کد مطلب: 244823
اينچئون: پايان و... آغاز
بخش تعاملی الف - سينا شهيدا
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : جمعه ۱۸ مهر ۱۳۹۳ ساعت ۱۰:۰۳
دست زدن ها و ابراز رضايت ها يا انتقاد ها و نارضايتي ها؟
محمود گودرزي بايد دستي بجنباند زيرا او مدعي تدبير و اميد در ورزش است. نخست بايد با قاطعيت از فوتبال اميد حساب بكشد.
شايد پولدارهاي اميد در ذهن خويش براي افتخار آفريني بين تعصب ملي و اسكناس، دومي را ترجيح داده اند زيرا براي نام آنان نه عملكردشان و حضور آنان نه تاثيرشان در باشگاه ها غوغائي است و پول هائي خرج مي شود كه مپرس.
از افتضاح آنان بدتر اينكه به منتقدان كه تقريبا" همه ملت ايران هستند تاخته اند و اين سخن به حق را برنتافته اند.
تومور بدخيم فوتبال ايران كه رو به لاعلاجي دارد بايد با تمام دردهايش جراحي شود. زيرا سندرم (پول حرام كن – نتيجه نگير) گاهگاهي در حين مسابقات آسيائي و جهاني خود را نشان مي دهد و متاسفانه كسي به درمان آن توجهي ندارد زيرا در پشت اين داستان منافع بسياري تامين مي شود و بهترين شيوه در تداوم اين تامين، همين جريان باري به هر جهت است كه سيكل معيوب: باشگاه هاي ايران - تيم ملي - تيم هاي عربي - باشگاه هاي ايران چند سال است تداوم يافته است و نتيجه تلخ آن سال هاي اخير گريبان فوتبال ما را گرفته و رها نمي كند. با اين وضعيت، اميد كه در دل ما جائي ندارد بلكه شايد تدبيري انديشيده شود و اين نخست وظيفه وزير ورزش و جوانان است.
بعد داستان جودو پيش مي آيد كه تناقض در سخنان رئيس و نايب رئيس ابهاماتي را در اذهان ايجاد مي كند و طبيعي است كه سير قهقرائي ورزش جودو بايد در اين اختلافات و تناقضات پيگيري و جستجو شود.
داستان هندبال نيز كمي تا اندكي به هواي ابري مي ماند كه گهي خورشيد پيدا و گهي خورشيد ناپيدا. آيا نبايد پرسيد جايگاه هندبال ما كجاي آسيا و جهان است؟
بسكتبال داستان ديگري است كه بلند قامتان تا ثانيه آخر كوشيدند و ميزبان را براي طلا جان به سر نمودند كه بسيار جاي قدرداني دارد.
واليبال نيازي به تعريف و تمجيد ندارد. امروز ورزش اول ما، احياي غرور ملي ما، صحبت راننده و مسافران تاكسي، نقاشي هاي كودكان ما و موضوع انشاي مدارس واليبال است.
بايد از مسير درخشان واليبال نقشه راه ساخت تا ورزش هاي تيمي راه درست تيمداري و مسير موفقيت را ياد بگيرند. كاش دست راست اين واليبال سرشار غرور و افتخار زير سر فوتبال بيمار و بي در و پيكر و تهي از هرگونه مقام و هيجان باشد.
كاش وزير ورزش، فلسفه وجودي ريختن پول هاي ميلياردي از بيت المال به پاي فوتبال را براي ما بيان مي كرد و كاش زواياي پنهان داستان زشت اختلاف فرهنگي! فلان مسئول تيم فوتبال اميد را با دختر داوطلب كره اي روشن مي شد.
و كسي مي فهميد كه چرا تماشاچيان فوتبال هر روز آب مي روند و چرا فحش ها بر روي سكوها داغ تر و گزنده تر مي شود و ...
آقاي وزير در زمين شوره زار فوتبال ما ديگر حتي خيار شور هم رشد نمي كند.
چرا اعلام نمي كنيد ديگر از جيب دولت به يك ورزش بي معنا و بي هويت پول هاي كلان نمي دهيد؟ مسابقات اينچئون ويترين اين فوتبال است وگرنه در همه زواياي اين ورزش اين مسائل موج مي زند.
كشتي و تكواندو و وزنه برداري و قايق راني و كاراته و كبدي و تيراندازي و... كم و بيش كارنامه قابل قبولي را ارائه دادند و بانوان ورزشكار ايراني با وجود تمام محدوديت ها خودي نشان دادند تا بيشتر جدي گرفته شوند. دختري كه بايد حتي در دست دادن هنگام اهداي جوايز مراقب غيرت خويش باشد به راستي يك قهرمان است. اين را مي شد از اشك هاي دختر قايقران زير باران به وضوح فهميد.
وزير بايد اين آلبوم رنگارنگ را بارها ورق بزند تا فردا براي تصاوير بهتر و مهيج تر در لابلاي صفحات آن جاهاي بيشتري در نظر بگيرد و شايد بهتر باشد برخي صفحات را بكند و به دور بيندازد تا چشم ها به حساب بيايد اين يعني تدبير و آن يعني اميد.
