الف - تأمین امنیت روانی جامعه، حلقه مفقوده دولت

درباه کسانی که دامنه نفوذ کلمات و عبارت‌هایشان به وسعت یک جامعه است همانقدرکه ظاهر و معنی کلام مهم است، بار روانی که حتی نحوه ادای جملات بر دوش جامعه می‌گذارد هم مهم است.

اینکه بسیاری از مسئولین جمهوری اسلامی اینطور وانمود می‌کنند که حرفهایشان فقط توسط رسانه‌ها و منتقدینشان برجسته می‌شود و آن‌ها سخنرانی ساده و بی منظور خود را ایراد می‌کنند، غافل بودن ازهمین ابعاد روانی جملات است.

وقتی رئیس جمهور در دیدار با فرماندهان نیروی انتظامی بدون اینکه هیچ عقبه، مثال و یا حتی توضیحی راجع به نسبت مجریان قانون با ارکان اسلام ارائه بدهد، می‌گوید: « پلیس موظف به اجرای اسلام نیست. پلیس فقط باید قانون را اجرا کند.» موجی از شبهه‌های فقهی و دینی که جای مطرح کردن آن در کف جامعه و درسخنرانی های یک سویه نیست ایجاد می‌شود. تئوری پردازی‌هایی که به درد مردم هم نمی‌خورد وچاره مشکلات آنان نیست، واکنش‌های گوناگونی حتی در سطح مراجع معظم تقلید را به وجود می‌آورد تا رئیس جمهور را مجبور کند که در مراسم گرامیداشت روز معلم اینگونه به شبهه‌ها واکنش نشان دهد که: «نمی‌توانیم به قوه قهریه نظام که دستبند و کلت همراهش است، بگوییم بیا و اجتهاد کن»،

حالا گذشته ازاینکه هیچکس نفهمید حسن روحانی به چه مناسبت پای تشکیک در قانون و دین را به اذهان مردم باز کرد، این سؤال را در ذهن جامعه به وجود می‌آورد که مگر کلت و دستبند به دستان (!) اجتهاد هم می‌کند؟ نیروی انتظامی ما به اسلام عمل می‌کند یا قانون؟

ودست آخر هم نمی‌توان انتظار داشت که نتیجه چیزی جز این بشود که چون رئیس جمهور در تریبون رسمی این حرف را زده است حتماً نیروی انتظامی اجتهاد می‌کند و ممکن است خلاف قانون هم عمل کند و به همین راحتی وجهه نیروی انتظامی در چشم مردم یک جامعه با گفتن جمله ای در ظاهر معمولی و انتقادی دراندازه های یک ارگان بی قانون و خودسر پایین می‌آید.

درهمین حین، وزیرکشور دولت یازدهم به خود این حق را می‌دهد که دوماه با واژه‌های افشاگری درباره پول کثیف و فساد انتخاباتی نمایندگان مجلس و... افکارعمومی را تهییج کند و بعد هم که موعد افشاگری می‌رسد با انداختن تقصیر گردن رسانه‌ها برای همیشه این گذاره را در ذهن جامعه حک کند که پول کثیف وجود داشت اما دست‌هایی مانع از افشاگری وزیر شد.

اگر رحمانی فضلی بعد از بگم بگم ها و دست آخر نگفتن‌ها درباره پول کثیف، با هیچ توبیخ و تنبیهی مواجه نشد، شاید توقع زیادی باشد که بپرسیم وقتی حدود دوماه پیش علی یونسی، دستیار ویژه روحانی برای اظهارات عجیبش درباره کشور عراق، توسط دادگاه ویژه روحانیت احضار شد، چه اتفاقی افتاد و مسئله به کجا رسید؟ ولی حداقل می‌توانیم بگوییم که بار روانی صحبت‌های نسنجیده دستیار رئیس جمهور به حدی بود که علاوه بر سوء استفاده رسانه‌های بیگانه موجب پاسخ تند عراق به ادعای یک مسئول ایرانی شد و حتی خودش را وادار به اصلاح صحبت‌هایش کرد.

نکته اصلی این است که امنیت صرفاً در امور فیزیکی خلاصه نمی‌شود و امنیت روانی مردم یک جامعه همین عدم آرامش و تشکیک ذهنی است که بعد از هر صحت بی پشتوانه و مبهم از طرف مسئولین بر آنان وارد می‌شود.

مسئول مستقیم هرگونه ناامنی روانی که بر اثر اقدامات ناصحیح مسئولین و یا سخنان نادرست آنان به مردم وارد می‌شود و ممکن است برخی را نسبت به دیگرمسئولین و خود نظام در شک و تردید و بی اعتمادی قرار می‌دهد، دولت است که وظیفه تأمین تمام وجوه امنیت ملت از جمله امنیت روانی را برعهده دارد.

بدیهی است که این مورد درباره حسن روحانی که مقام حقوقی ریاست جمهوری وی برعهده داشتن ریاست شورای عالی امنیت ملی است، وظیفه سنگین‌تری را بردوش دولت یازدهم گذاشته است.