مدافعان تثبیت نرخ ارز می گویند تقاضای (سرمایه ای) ارز به حدی بالاست که اگر شما این بازار را به حال خود رها کنید حد یقفی برای افزایش نرخ ارز نخواهید داشت چون هر قدر هم که به این بازار ارز تزریق کنید مردم آن را می خرند و پس انداز می کنند و تقاضای روز افزون، همچنان قیمت آن را افزایشی می کند. این نکته ای است که حتی رییس جمهور سابق آقای روحانی هم در جلسه ای به آن اشاره کرده بود . او در این جلسه به حاضران پرسشی را یادآوری کرد که از کارشناسان و مسوولان اقتصادی پیشنهاد دهنده افزایش قیمت ارز پرسیده بود چه تضمینی برای افزایش نیافتن دوباره قیمت ارز پس از اعلام قیمت افزایش یافته وجود دارد؟!
در مقابل طرفداران قیمت به اصطلاح غیردستوری ارز می گویند سرکوب قیمت ارز فنر آن را فشرده می کند و طی هر چند ماه و سالی ناگهان افزایش قیمت جهشی را به اقتصاد تحمیل می کند. پس بهتر است بازار ارز را رها کنیم تا این افزایش قیمت به تدربج انجام و به نقطه ثبات و تعادل برسد.
ما شهروندان بی سواد اقتصادی در مقامی نیستیم که بتوانیم در این دعوای اقتصادی تخصصی ورود کنیم اما وقتی در هر دو حالت بالا (تثبیت نرخ ارز یا افزایش و آزاد کردنش) قیمت مرغ و تخم مرغ مان باز هم افزایش پیدا می کند این حق را داریم که از مسوولان با گلایه بپرسیم که برای ما چه فرقی می کند که تصمیم گیران اقتصادی با ارز چه می کنند؟ لطفا مرغ در رفته را برایمان بگیرید!
همین چندی پیش رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس که خود از مدافعان آزادسازی نرخ ارز است در یک نشست خبری گفت:
در حال حاضر سیاست جدید بانک مرکزی تخصیص ارز با نرخ ۲۸ هزار و ۵۰۰ تومان است که این همان ارز ترجیحی است. اگر مرغ به نرخ ۱.۵ دلار وارد کشور شود با همین ارز ۲۸ هزار و ۵۰۰ تومان باید به قیمت حدود ۴۰ هزار تومان به مردم داده شود، اما از دیماه سال گذشته با تخصیص این ارز مرغ با میانگین ۹۰ هزار تومان توزیع شده است و مردم خریداری می‌کنند. سوال این است که رابطه پیش بینی نرخ ارز ترجیحی ۲۸ هزار و ۵۰۰ تومان با مرغ میانگین ۹۰ هزار تومان چیست؟ همین وضعیت را درباره قیمت گوشت شاهد هستیم. اگر حتی مرغ با قیمت آزاد هم به کشور وارد می‌شد حتی به نرخ ۹۰ یا ۱۰۰ هزار تومان هم نمی‌رسید پس این نرخ‌گذاری‌ها از کجا می‌آید؟
نتیجه گیری ایشان به وضوح اشاره به ناکارامدی سیاست تثبیت نرخ ارز است اما همچنان از جواب به پرسش ما مردم کوچه و خیابان در آن خبری نیست که آیا با کنارگذاشتن دلار بیست و هشت هزارتومانی که به گفته ایشان همان ارز ترجیحی است مشکل گوشت و مرغ و... مردم بالاخره حل می شود؟ آن نقطه « تعادل» کذایی در آشفته «بازار» جامعه ما بالاخره کجاست که بتوانیم در انتظار رسیدن به آن دلمان را خوش کنیم که قیمت ها به ثبات می رسد؟!
یک پرسش مهم تر: وقتی قیمت ها هم با به اصطلاح « غیردستوری » شدن نرخ ارز و هم با تثبیت آن افزایش می یابد چرا اصلا به این فکر نمی شود که شاید مشکل جای دیگری باشد یا دستکم علاوه بر نرخ ارز، مساله ناگشوده دیگری هم در میان باشد که با گشودن آن تصمیمات ارزی نتیجه بخش خواهد بود؟!
پاسخ آقای پورابراهیمی در صورت درست بودن صرفا روکردن دوباره به تصمیم تجربه شده قبلی و افتادن در چرخه باطل تصمیم گیری های ارزی گذشته است در حالی که باید راهی برای خروج از این مدار بسته پیدا کرد. در غیر این صورت در حالی که مسوولان اقتصادی همچنان گرفتار پرسش هایی شبیه به پرسش «اول مرغ به وجود آمد یا تخم مرغ؟!» هستند مرغ هم بزودی مانند گوشت از سفره مردم پر خواهد کشید!
