گروه تعاملی الف - عیسی مسلمان:
از نظر بنده، فلسفه جهانی حمایت از ایثارگران ملّی و میهنی، اوّلاً نوعی تأمین آتیه و جبران خسارت وارده به ایثارگر است. ثانیاً بالا نگاه داشتن جایگاه و منزلت روحیه‌ی ایثارگری در جامعه است. امّا انگار نوعی فلسفه دیگر نیز وجود دارد که می‌گوید حمایت از ایثارگران نیاز به فلسفه ندارد و فارغ از هرگونه تدبیر و بررسی تأثیرات اجتماعی اعطای برخی تسهیلات خاص به ایثارگران، باید در هرجایی و از هر چیزی، سهمی را هم به ایثارگران اختصاص دهیم.(ولو به صورت شعاری و تبلیغاتی و حتّی تبعیض‌آمیز در بین خود ایثارگران)
براستی آیا بعضی‌ها (و شاید جتی طیفی از ایثارگران محترم نیز) تصور می‌کنند که حمایت از ایثارگران، بی‌نیاز از فلسفه است و آنقدر بدیهی است که همه باید بپذیرند که در هر جایی و همیشه باید امتیاز مخصوصی را برای ایثارگران قائل باشند به نحوی که مثلاً بلافاصله پس داغ شدن بحث واردات خودرو، انگار ایثارگران هم حتماً باید از مجوزهای انحصاری واردات خودرو (از همان نوع مجوزهای تبعیض آمیزی که وقتی به اعضای تیم ملی فوتبال اهدا شد، حتٌی در میان سایر ورزشکاران و قهرمانان ملٌی نیز موجب ایجاد دلخوری شدید و ابراز نارضایتی‌های شدید شد) برخوردار شوند.
آیا چون طیف گسترده‌ای از نمایندگان مجلس و مدیران دولتی را افرادی تشکیل می‌دهند که دارای سابقه ایثارگری هستند، پس از نظر اخلاقی دلیل دارند که هر کاری را که به ظاهر به نفع ایثارگران تلقی می‌شود، انجام دهند؟ واقعاً آیا تاکنون کسی میزان نارضایتی کارکنان دولت از رسمی شدن‌های اخیر قرارداد افراد وابسته به خانواده ایثارگران را بررسی نکرده است؟ آیا در میان دلسوزان و خدمتگذاران نظام جمهوری اسلامی، هیچ فرد و افرادی وجود ندارند که آگاه باشند که هر کاری ممکن است دارای آفت باشد و آفت حمایت غیرمنطقی از ایثارگران نیز موجب تقویت و تثبیت موضع افرادی می‌شود که به دنبال موج‌سواری بر احساس نارضایتی عمومی از عملکرد جمهوری اسلامی ایران هستند؟ آیا تاکنون کسی به مسئولین گوشزد نکرده است که شاید بتوان مردمی که احساس فقر می‌کنند را راضی نگاه داشت، ولی هرگز نمی‌توان جلوی نارضایتی مردمی را گرفت که تبعیض را احساس می‌کنند؟
بنابراین اینجانب به عنوان فردی که خودش از خانواده ایثارگران است، به هر شخصی که لااقل کمی در قلبش برای حفظ نظام مقدس جمهوری اسلامی، احساس تپش می‌کند، هشدار می‌دهم که در شرایط فعلی هر گونه گسترش احساس تبعیض در جامعه تحت عنوان یک کار ارزشمند! می‌تواند همان بلایی را بر سر باقی‌مانده احساس وحدت و همدلی در جامعه بیاورد که دشمن آرزویش را دارد ...