الف - مقایسه خیرین شغل ساز با خیرین مسجدساز و مدرسه ساز

مقایسه خیرین شغل ساز با خیرین مسجدساز و مدرسه ساز

سعید معصومی

پس از مرگ انسان، فقط دو چیز به انسان میرسد: اعمال او در دنیا و باقیات صالحات. باقیات صالحات به خیرات و مبراتی گفته می شود که ثواب آن بطور پیوسته، حتی پس از مرگ به فرد نیکوکار می رسد. مردمان نیکوکار و حسابگر با درک این واقعیت اموال و نعمتهای خدادای خود را برای باقیات صالحات خرج می کنند. آنها با ساختن مسجد و مدرسه، در دعاها، عبادات و ثواب تعلیم و تعلم شریک می شوند. خوشا به سعادت آنها. سعادت برای داشتن نعمت خداوند و مهمتر سعادت برای داشتن انگیزه و اراده برای صرف آنها در راه های نیک.

مهمترین موضوع در چگونگی صرف اموال شناخت اولویتهاست. در قرآن کریم بر تعیین اولویت ها برای انجام خیرات و مبرات تاکید شده است. مثلا آنکه اقوام و آشنایان هرچه قرابت آنها نزدیک تر باشد از اولویت بیشتری برای دریافتن خیرات و بخشش دارند.

ساختن مساجد و حسینیه ها بسیار خوب است ولی در زمانی که فرزندان این مملکت محلی برای درس خواندن ندارند، پرداختن به مدرسه سازی ثوابی به مراتب بیشتر دارد. دیدیم که با فراخوانی که مسئولین برای جهاد مدرسه سازی دادند، چه حجم عظیمی از مدارس در کشور ساخته شد.

رشد 8/3 درصدی جمعیت در اوایل انقلاب باعث گردید تا در پایان ده ساله اول انقلاب جمعیت زیادی از کودکان به سن تحصیل برسند. امکانات آن روز کشور توانایی پاسخگویی به این نیاز عظیم را نداشت. همین امر باعث گردید تا فراخوان عمومی برای کمک به امر مدسه سازی انجام شود. حقا و انصافا ملت خوب ما در این مشارکت سنگ تمام گذاشتند. هم اکنون بیش از40 درصد مدارس کشور توسط خیرین ساخته می شود. حتی در استان آذربایجان غربی این درصد به 60 درصد هم رسیده است. این رقم بسیار بالایی است که به جرآت می توان گفت در هیچ جای دیگر دنیا سابقه ندارد.

هم اکنون رشد جمعیت ما به حدودا 5/1 درصد کاهش یافته و پیش بینیها حرکت به سمت منفی شدن رشد جمعیت را نیز نشان می دهد. این بدان معناست که بحران کمبود مدرسه دیگر وجود ندارد. اگرچه مدرسه سازی برای کشوری جوان و در حال افزایش جمعیت اهمیت بسیاری دارد، اما اگر رشد جمعیت متوقف شود و میزان نیاز به احداث مدارس جدید نیز به مقداری باشد که دولت به تنهایی بتواند از عهده آن برآید، شاید بهتر باشد سمت و سوی خیرات و نیکوکاری را به مواردی کشاند که در حال حاضر در اولویت قرار گرفته اند.

در حال حاضر، همان کودکان به سن جوانی رسیده اند. نیازهای آنها از داشتن مدرسه به سمت داشتن شغل مناسب تغییر یافته است. هم اکنون فراهم کردن شغل آبرومند برای جوانان از اولویت بیشتری نسبت به ساختن مسجد و مدرسه برخوردار است.

هم اکنون خیل عظیمی از جوانان اعم از دارندگان تحصیلات دانشگاهی و غیره وارد بازار کار شده اند. آنچه مسلم است اقتصاد فعلی قدرت جذب همه این جویندگان کار را ندارد. بخصوص آنکه، رکود جهانی اقتصاد، قدرت روزافزون چین در تولیدات ارزان قیمت که باعث ورشکستگی تولیدکنندگان داخلی شده است و رشد اتوماسیون و جایگزینی دستگاه بجای انسان روند بیکار سازی را تشدید کرده است.

یکی از مصادیق بارز کوشش در سال جهاد اقتصادی، تولید شغل است. بهتر است خیرینی که تاکنون به مدرسه سازی و یا دیگر کارهای عام المنفعه مشغول بوده اند با درک نیاز مبرم به تولید شغل برای جوانان، قدمی برای نجات آنها و خانواده هایشان از فقر و فلاکت بردارند.

داشتن شغل آبرومند بسیاری از آسیبهای اجتماعی مانند فقر مخرب، دزدی، اختلاس و رشوه، کارهای کاذب، مشکلات خانوادگی و طلاق، اعتیاد، خودکشی ها، بیماریهای اعصاب و روان و افسردگیها را بین می برد. چه باقیات و صالحاتی بهتر از ساختن شغل که باعث از بین رفتن این مقدار گناه و فساد می شود.

هم اکنون جهاد شغل سازی اهمیت بسیار بالاتری از مدرسه سازی، مسجد و حسبنه سازی و حتی کمک به بیماران صعب العلاج دارد. خوشا بحال کسانی که آخرت خود را با نور دعای کسانی که برایشان شغل آبرومندی فراهم کرده اند، روشن می کنند.