در روزهای گذشته حدس و گمانه زنی های مختلفی در مورد اعضای کابینه دولت چهاردهم کشورمان به ریاستِ مسعود پزشکیان مطرح شده است. این روند همچنان ادامه دارد و دیدگاه های متنوعی نیز در مورد اولویتها و دستورکارهای اصلی و محوری این دولت نیز مطرح می شود. رئیس جمهور منتخب تاکید کرده که پس از برگزاری مراسم تحلیف، بلافاصله فهرست اعضای کابینه برای اخذ رای اعتماد، تسلیم مجلس می شود و کار با کمترین اسراف وقت به پیش خواهد رفت.
با این همه، فارغ از اینکه اعضای کابینه چه افرادی هستند و گفتمان دولت جدید بر چه محورهایی تاکید خواهد داشت، اینطور به نظر می رسد که این دولت بایستی 3 نکته مهم و البته ساده را مد نظر داشته باشد.
اول اینکه این دولت باید این مساله را مد نظر داشته باشد که قرار نیست هر دولت در کشورمان، چرخ را مجددا اختراع کند. در سال های گذشته، دولت های مختلف کشورمان در حوزه های گوناگون حکمرانی، تجربیاتی را داشته اند که می توان آن ها را مورد مطالعه و آسیب شناسی قرار داد و از تکرار برخی اشتباهات خودداری کرد.
توجه داشته باشیم که دیگر زمانی برای آزمون و خطا در کشور نداریم و اگر این نگاه در فکر و ذهن تک تک اعضای دولت و کارگزاران آن جای نگیرد، دولت جدید با چالشهای جدی و عدیده ای دست به گریبان خواهد بود. از این رو، فارغ از ملاحظات سیاسی و اختلافات فکری، باید به گذشته نگاه کرد و اشتباهات پیشین را در حوزه های مختلف تکرار نکرد.
دوم اینکه یکی از الزامات کاهش مشکلات کشور در برهه زمانی فعلی این است که بایستی تنوع دیدگاه ها و نگاهها و استفاده از ظرفیت های مختلف را در دولت پذیرفت. در حقیقت، تا نوعی فضای همکاری میان افراد و جریانهای مختلف سیاسی در قالب دولت شکل نگیرد و شاهد تقویت وحدت و انسجام نباشیم، اینکه تصور کنیم دولت میتواند دستورکارهایش را با هدف بهبود وضعیت کشور در حوزه های مختلف به خوبی پیش برد و برای ایران دستاوردساز باشد، چندان منطقی نیست.
ایرانِ امروز نیاز به همکاری دارد و افراد و جریان های سیاسی و البته مردم، همه و همه باید دست به دست یکدیگر کشور را به پیش برند و مشکلات و چالش های آن را حل کنند. از این رو، بایستی از تمامی ظرفیت های کشور به ویژه در حوزه نیروی انسانی استفاده کرد و منافع ملی را تامین کرد.
و در نهایت اینکه در دولت جدید بایستی توجهی ویژه به تقویت سرمایه اجتماعی کشور نیز شود. موضوعی که شخصِ رئیس جمهور منتخب نیز چه در دوران رقابت های انتخاباتی و چه پس از آن بر این مساله تاکید ویژه داشته است. در حقیقت، برونداد تصمیمات و سیاست های درست و منطقی، باید به تقویت سرمایه اجتماعی در کشور ختم شود. موضوعی که در نوع خود برای ایران، قدرت ساز است و بی توجهی به این مولفه نیز با خسارت های جدی برای کشورمان همراه خواهد بود.