محمود گودرزي بايد دستي بجنباند زيرا او مدعي تدبير و اميد در ورزش است. نخست بايد با قاطعيت از فوتبال اميد حساب بكشد.
شايد پولدارهاي اميد در ذهن خويش براي افتخار آفريني بين تعصب ملي و اسكناس، دومي را ترجيح داده اند زيرا براي نام آنان نه عملكردشان و حضور آنان نه تاثيرشان در باشگاه ها غوغائي است و پول هائي خرج مي شود كه مپرس.
از افتضاح آنان بدتر اينكه به منتقدان كه تقريبا" همه ملت ايران هستند تاخته اند و اين سخن به حق را برنتافته اند.
تومور بدخيم فوتبال ايران كه رو به لاعلاجي دارد بايد با تمام دردهايش جراحي شود. زيرا سندرم (پول حرام كن – نتيجه نگير) گاهگاهي در حين مسابقات آسيائي و جهاني خود را نشان مي دهد و متاسفانه كسي به درمان آن توجهي ندارد زيرا در پشت اين داستان منافع بسياري تامين مي شود و بهترين شيوه در تداوم اين تامين، همين جريان باري به هر جهت است كه سيكل معيوب: باشگاه هاي ايران - تيم ملي - تيم هاي عربي - باشگاه هاي ايران چند سال است تداوم يافته است و نتيجه تلخ آن سال هاي اخير گريبان فوتبال ما را گرفته و رها نمي كند. با اين وضعيت، اميد كه در دل ما جائي ندارد بلكه شايد تدبيري انديشيده شود و اين نخست وظيفه وزير ورزش و جوانان است.
بعد داستان جودو پيش مي آيد كه تناقض در سخنان رئيس و نايب رئيس ابهاماتي را در اذهان ايجاد مي كند و طبيعي است كه سير قهقرائي ورزش جودو بايد در اين اختلافات و تناقضات پيگيري و جستجو شود.
داستان هندبال نيز كمي تا اندكي به هواي ابري مي ماند كه گهي خورشيد پيدا و گهي خورشيد ناپيدا. آيا نبايد پرسيد جايگاه هندبال ما كجاي آسيا و جهان است؟
بسكتبال داستان ديگري است كه بلند قامتان تا ثانيه آخر كوشيدند و ميزبان را براي طلا جان به سر نمودند كه بسيار جاي قدرداني دارد.
واليبال نيازي به تعريف و تمجيد ندارد. امروز ورزش اول ما، احياي غرور ملي ما، صحبت راننده و مسافران تاكسي، نقاشي هاي كودكان ما و موضوع انشاي مدارس واليبال است.
بايد از مسير درخشان واليبال نقشه راه ساخت تا ورزش هاي تيمي راه درست تيمداري و مسير موفقيت را ياد بگيرند. كاش دست راست اين واليبال سرشار غرور و افتخار زير سر فوتبال بيمار و بي در و پيكر و تهي از هرگونه مقام و هيجان باشد.
كاش وزير ورزش، فلسفه وجودي ريختن پول هاي ميلياردي از بيت المال به پاي فوتبال را براي ما بيان مي كرد و كاش زواياي پنهان داستان زشت اختلاف فرهنگي! فلان مسئول تيم فوتبال اميد را با دختر داوطلب كره اي روشن مي شد.
و كسي مي فهميد كه چرا تماشاچيان فوتبال هر روز آب مي روند و چرا فحش ها بر روي سكوها داغ تر و گزنده تر مي شود و ...
آقاي وزير در زمين شوره زار فوتبال ما ديگر حتي خيار شور هم رشد نمي كند.
چرا اعلام نمي كنيد ديگر از جيب دولت به يك ورزش بي معنا و بي هويت پول هاي كلان نمي دهيد؟ مسابقات اينچئون ويترين اين فوتبال است وگرنه در همه زواياي اين ورزش اين مسائل موج مي زند.
كشتي و تكواندو و وزنه برداري و قايق راني و كاراته و كبدي و تيراندازي و... كم و بيش كارنامه قابل قبولي را ارائه دادند و بانوان ورزشكار ايراني با وجود تمام محدوديت ها خودي نشان دادند تا بيشتر جدي گرفته شوند. دختري كه بايد حتي در دست دادن هنگام اهداي جوايز مراقب غيرت خويش باشد به راستي يك قهرمان است. اين را مي شد از اشك هاي دختر قايقران زير باران به وضوح فهميد.
وزير بايد اين آلبوم رنگارنگ را بارها ورق بزند تا فردا براي تصاوير بهتر و مهيج تر در لابلاي صفحات آن جاهاي بيشتري در نظر بگيرد و شايد بهتر باشد برخي صفحات را بكند و به دور بيندازد تا چشم ها به حساب بيايد اين يعني تدبير و آن يعني اميد.
کلمات کلیدی : سينا شهيدا
