کد مطلب: 213559
راز آزادي هوراديس آذربايجان
بخش تعاملی الف - ياور ندرتي
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : سه شنبه ۸ بهمن ۱۳۹۲ ساعت ۱۲:۳۳
هوراديس يكي از شهرهاي توسعه يافته و از لحاظ گردشگري و توريستي جزو بهترين شهرهاي آذربايجان مي باشد كه در كناره رود ارس و هم مرز با ايران قرار دارد و تقريبا مشرف به شهرستان پارس آباد مغان واقع است.
در زمان جنگ بين ارمنستان و آذربايجان در سال ۱۹۹۱الي ۹۴ به اشغال ارمني ها در آمد و علاوه بر منطقه اكثرا ارمني نشين قره باغ، شهرهاي اطراف آن از قبيل شوشا، لاچين، فيضولي، قبادلي، زنگلان، و جبرئيلي و... به اشغال درآمد و حدود بيش از يك ميليون انسان آواره شدند و اكثرا به ايران سرازير شدند.
اما شهر استراتژيك هوراديس نيز جزو يكي از شهرهائي بود كه ارمنستان در صدد بود آن را نيز ضميمه اشغال خود نمايد و بنابراين ارمني ها به راحتي شروع به پيشروي نمودند و بعد از زد و خوردي با ارتش ضعيف آذربايجان هوراديس را نيز ضميمه خاك خود نمودند. هوراديس از چند لحاظ براي ارمنستان حائز اهميت بود دليل اول، وجود سد ميل مغان كه در زمان شوروي سابق يعني در سال ۱۹۶۹ م مابين دو كشور بر روي ارس احداث شده بود و بخش عظيمي از آب مورد نياز براي كشاورزي و صنعتي و توليد برق و ... از طريق آب انبار شده پشت اين سد استفاده مي گرديد و ارمنستان در صدد بود تا وارث شوروي در استفاده از حق آبه آن باشد و دليل دوم هم وجود گمرك بين المللي اصلاندوز –هوراديس كه در زمان شوروي مورد استفاده دو كشور بود و به منزله دروازه ورودي بين اتحاد شوروي و ايران ايفاي نقش مي نمود و روزانه هزاران مسافر تبعه شوروي و ايراني بوسيله پلي كه بر روي ارس احداث شده بود تردد مي نموند و باز هم ارمنستان در نظر داشت اين گمرك بين المللي را به تحت كنترل خود در آورد و امتيازهاي موجود اقتصادي و سياسي را به نفع خود مصادره نمايد و در حالت كل هدف ارمنستان دست يابي به مرز استراتژيك با ايران و سلب آن از دست آذربايجان بود.
فلذا ايران نمي توانست به اين خواسته نامشروع ارمنستان تن در دهد بنابراين نبايد به ارمنستان اجازه داده مي شد تا از ضعف ارتش نامنظم آذربايجان استفاده و اين منطقه استراتژيك را به تصرف خود در آورد. اولين اقدامي كه بايد مي شد آموزش و تربيت ارتش درهم ريخته و كاملا نامنظم آذربايجان بود و دوم تحويل سلاح و تجهيزات پيشرفته نظامي براي ارتش آذربايجان و سوم اجازه ورود ارتش آذربايجان به خاك ايران جهت محاصره ارمني ها در هوراديس و بخصوص استفاده از حريم هوائي ايران جهت وارد ساختن ضربات هوائي توسط جنگنده هاي آذربايجان به مواضع اشغالي بود و چهارم اسكان آوارگان آذري در خاك ايران با تاسيس اردوگاه هاي مجهز به لوازم پزشكي – امدادي و خوراكي و ... بنابراين لشگر سپاه با حضور در آذربايجان و حمايت از ارتش، و در طي يك عمليات يك روزه در روز پنجم و ششم ژانويه ۱۹۹۴ م علاوه بر آزادي شهر هوراديس، ۲۵ روستاي اطراف آن نيز آزاد و ضميمه خاك آذربايجان گرديد و ارتش آذربايجان ۲۵ كيلومتر شروع به پيشروي نمودند حتي ارمنستان در زمان عقب نشيني قصد تخريب سد ميل مغان با مواد منفجره tnt را داشته است كه در نتيجه حفاظت سپاه موفق به آن نشده بودند. در اين مورد اينجانب مصاحبه اي اختصاصي با محسن رضائي كه فرمانده سپاه در آن زمان بود نمودم وي گفت در جنگ قره باغ علاوه بر استقبال و پذيرائي از آوارگان در ايران به ارتش آذربايجان آموزش هاي فراوان نظامي داديم و سلاح و مهمات و تجهيزات نظامي فراواني در اختيار آنان قرار داديم و جهت آموزش يك پادگان نظامي نيز در آذربايجان تاسيس نموديم و در حالت كل موضع سپاه دفاع جانانه ازسرزمين هاي آذربايجان بود اتباع جمهوري آذربايجان بر خلاف ژنرال هاي آذري اين گفته رضائي را در گفتگو با شبكه سحر تائيد نمودند ازجمله يك سرباز آذري كه در عمليات آزادسازي هوراديس نيز شركت داشت به آموزش نظامي سپاه به آنان در آن زمان خبر داد و گفت كه در جنگ قره باغ از حريم ايران جهت وارد ساختن ضربات به مواضع دشمن استفاده مي نموديم.
