سخن اول: بنده بورسیه یکی از دانشگاه های دولتی هستم و خوشبختانه جزء ۳۰۰۰ بورسیه جنجالی نیستم. این را در ابتدا عرض کردم تا سوء تفاهمی ایجاد نشود.

سخن دوم: در هفته ها و ماه های اخیر بحث بورسیه های غیر قانونی در دولت قبل به شدت رسانه ای شده است. عمده دلایل غیر قانونی بودن این بورسیه ها، کمتر بودن معدل لیسانسس یا فوق لیسانس بورس شوندگان از نمره قانونی و یا بالاتر بودن سن آنها از سن ذکر شده در قانون است. بدیهی است با توجه به قانون فعلی، این گونه افراد به صورت غیر قانونی بورسیه شده اند، ولی آیا به دلایل این کار هم توجه شده است؟

برخی، وابستگی این افراد به بعضی از مراجع قدرت را به عنوان دلیل ذکر می کنند، اما شاید موضوع فقط این نباشد. در واقع، برخی از این افراد دانشجویان مستعدی هستند که بنا به دلایلی (مثلاً مشکلات مالی و انجام کار حین تحصیل، بیماری و ...) در دوره لیسانس یا فوق لیسانس دارای معدل پایینی بوده اند، این افراد با تلاش فراوان دوره های مزبور را به پایان رسانده و در دوره دکتری پذیرفته شده اند و سپس چون راهی به جز تدریس برای آن ها در جامعه ما وجود نداشته، احتمالاً خود را به هر در زده اند تا با کسب نظر مساعد سیاسیون، به عنوان بورسیه هیئت علمی جذب گردند.

حال باید پرسید آیا اینکه معدل یک نفر در دوره لیسانس ۹/۱۳ باشد، با کسی که معدل ۱۴ داشته چقدر تفاوت دارد که اولی از حق جذب در دانشگاه ها محروم میگردد؟ آیا همین که شخص در آزمون دوره دکتری پذیرفته شده نشان از استعداد نسبی وی نیست؟

به نظر می رسد وزارت علوم بایستی با تدوین قوانینی این مشکل را حل نماید تا ضمن رفع نگرانی دوست داران علم، از بروز مشکلات اینچنینی نیز جلوگیری گردد. به عنوان مثال می توان با در نظر گرفتن دروس جبرانی و یا اخذ مجدد چند واحد از دوره لیسانس و یا فوق لیسانس، امکان افزایش معدل دوره های مزبور را فراهم نمود. همچنین می توان به ازاء هر مقاله ISI چاپ شده توسط دانشجویان یا فارغ التحصیلان دکتری، مقدار مشخصی از سقف معدل های فوق الذکر کاست.

واقعیت این است که اگر راه منطقی و قانونی کاملاً مسدود شود، راه های غیر قانونی بروز خواهند نمود.

الف