به گزارش الف به نقل از پایگاه اطلاع رسانی بسیج سازندگی؛ علی یوسف زاده ۳۷ ساله یکی از نخبگان مازندرانی است که توانسته ادوات کشاورزی مورد نیاز را تولید کند. تولید ۱۷۰ دستگاه کشاورزی در سال، بومی‌سازی بیش از ۹۰ درصد دستگاه‌ها، تولید انواع دستگاه‌های دروگر برنج با قابلیت برداشت ۱۳ محصول، دستگاه علف‌تراش، روتاری، انواع دیسک، فرغون برقی، بیل‌گردان برقی و اشتغالزایی مستقیم برای ۷ نفر، بخشی از رزومه کاری وی را نشان می‌دهد.
لازم به ذکر است که اغلب دستگاه‌های کشاورزی، وارداتی هستند و برای واردات آنها سالانه میزان زیادی ارز خارج می‌شود اما این نخبه مازندرانی توانسته با بومی‌سازی دستگاه‌های کشاورزی نه تنها مانع خروج ارز از کشور شود بلکه چندین نفر را شاغل کند.
یوسف‌زاده درباره نحوه فعالیت خود توضیح می‌دهد: حدود ۱۵ سال پیش تصمیم گرفتم وارد حوزه تولید ادوات کشاورزی شوم و برخی از دوستان پیشنهاد کردند که واردات این محصولات می‌تواند سود بهتری داشته باشد اما می‌خواستم برای کشور و شهرم مفید باشم به همین دلیل روی دستگاه‌های کشاورزی کار کردم تا نحوه و چگونگی تولید آنها را به دست آورم.
وی می‌افزاید: مدتی طول کشید تا توانستم به صورت کامل یک دستگاه را بسازم اما بالاخره با پشتکاری که داشتم توانستم آن را تولید کنم. برای اولین بار در یک مزرعه آن را امتحان کردم که متوجه شدم در برخی موارد دارای ایراد و اشکال است. به همین منظور دوباره دست به کار شدم و توانستم همه ایراد و اشکالات دستگاه را برطرف کنم.
اختراع بیل برقی
این فعال اقتصاد مقاومتی تاکید می‌کند: پس از اینکه توانستم یک دستگاه کامل را تهیه و تولید کنم به فکر تولید محصولات تازه افتادم که البته ایده آنها بسیار ساده اما روند تولید بسیار مشکل بود. ۸ سال پیش دستگاهی به نام بیل برقی پشت تراکتوری را اختراع و تولید کردم که مورد استفاده کشاورزان قرار گرفت. این بیل می‌توانست پس از اینکه تراکتور به منظور شخم زدن از زمین عبور می‌کند بدون اینکه به ساقه گیاهان آسیب بزند دوباره خاک‌ها را به دور گیاه بازگرداند و همه این مراحل بدون دخالت دست کشاورز صورت بگیرد.
به گفته وی، این طرح را در همان زمان به بسیج سازندگی ارائه دادم که مورد استقبال آنها واقع شد و مبلغ دو میلیون تومان کمک بلاعوض پرداخت کردند تا بتوانم بخشی از هزینه تحقیقاتم را بپردازم. همین موضوع باعث شد تا بتوانم روی محصولات دیگر کار کنم و محصولات دیگری را در مسیر تولید قرار دهم.
یوسف زاده به تولید انواع ادوات کشاورزی اشاره کرد و گفت: یکی از دستگاه‌هایی که توانستیم به مرحله تولید برسانیم دستگاه علف‌تراش بود. این دستگاه قابلیت تراشیدن علف به صورت یکدست را دارد که دیسک‌های آن قابل تعویض است. این دیسک‌ها تعیین‌کننده میزان علف در زمان برش است و می‌توان با ارائه یک برنامه ساده به رایانه این دستگاه، به راحتی علف‌ها را به صورت یک اندازه چید. دستگاه دیگری که در این بخش مورد بهره‌برداری قرار گرفت دستگاه جمع‌آوری علف بود که این دستگاه نیز مورد استقبال کشاورزان قرار گرفت. این دستگاه بیشتر در زمین‌های بزرگ مورد استفاده قرار می‌گیرد تا زمین‌های کوچک.
دستگاه شخم‌زن صنعتی
این فعال اقتصاد مقاومتی می‌گوید: دستگاه دیگری که توانستیم تولید کنیم دستگاه شخم‌زن صنعتی است که بدون آسیب زدن به گیاه می‌تواند به راحتی مورد استفاده قرار بگیرد. یک دیسک روی این دستگاه تعبیه شده تا کشاورز بتواند با نشستن روی آن احاطه کامل برای بررسی شخم زدن داشته باشد. این دستگاه بیشتر در شالیزارهای شمال مورد استفاده قرار می‌گیرد به این دلیل که ساقه گیاه برنج بسیار حساس است، اما با به‌کارگیری این دستگاه هیچ آسیبی متوجه آنها نمی‌شود.
اشتغال ۷ نفره
وی میزان اشتغال ایجاد شده توسط طرح‌های تولیدی خود را ۷ نفر بیان می‌کند و معتقد است: با وجود مشکلات بسیار زیادی که در اقتصاد کشور وجود دارد، توانستم ۷ نفر را به صورت مستقیم شاغل کنم. این افراد مشغول تولید ادوات کشاورزی هستند و به صورت ثابت فعالیت دارند. البته در فصل درو به دلیل نیاز به کارگر از افراد به صورت غیرمستقیم استفاده می‌شود که اشتغال فصلی آنها را تضمین می‌کند اما باید توجه داشت که این افراد بیمه‌شده در شرکت ما نیستند و به صورت حق‌العمل‌کاری مشغول به کار هستند. وی می‌افزاید: این شاغلان، به غیر از افرادی است که به صورت غیرمستقیم در بخش عاملیت فروش و حمل محصولات ما فعالیت دارند و با احتساب این افراد حدود ۲۰ نفر مشغول به کار هستند و ما می‌خواهیم تعداد همه آنها ۱۰ برابر شود اما متاسفانه مشکلات و عدم حمایت دولتی اجازه این کار را نمی‌دهد.
مهترین مشکل!
یوسف زاده می‌گوید: علاوه بر ادوات کشاورزی تولیدشده، ایده‌ها و طرح‌های جدیدی نیز در ذهن داریم اما به دلیل نداشتن نقدینگی توانایی این کار را نداریم. ما سعی می‌کنیم مواد اولیه خود را از داخل تأمین کنیم اما هر روز باید با قیمت‌های جدید خریداری شود. این در حالی است که کشاورزان درآمد زیادی ندارند و در صورت افزایش قیمت آنها دوباره به کشت سنتی رو می‌آوردند. اگر واقعاً می‌خواهیم مشکل بیکاری حل شود باید بخشی از نقدینگی موجود در کشور را به سمت واحدهای تولیدی ببریم در غیر این صورت هر روز شاهد رشد غول بیکاری خواهیم بود.