پویشی به نام "دو درجه کمتر" به راه افتاده که در قالب آن از مردم خواسته می شود تا با کاهش تنها دو درجه ای دمای محل زندگی خود و وسایل گرم کننده، موجب صرفه جویی در مصرف انرژی و بهره‌مندی همگان از نعمت گاز در کوران سرما شوند. محسن پاک نژاد وزیر نفت کشورمان تاکید کرده که این پویش می‌تواند منجر به تحقق صرفه جویی ۴۰ تا ۶۰ میلیون مترمکعبی گاز در روز شود و بسیاری از مشکلات را حل کند. پاک‌نژاد این میزان را معادل با تولید روزانه برخی فازهای میدان گازی پارس جنوبی دانسته است.
با این همه، به نظر می رسد که خودِ دولت نیز ورای صرفه جویی ادارات و نهادهای تابعه در مصرف گاز، باید سیاست های تازه ای را با هدف افزایش راندمان انرژی در کشورمان و جلوگیری از هدررفت آن در دستورکار قرار دهد. به طور خاص، آمارهای رسمی حاکی از این هستند که حدودا ۸۵ درصد از تولید برق نیروگاه های کشور وابسته به تزریق گاز است اما راندمان نیروگاه های کشورمان ۱۰ درصد از میانگین جهانی کمتر است. این مساله نشان می دهد که سالانه چیزی در حدود ۲۰ میلیارد مترمکعب گاز در نیروگاه ها هدر می رود که این میزان معادل با ۶ میلیارد دلار است.
این میزان هدررفت انرژی و خسارت مادی ناشی از آن حاکی از این مساله است که هدر رفتِ انرژی در نیروگاه ها، معادل تولید گاز از دو فاز پارس جنوبی است. آمارهایی از این دست یک واقعیت را فریاد می زنند و آن هم این است که با اصلاح برخی رویه ها در حکمرانی انرژی، می توان صرفه جویی قابل توجهی را در حوزه مصرف انرژی کشور رقم زد. میزان مصرفی که مستقیما تحت نظارت خودِ دولت است و می تواند بهینه سازی مصرف را در قالب آن سبب شود.
به بیان ساده تر، برای اصلاح وضعیت ناترازی انرژی در کشور، صرفا نیاز به توسعه زیرساخت ها و جذب میلیاردها دلار سرمایه و یا انجام کار فرهنگی برای تغییر الگوی مصرف مردم کشورمان نداریم، بلکه صرفه جویی زیرساخت‌های حوزه تولید و مصرف انرژی که در کنترل و نظارت دولت هستند نیز می توانند در این رابطه دستاوردهای قابل توجهی را برای کشورمان به دنبال داشته باشند. اینجاست که می گویند "یک سوزن به خودت بزن و یک جوالدوز به مردم..."