الف - چرا تکنوکرات ها دیکتاتورترند!؟....

یالثارات الحسین و ۹ دی و امروز هم جهان نیوز تعطیل شدند. ممکن است تخلف کرده باشند و اما قضاوت این بخش بماند بعد محکمه. فی الحال یالثارات با حکم دادگاه توانست حیات مجدد پیدا کند. پس در اصل قانونی بودن تصمیم دولت در تعطیلی رسانه ها شبهه است. اما قضاوت اینجا نیست.

به این فهم ماجرای تعطیلی رسانه ها به انقلابی ها منحصر نمی شود. این دومینو ادامه دارد و دامن رسانه های اصلاح طلب را هم خواهد گرفت. اما این پیش بینی و نه پیشگویی از کجاست؟ از منش و روش جریان کارگزارن. تکنوکرات ها، به جهت ساختاری دیکتاتور ترند.

بزرگترها خاطرشان هست. ابتدای دهه ۷۰ منتقد سیاسی ارزی مرحوم نوربخش، تا پای زندان هم می رفت. فرقی هم نمی کرد کدام طرفی باشد. فرشاد مومنی باشد یا مرحوم عزت الله سحابی.

اما داستان چیست؟ کارگزاران، چه نوع سازندگی اش و چه اعتدالش یک ماهیت یکسان و تغییر ناپذیردارد. کارگزاران یعنی جریان سنتی حافظ وضع موجود. وضع موجود نیز نقطه بهینه و دارای حداکثر مطلوبیت برای جریان فن سالار در قدرت است. هر نوع تغییری در جریان قدرت فن سالار( تکنوکرات) محکوم به حذف است. فرقی هم نمی کند در این نقطه چه ظلم هایی می شود.

جریان تکنوکرات برخلاف ظاهرش، با اصلاح طلب ها تفاوت جدی دارند. اصلاح طلب ها شعار آزادی دارند. برای آزادی تلاش هم می کنند. اما جریان فن سالار سیاسی هیچگاه شعار آزادی نمی دهند چراکه شعار آزادی را مخل استقرار قدرت موجود می دانند.

به همین دلیل اصلاح طلب ها نیز در امان نخواهند بود. اثبات این ادعا خیلی سخت نیست؛ مطالبات سیاسی خودشان را با جدیت دنبال کنند. همان ها که به سببش به اعتدال رای دادند. همه چیز روشن می شود.

به همین دلیل است که یک فیلم سینمایی که چند میلیارد فروخته است یک شبه فیلم خلاف عرف و شرع می شود و از پرده ها پایین می آید. برای کارگزارنی ها حذف فیلم در روز اول همان می کرد که ادامه اش روی پرده سینما. هردو استقرار این جریان در قدرت را بهم می زند. کاری به محتوا ندارند. مجوز و حذف فیلم ۵۰ کیلو آلبالو معطوف به جهت روزگار است.

ثبات برای جریان کارگزاران مهمترین اصل حیات سیاسی است. هر نوع بهم ریختگی سیاسی دودش از هر سمت و سویی باشد به چشم کارگزاران می رود. تکنوکرات ها بیش از آزادی سیاسی به رها سازی سیاسی معتقدند و آن هم تا وقتی که مناسبات ابزارگرایان نشسته در قدرت، بهم نخورده است.

برای فهم کارکردی این جریان در حوزه سیاسی، باید به اقتصادشان رجوع کرد. همه چیز نیز از همان جا شروع می شود. جریان کارگزاران مهمترین مدافع رهاسازی اقتصاد است. از نظر تکنیک گرایان، مقراض دو تکه عرضه و تقاضا بصورت خودبه خودی بهینه ساز است. مقراض دوتکه کاری ندارد که خروجی چیست فقر چه می کند و تورم کجاست و چه کسانی هزینه این نظام خودبه خودی می شوند. فقط استقرار این رهاسازی اقتصادی اهمیت دارد. البته این ظاهر ماجرا است. یله سازی اقتصادی در ماهیت چه می کند؟

معروف است هرسکوتی در شرایط بی عدالتی کمک به ظالم است. سپردن جامعه به مقراض دوتکه یعنی سکوت دولت نسبت به سلطه بیشتر جریان دلال و رانت. و برای سرمایه داری رانتی و دلال گرا بهترین کنش دولت و جامعه، سکوت است. و البته این سکوت تا وقتی ادامه دارد که منافع جریان سلطه گر اقتصادی به خطر نیافتد واگرنه خود دولت این سکوت را می شکند.

این جریان در حوزه سیاسی نیز نعل به نعل اقتصاد عمل می کند. سکوت تا وقتی است که مقراض دوتکه و آزادی سیاسی، به نفع استقرار فن سالار عمل می کند. به محض بهم زدن شرایط، "آزادی" بی ارزش ترین تعبیر سیاسی می شود.

اما این خصلت فقط در روش و منش سیاسی نیست. این ویژگی سبک زندگی جریان تکنوکرات وطنی است. تکنوکرات ها به جهت سبک زندگی متمایل به حفظ وضع موجود هستند. محافظه کار ترین افراد در حوزه زندگی فردی، کارگزارنی ها هستند. این افراد آرام صحبت می کنند. صدا یشان هیچ جا بلند نمی شود. هرجا حق و ناحقی شود سریع عبورمی کنند. خیلی به دعواهای اطراف خود توجه نمی کنند. در شلوغی ها بی طرفند و معمولا به سفر زیارتی یا سیاحتی می روند که در معرکه نباشند. اگر کسی گوشه خیابان افتاده باشد و به کمک نیاز داشته باشد برایش دعا می کنند وعبور می کنند. کلا هم معتقدند نیازمندان شهر، چهره بلاد متمدن را بهم می زند. اسم جنگ که می آید اذیت می شوند و معتقدند باید از جنگ گریزان بود. فرقی هم ندارد حق کجا باشد. دوران جنگ هم کمک هایشان به پشت جبهه می رسید اما هیچ وقت خودشان همراه کمپوت هایشان نرفتند. این جریان معتقد است با اوباش و قداره کش محله هم می شود مذاکره کرد، نشود هم محله شان را عوض می کنند.

در دعوای روحانی مسجد و مطرب خانه همجوارش، قائل به خویشتنداری و صلح اند. و البته هم در مجلس روضه مسجد دیده می شوند و هم در سور و سات مطرب خانه. بزرگتر که می شوند، هم با موتلفه می نشینند و هم با اصلاح طلب.

یقه بسته اش هیچ وقت باز نمی شود مگر اینکه سکونش بهم بریزد. وضع موجود برای او بهترین وضعیت است مگر تغییر تدریجی برای بهتر شدن شرایطش.برای تحلیل رفتار سیاسی تکنوکرات ها باید از زندگی فردی شان شروع کرد.

والبته این جریان به همین دلایلی که گفته شد، ماندگارترین جریان سیاسی کشورند.