ذبيح اله نعمتي يكي از اعضاي سپاه كه آن زمان در عمليات آزادسازي هوراديس شركت داشت در اين باره به شبكه سحر گفت: ۴ روز در آذربايجان مشغول عمليات هاي پارتي زني عليه ارمني ها بوديم اگر ما دخالت نمي كرديم ارمنستان كل آذربايجان را اشغال مي نمود و هم اينك آب انبار (سد ميل) و گمرك اصلاندوز در اختيار آنان بود كه به كمك سپاه و مردم ايران اين نواحي در تركيب آذربايجان باقي ماند.
ولي متاسفانه تلوزيون دولتي آذربايجان تمامي اين خدمات را انكار نمود و در برنامه اي كه به مناسبت آزادي هوراديس تهيه نموده بودند نقش ايران را در آزاد سازي هوراديس انكار نمودند و آن را ماحصل عمليات ارتش و در نتيجه فرماندهي حيدر علي اف (كه تازه به رياست جمهوري رسيده بود) قلمداد نمود.
در زمان جنگ بين ارمنستان و آذربايجان در سال ۱۹۹۱الي ۹۴ به اشغال ارمني ها در آمد و علاوه بر منطقه اكثرا ارمني نشين قره باغ، شهرهاي اطراف آن از قبيل شوشا، لاچين، فيضولي، قبادلي، زنگلان، و جبرئيلي و... به اشغال درآمد و حدود بيش از يك ميليون انسان آواره شدند و اكثرا به ايران سرازير شدند.
اما شهر استراتژيك هوراديس نيز جزو يكي از شهرهائي بود كه ارمنستان در صدد بود آن را نيز ضميمه اشغال خود نمايد و بنابراين ارمني ها به راحتي شروع به پيشروي نمودند و بعد از زد و خوردي با ارتش ضعيف آذربايجان هوراديس را نيز ضميمه خاك خود نمودند. هوراديس از چند لحاظ براي ارمنستان حائز اهميت بود دليل اول، وجود سد ميل مغان كه در زمان شوروي سابق يعني در سال ۱۹۶۹ م مابين دو كشور بر روي ارس احداث شده بود و بخش عظيمي از آب مورد نياز براي كشاورزي و صنعتي و توليد برق و ... از طريق آب انبار شده پشت اين سد استفاده مي گرديد و ارمنستان در صدد بود تا وارث شوروي در استفاده از حق آبه آن باشد و دليل دوم هم وجود گمرك بين المللي اصلاندوز –هوراديس كه در زمان شوروي مورد استفاده دو كشور بود و به منزله دروازه ورودي بين اتحاد شوروي و ايران ايفاي نقش مي نمود و روزانه هزاران مسافر تبعه شوروي و ايراني بوسيله پلي كه بر روي ارس احداث شده بود تردد مي نموند و باز هم ارمنستان در نظر داشت اين گمرك بين المللي را به تحت كنترل خود در آورد و امتيازهاي موجود اقتصادي و سياسي را به نفع خود مصادره نمايد و در حالت كل هدف ارمنستان دست يابي به مرز استراتژيك با ايران و سلب آن از دست آذربايجان بود.
