الناس بوده است (صرف نظر از اینکه مردم به چه کسی رأی داده باشند) و ثانیا این بار با توجه به القای حساسیت های مضاعف بر روی سلامت انتخابات، ایشان در راستای ایجاد آرامش در اذهان ملتهب، بستری که به واسطه ی شک و شبهه ی پس از انتخابات ۸۸، ایجاد شده را واکسینه و برطرف کنند.

برخی گمان می کردند که این جملات رهبری، از آن جهت بیان شده که انتخابات ریاست جمهوری یازدهم، مهم ترین و فراگیرترین انتخابات پس از انتخابات ۸۸ بوده است، اما تکرار دوباره ی آن توسط رهبری پیش از انتخابات مجلس دهم، ثابت کرد که این جملات صرفا جهت تهییج و اقناع در سال ۹۲ بیان نشده، بلکه بخشی از اندیشه ی رهبر انقلاب و بیانگر جنس نگاه ایشان به کم و کیف کنش گری مردم در عرصه ی سیاسی کشور است؛ حتی مردمی که نه تنها ممکن است منتقد باشند، بلکه حتی آنان که شخص رهبری و یا بالاتر از آن، نظام جمهوری اسلامی ایران را باور ندارند، به خاطر کشور هم که شده، مشارکت خود را از انتخابات دریغ نکنند.

حتی تحلیل گرانی که منظر طرح موضوع مشارکت مخالفان نظام در انتخابات و بیان آن توسط رهبر انقلاب در سال ۹۲ را صرفا متناسب با انتخابات ۹۲ و فقط جهت گذار از مقطع حساس پس از فتنه ی ۸۸ یعنی انتخابات یازدهم ریاست جمهوری ارزیابی می کردند، دیگر نمی توانند جنس این موضع گیری را، مناسبتی ارزیابی کنند و تاکید صریح تر رهبری بر این موضوع، نشان دهنده ی زاویه ای از اندیشه ی ایشان و نوع نگاهشان به کنش گری و حق مشارکت مخالفان و منتقدان جدی نظام است.

ایشان در دیدار دو روز پیش با مردم قم به مناسبت قیام ۱۹ دی می فرمایند:
«حضور مردم یکی از آن عناصری است که دشمن را ناکام می‌کند. اینکه ما تکیه می‌کنیم، تأکید می‌کنیم، اصرار می‌ورزیم بر اینکه مردم همه شرکت کنند در انتخابات و من بارها این را قبلاً گفته‌ام که حتّی آن کسانی که نظام را قبول ندارند، برای حفظ کشور، برای اعتبار کشور بیایند در انتخابات شرکت کنند. ممکن است کسی بنده را قبول نداشته باشد، عیبی ندارد امّا انتخابات مال رهبری نیست، مال ایران اسلامی است، مال نظام جمهوری اسلامی است. همه باید بیایند در انتخابات شرکت کنند؛ این موجب میشود که نظام جمهوری اسلامی تقویت بشود، پایداری آن و ماندگاری آن تأمین بشود، کشور در حصار امنیّت کامل باقی بماند -که خب بحمدالله امروز هست- این موجب میشود که ملّت ایران در چشم ملّتهای دیگر آبرو پیدا کند و اعتبارش بالا برود؛ در چشم دشمنانش ابّهت پیدا کند ملّت ایران؛ انتخابات این است. بنابراین اصل انتخابات حضور مردم در پای صندوقهای رأی و رأی دادن آنها است. همه باید شرکت کنند؛ شرکت در انتخابات آبروی نظام جمهوری اسلامی است، آبروی اسلام است، آبروی ملّت ایران است، آبروی کشور است.»

آن چه مکمل موضع رهبری در این دیدار بود، پرداخت مجدد به بحث فتنه ی ۸۸ بود. شاید اگر بحث انقلاب های رنگی در ادامه ی همان مباحث مشارکت همه ی اقشار و افکار در انتخابات مطرح نمی شد، موضع گیری رهبری امکان مصادره به مطلوب و سوء استفاده توسط برخی فرصت طلبان را پیدا می کرد، اما وقتی ایشان برای اولین بار، تطابق آن چه در فتنه ی ۸۸ رخ داد را با انقلاب های رنگی مطرح می کنند، یعنی نه عقب نشینی ای رخ داده و نه بناست فتنه ی ۸۸ فراموش شود، بلکه خط قرمز براندازی هم چنان به قوت خود باقی است، اما انتقاد و بلکه مخالفت با نظام از منظر رهبری، الزاما به معنای برانداز بودن تلقی نمی شود.

ایشان می فرمایند:
«البتّه دوستان ما آن اوقاتی که این قضایا اتّفاق افتاد، به بنده مرتّب توصیه کردند که اسم انقلاب رنگی را نیاورم؛ من هم چون معتقد به مشورتم -بالاخره مشاورین نظر دارند و اهل فکرند- اسم انقلاب رنگی نیاوردم امّا خب انقلاب رنگی بود؛ درواقع کودتای رنگی، یک کودتای رنگی ناموفّق. خب این خیلی مهم است؛ این اتّفاقی که در کشورهای دیگر -در چهار پنج کشور- آمریکایی‌ها با پول، با امکانات انجام دادند و موفّق شدند؛ در جمهوری اسلامی موفّق نشد؛ بااینکه پشتیبانی کردند.»

آن ها که ۸۸ شعار زنده باد مخالف من را سر دادند و با ادامه دادن اردوکشی های خیابانی شان پس از روشن شدن موضع نظام و رهبری مبنی بر عدم پیگری اعتراضات در قالب اغتشاشات و تظاهرات خیابانی، کماکان مخالفتشان را با خشونت ادامه دادند، بد نیست که مرام و مسلک واقعی و عینی زنده باد مخالف من را از منظر رهبری دریابند؛ نگاهی که ذیل آن، کسی که با شخص ولی فقیه و یا حتی خود نظام جمهوری اسلامی ایران مخالف است، باز هم یک شهروند با تمام حقوق شهروندی محسوب می شود و رهبر انقلاب، هیچ ابایی از فراخواندن آنان با علم به مخالفتشان با نظام، به پای صندوق های رای ندارند. در منظر زنده باد مخالف من رهبری، کلان ترین کل واحد، کشور است که برای حفظ امنیت آن، همه، از ولایتی ترین شخص تا یک شهروند مخالف نظام، باید مشارکت کند. جذب حداکثری با روایت رهبر انقلاب، چنین جذبی است؛ در این حد حداکثری که شاید از تصور برخی از ما هم خارج باشد.

الف