کد مطلب: 303198
چگونه کودک حرف‌شنو داشته باشیم؟
تاریخ انتشار : سه شنبه ۲۸ مهر ۱۳۹۴ ساعت ۱۱:۲۰
یک روانشناس گفت: برای این‌که کودکان‌مان از ما حرف‌شنوی داشته باشند نباید به تحکم و زورگویی متوسل شویم.
«مینا قاسم‌خانی» درگفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: بهتر است والدین تلاش کنند تا برای مواجهه با فرزندان لجبازشان، آرامش خود را حفظ کرده و با صدای بلند صحبت نکنند، چون مطمئناً بچه‌ها نه متوجه صدای بلند پدر و مادر و نه مفهوم کلمات‌شان می‌شوند.
این روانشناس ادامه داد: بهتر است مسائل را برای فرزندمان شرح دهیم. در واقع بچه‌ها هنگامی که به آن‌ها دستور داده می‌شود سر لجبازی می‌افتند. مثلاً به جای آن‌که بگوئیم چطور جرأت کردی سنگ‌ها را پرتاب کنی؟ باید بگوئیم سنگ برای پرتاب کردن نیست، توپ را پرتاب کن.
وی افزود: چنانچه فرزندمان جذب فعالیتی شده و می‌خواهیم از مسائل مهم با او صحبت کنیم می‌توانیم به آرامی دست به شانه او بزنیم تا متوجه حضور ما شود. همچنین از او بخواهیم وقتی صحبت می‌کنیم به ما نگاه کند، چون وقتی فرزندمان با ما ارتباط چشمی برقرار می‌کند لجبازی بسیار برایش دشوار خواهد بود.
قاسم‌خانی تصریح کرد: باید به رفتار مناسب فرزندمان توجه کرده و از او تعریف کنیم. در واقع بچه‌ها در هر موقعیتی که قرار دارند رویدادهای بعدی را نمی‌بینند و فقط در لحظه زندگی می‌کنند. برای همین هنگام گذر از مرحله‌ای به مرحله دیگر دچار مشکل می‌شوند. بنابراین بهتر است هنگامی که می‌خواهید او را از جایی به جای دیگری ببرید ابتدا پنج دقیقه قبل او را مطلع کنید که تا چند لحظه دیگر باید اینجا را ترک کند، چون اگر بی‌خبر دست او را بگیریم و به جای دیگری ببریم باعث آزار او می‌شویم.
این روانشناس خاطرنشان کرد: در واقع لجبازی به‌علل مختلف در کودکان بروز می‌کند. البته این نوع واکنش رفتاری چندان هدف‌دار نیست و کودک به‌علت مشکلات جسمی و یا تعارضات درونی مشکلات خود را به‌صورت گریه، نق زدن، پرخاشگری، بی‌خوابی، امتناع از خوردن غذا و بی‌اختیاری ادرار نشان می‌دهد.
وی تصریح کرد: واکنش‌هایی نظیر تنبیه کودک و یا بی‌توجهی به او می‌تواند زمینه‌ساز ایجاد تصویری نامطلوب از والدین در خودآگاه کودک باشد که بعدها به شکل خشم هدف‌دار خود را نشان می‌دهد. از این‌رو با این‌گونه کودکان باید مدارا کرد و او را از زمینه‌های بروز لجبازی دور نگه داشت.
«مینا قاسم‌خانی» درگفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: بهتر است والدین تلاش کنند تا برای مواجهه با فرزندان لجبازشان، آرامش خود را حفظ کرده و با صدای بلند صحبت نکنند، چون مطمئناً بچه‌ها نه متوجه صدای بلند پدر و مادر و نه مفهوم کلمات‌شان می‌شوند.
این روانشناس ادامه داد: بهتر است مسائل را برای فرزندمان شرح دهیم. در واقع بچه‌ها هنگامی که به آن‌ها دستور داده می‌شود سر لجبازی می‌افتند. مثلاً به جای آن‌که بگوئیم چطور جرأت کردی سنگ‌ها را پرتاب کنی؟ باید بگوئیم سنگ برای پرتاب کردن نیست، توپ را پرتاب کن.
وی افزود: چنانچه فرزندمان جذب فعالیتی شده و می‌خواهیم از مسائل مهم با او صحبت کنیم می‌توانیم به آرامی دست به شانه او بزنیم تا متوجه حضور ما شود. همچنین از او بخواهیم وقتی صحبت می‌کنیم به ما نگاه کند، چون وقتی فرزندمان با ما ارتباط چشمی برقرار می‌کند لجبازی بسیار برایش دشوار خواهد بود.
قاسم‌خانی تصریح کرد: باید به رفتار مناسب فرزندمان توجه کرده و از او تعریف کنیم. در واقع بچه‌ها در هر موقعیتی که قرار دارند رویدادهای بعدی را نمی‌بینند و فقط در لحظه زندگی می‌کنند. برای همین هنگام گذر از مرحله‌ای به مرحله دیگر دچار مشکل می‌شوند. بنابراین بهتر است هنگامی که می‌خواهید او را از جایی به جای دیگری ببرید ابتدا پنج دقیقه قبل او را مطلع کنید که تا چند لحظه دیگر باید اینجا را ترک کند، چون اگر بی‌خبر دست او را بگیریم و به جای دیگری ببریم باعث آزار او می‌شویم.
این روانشناس خاطرنشان کرد: در واقع لجبازی به‌علل مختلف در کودکان بروز می‌کند. البته این نوع واکنش رفتاری چندان هدف‌دار نیست و کودک به‌علت مشکلات جسمی و یا تعارضات درونی مشکلات خود را به‌صورت گریه، نق زدن، پرخاشگری، بی‌خوابی، امتناع از خوردن غذا و بی‌اختیاری ادرار نشان می‌دهد.
وی تصریح کرد: واکنش‌هایی نظیر تنبیه کودک و یا بی‌توجهی به او می‌تواند زمینه‌ساز ایجاد تصویری نامطلوب از والدین در خودآگاه کودک باشد که بعدها به شکل خشم هدف‌دار خود را نشان می‌دهد. از این‌رو با این‌گونه کودکان باید مدارا کرد و او را از زمینه‌های بروز لجبازی دور نگه داشت.
کلمات کلیدی : کودک ، روانشناس
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