فلذا ايران نمي توانست به اين خواسته نامشروع ارمنستان تن در دهد بنابراين نبايد به ارمنستان اجازه داده مي شد تا از ضعف ارتش نامنظم آذربايجان استفاده و اين منطقه استراتژيك را به تصرف خود در آورد. اولين اقدامي كه بايد مي شد آموزش و تربيت ارتش درهم ريخته و كاملا نامنظم آذربايجان بود و دوم تحويل سلاح و تجهيزات پيشرفته نظامي براي ارتش آذربايجان و سوم اجازه ورود ارتش آذربايجان به خاك ايران جهت محاصره ارمني ها در هوراديس و بخصوص استفاده از حريم هوائي ايران جهت وارد ساختن ضربات هوائي توسط جنگنده هاي آذربايجان به مواضع اشغالي بود و چهارم اسكان آوارگان آذري در خاك ايران با تاسيس اردوگاه هاي مجهز به لوازم پزشكي – امدادي و خوراكي و ... بنابراين لشگر سپاه با حضور در آذربايجان و حمايت از ارتش، و در طي يك عمليات يك روزه در روز پنجم و ششم ژانويه ۱۹۹۴ م علاوه بر آزادي شهر هوراديس، ۲۵ روستاي اطراف آن نيز آزاد و ضميمه خاك آذربايجان گرديد و ارتش آذربايجان ۲۵ كيلومتر شروع به پيشروي نمودند حتي ارمنستان در زمان عقب نشيني قصد تخريب سد ميل مغان با مواد منفجره tnt را داشته است كه در نتيجه حفاظت سپاه موفق به آن نشده بودند. در اين مورد اينجانب مصاحبه اي اختصاصي با محسن رضائي كه فرمانده سپاه در آن زمان بود نمودم وي گفت در جنگ قره باغ علاوه بر استقبال و پذيرائي از آوارگان در ايران به ارتش آذربايجان آموزش هاي فراوان نظامي داديم و سلاح و مهمات و تجهيزات نظامي فراواني در اختيار آنان قرار داديم و جهت آموزش يك پادگان نظامي نيز در آذربايجان تاسيس نموديم و در حالت كل موضع سپاه دفاع جانانه ازسرزمين هاي آذربايجان بود اتباع جمهوري آذربايجان بر خلاف ژنرال هاي آذري اين گفته رضائي را در گفتگو با شبكه سحر تائيد نمودند ازجمله يك سرباز آذري كه در عمليات آزادسازي هوراديس نيز شركت داشت به آموزش نظامي سپاه به آنان در آن زمان خبر داد و گفت كه در جنگ قره باغ از حريم ايران جهت وارد ساختن ضربات به مواضع دشمن استفاده مي نموديم.
ذبيح اله نعمتي يكي از اعضاي سپاه كه آن زمان در عمليات آزادسازي هوراديس شركت داشت در اين باره به شبكه سحر گفت: ۴ روز در آذربايجان مشغول عمليات هاي پارتي زني عليه ارمني ها بوديم اگر ما دخالت نمي كرديم ارمنستان كل آذربايجان را اشغال مي نمود و هم اينك آب انبار (سد ميل) و گمرك اصلاندوز در اختيار آنان بود كه به كمك سپاه و مردم ايران اين نواحي در تركيب آذربايجان باقي ماند.
ولي متاسفانه تلوزيون دولتي آذربايجان تمامي اين خدمات را انكار نمود و در برنامه اي كه به مناسبت آزادي هوراديس تهيه نموده بودند نقش ايران را در آزاد سازي هوراديس انكار نمودند و آن را ماحصل عمليات ارتش و در نتيجه فرماندهي حيدر علي اف (كه تازه به رياست جمهوري رسيده بود) قلمداد نمود.
