الف - این دو سوتفاهم را برای آقای روحانی روشن کنند

این دو سوتفاهم را برای آقای روحانی روشن کنند

رئیس جمهور محترم در مصاحبه به مناسبت ارایه گزارش صد روزه، دو نکته مهم بیان کردند که تحت الشعاع فرم و شکل آن برنامه کذایی قرار گرفت. یکی از این دو نکته، به حداقل رساندن نقش دولت در مسایل فرهنگی و سپردن فرهنگ به کف جامعه و دیگری، پرهیز دولت از استفاده از اطلاعات بانکی و دارایی های مردم بود. متاسفانه رئیس دولت اعتدال، در هر دو مورد دچار تفریط فاحشی شده اند.

در مورد فرهنگ، لازم است مشاوران ایشان که از قضا، غرب را هم خوب می شناسند به آقای روحانی یادآوری کنند، حتی لیبرال ترین دولت ها هم، فرهنگ را به کف جامعه نمی سپارند، چه برسد به کشور ما که در معرض شدیدترین تهاجم فرهنگی قرار دارد و از زبان و گویش و خوراک و ورزش و تفریح و خلاصه سبک زندگی مان به شدت تحت بمباران فرهنگ های مهاجم غربی و شرقی و عربی قرار دارد.

برای آقای رئیس جمهور باید توضیح داد که اگر سیاستگذاری فرهنگی را به کف جامعه بسپاریم، میل عموم به مصرف چیپس و پفک و فست فود گرایش دارد و درآینده، با نسلی چاق و دچار بیماریهای قلبی عروقی مواجه خواهیم بود. باید به آقای رئیس جمهور یادآوری کرد که کف جامعه ما «اخراجی ها» راخیلی خیلی بیشتر از«جدایی نادر از سیمین»می پسندد. کف جامعه میل به قلیان دارد که قطعاً برای سلامتی اش مضر است. کف جامعه ما، محیط زیست را آلوده می کند، کف جامعه ما، در صفحه فیس بوک مسی، آن فحش و فضیحت ها را می نویسد... تعارف چرا؟ کف جامعه ما همین است که هست... آیا در چنین جامعه ای، دولت باید خود را از فرهنگ کنار بکشد و سیاستگذاری فرهنگی را به کف جامعه بسپارد؟!

دومین نکته عجیب درمصاحبه آقای روحانی، که قبلاً نیز تکرارکرده بودند، این جملات بود: «برای اینکه بفهمیم چه کسی به یارانه نیاز ندارد، راه حل‌هایی پیش بینی شد که دیدیم برای اجرای آنها باید در زندگی خصوصی مردم دخالت کنیم، یعنی باید برویم نگاه کنیم در حساب‌های بانکی مردم چه خبر است؟ املاک مردم چگونه است؟ دخالت در زندگی خصوصی مردم و مطلع شدن از حساب‌های بانکی مردم ممکن است برای کوتاه مدت و برای یک موضوعی مفید باشد ولی حتماً به ضرر کشور است.»

لازم است مشاوران اقتصادی آقای روحانی که اغلب تحصیل کرده غرب هستند به ایشان توضیح دهندکه اطلاع کامل دولت از جزئیات همه دارایی ها و حساب های بانکی و ریز تغییرات آنها، از بدیهات سیاستگذاری اقتصادی درغرب است و در آمریکا، کسی جرات ندارد درآمد یا دارایی ای را از چشم دولت پنهان کند. سیستم مالیاتی با شهروندی که دارایی یا درآمدی را از چشم ماموران مالیاتی مخفی کند، مثل جنایتکارها رفتار می کند. دولت آمریکا خیلی صریح و بی رودربایستی از همه جور اطلاعات حساب های بانکی و حتی از آن بالاتر؛ از اطلاعات حاصل از شنود، دوربین های شهری و حتی کنترل نامه های اینترنتی مردم برای تأمین امنیت عمومی، یافتن فراریان مالیاتی و تعقیب مصالح ملی استفاده می کنند و باکسی هم تعارف هم ندارد.

مشاوران اقتصادی آقای روحانی، اولین مرتبه که ایشان استفاده دولت از اطلاعات حسابهای بانکی مردم را نفی کردند، باید برایشان توضیح می دادند که در آمریکا به عنوان یکی از لیبرال ترین اقتصادهای دنیا، دولت برای سیاستگذاری اقتصادی، یافتن فراریان مالیاتی و کنترل رفتارهای مصرفی و تمایلات سرمایه گذاری در مردم، به خصوصی ترین اطلاعات شهروندان سرک می کشد و رئیس جمهور آمریکا هم هرگز نمی گوید در زندگی خصوصی مردم دخالت نمی کنیم، حتی اگر تازه انتخاباتی را برده باشد.

بدیهی است مشاوران آمریکا دیده آقای روحانی، این واقعیت ها را می دانند اما اینکه چرا این بدیهیات را به ایشان نگفته اند و ایشان را از تکرار این اشتباه فاحش پرهیز نداده اند، واقعاً جای تعجب دارد. نکند مشاوران و نزدیکان، بر سر روحانی عزیر آن بیاورند که مشاوران و نزدیکان چاپلوس بر سراحمدی نژاد آوردند؟
... چنین مباد.