کلمات کلیدی : ياور ندرتي
حسین ثابتی
۱۳۹۲-۱۱-۱۰ ۰۱:۱۴:۱۲
اولا دوست عزیز هنگامی که سخن از آن کشور نوپای جعلی می فرمایید بگویید جمهوری آذربایجان نه آذربایجان تنها زیرا آذربایجان تنها در ایران است و بس . اما اگر چنین چیزی درست باشد از چند جهت قابل توجه است و آن اینکه چرا رسانه های داخلی چنین موضوع بسیار مهمی را از دید مردم پنهان نموده اند و دوم این که ایران چه منافعی را در این همکاری دنبال می کرذه است؟ اصولا ایران در این 20 سال گذشته و از زمان فروپاشی شوروی اشتباهات استراتژیک بسیاری را درباره آذربایجان تکرار کرده است . نخستین و بزرگترین اشتباه شناسایی این جمهوری بانام اشتباه و عمدی آذربایجان بوده است زیرا این منطقه در اصل آران نام دارد نه آذربایجان وآن ها به تحریک بیگانگان نام آن منطقه را آذربایجان نام نهادند تا بعدها درباره آذربایجان اصیل که در خاک ایران قرار دارد ادعاهای گستاخانه ارضی را مطرح کنند که اتفاقا زمان ثابت کرده که این گونه نیز شده است . ارمنستان دوست بهتری نسبت به جمهوری آذربایجان برای ایران است . تلاش جمهوری آذربایجان برای پیوستن به ناتو نشان از دشمنی آشکار این جمهوری نوپا با ایران دارد . (1940712) (alef-10)
ناصر خادمی ماشاری
۱۳۹۲-۱۱-۱۰ ۱۴:۳۵:۰۱
اتفاقا آنجا تنها آذربایجان شمالی نام دارد که بخشی از مام خود یعنی آدربایجان سرفراز ایران است. اطلاق کشور و یا حتی جمهوری آذربایجان به بخشی از کشور عزیزمان ایران، صحیح نمی باشد. (1941192) (alef-10)
سعید تم
۱۳۹۲-۱۱-۱۰ ۲۱:۴۵:۵۶
آقای حسین ثابتی
شاید ارمنستان دوست مناسبی برای شما باشد ولی برای ما ایرانی های فکر کنم منافعمان را همراستا با دولت ورشکسته ارمنستان نمی بینیم. دولتی که با گاز ایرانی در نیروگاهی که دولت ایران ساخته است برق تولید می کند و به ما برق هم می فروشد چه منافعی جز تحت فشار قرار دادن دولت باکو برای ما دارد؟
از اشتباهای استراتژیک نفرمایید که خود بنده قصیده ها از این اشتباهات دولت عزیز تهرانمان در مورد افغانستان و تاجیکستان علیه ازبکستان نوشته ام..
رقابت منفی با باکو، فقط دولت جمهوری آذربایجان را در دام غرب هول می دهد و بس. شما هم کمی از احساسات ضد ترکی ات کم کنی شاید نگاه تازه ای بیابی
دولت باکو، بر سومین جمعیت شیعی جهان حکومت می کند و ما برادر بزرگ آذربایجان خواهیم بود انشالله.
ارمنستان هم بهتر است منافعش را با همسایگانش بجوید و نه با دول فرامنطقه ای (1941699) (alef-10)
شاید ارمنستان دوست مناسبی برای شما باشد ولی برای ما ایرانی های فکر کنم منافعمان را همراستا با دولت ورشکسته ارمنستان نمی بینیم. دولتی که با گاز ایرانی در نیروگاهی که دولت ایران ساخته است برق تولید می کند و به ما برق هم می فروشد چه منافعی جز تحت فشار قرار دادن دولت باکو برای ما دارد؟
از اشتباهای استراتژیک نفرمایید که خود بنده قصیده ها از این اشتباهات دولت عزیز تهرانمان در مورد افغانستان و تاجیکستان علیه ازبکستان نوشته ام..
رقابت منفی با باکو، فقط دولت جمهوری آذربایجان را در دام غرب هول می دهد و بس. شما هم کمی از احساسات ضد ترکی ات کم کنی شاید نگاه تازه ای بیابی
دولت باکو، بر سومین جمعیت شیعی جهان حکومت می کند و ما برادر بزرگ آذربایجان خواهیم بود انشالله.
ارمنستان هم بهتر است منافعش را با همسایگانش بجوید و نه با دول فرامنطقه ای (1941699) (alef-10)
روستایی اهل ماکو
۱۳۹۲-۱۱-۱۰ ۱۷:۴۶:۲۷
اقای باور ندرتی گزاره ای از نوشته ی بالای شمارا در داخل پرانتز قید می کنم و آن این است{سلاح و مهمات و تجهيزات نظامي فراواني در اختيار آنان قرار داديم ؛ (یعنی آذربایجانیها) } منظور شما این است که سپاه ویا دولت ما این سلاح ومهمات را به آذزبایجانیها دادند، ویا ارمنستان؟ ماکه اهل وساکن ماکو وروستاهای نزدیک مرز ارمنستان هستیم، آن سلاحها و مهمات ارسالی دولت ما را ، بنظر میرسد اشتباهی به ارمنستان تحویل دادند ومیدادند> باقی بقایت، جانم فدایت عزیز جان. (1941439) (alef-10)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
