کد مطلب: 191825
تقوا نه تزیینی است نه چماق
بخش تعاملی الف - روح الله جلالی اصل
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۱۲ تير ۱۳۹۲ ساعت ۰۸:۲۶
زیاد نامش را می شنویم و به آن آدرس می دهند که اقا! برادر! چه شد تقوا؟!
در دین ما از مهم ترین نشانه های یک مؤمن است که بارها در قرآن و احادیث معصومین علیهم السلام به آن سفارش شده است.
تعریفش در لغت به معنای حفظ و نگهداری است ودر اصطلاح پس از کنکاش در متون دینی به این می رسیم که تقوا فقط ترک گناه نیست، بلکه عبارت است از یک نیروی درونی و قدرت ضبط نفسانی که در اثر تمرین و ریاضت های مداوم برای نفس حاصل می شود و نفس آدمی را آن چنان نیرومند می سازد که مطیع فرمان های الهی خواهد بود.آن چنان نیرومند می شود که در برابر خواسته ها و تمایلات غیر مشروع نفسانی، مقاوم ، پایدار و ثابت قدم خواهد بود.
آدمی با تقوا به جایی می رسد که دوست و دشمن از او در امانند و به او اعتماد دارند و از سوی مقابل با تن دادن به هوای نفس کاری می کند که فرزندان او از شر او در امان نباشند.
اما تقوای سیاسی سخت است. چه تقوا برای دوست وچه برای دشمن! می شود نماز شب خواند اما تقوای سیاسی نداشت راحت با تحلیل بی مبنا و بی منطق آبروی فردی را یک شبه به حراج گذاشت و او را نابود کرد.
جالب است تا گرد و غبار در مجادلات سیاسی بر می خیزد طرفین چماق تقوا را بر سر هم می کوبند و بر طیف خود تقوا را چون مدالی درخشان، نشان می پندارند!
چندی پیش از بزرگواری تحلیلی می خواندم که کل تحلیل و تاخت و تاز آن بزرگوار به شخص ثالث، بر پایۀ یک خبر دروغ بود! بارها دیده ام که خود را ارزشی ترین خوانده ایم و با گناه های سیاسی صدای دوست ودشمن را در آورده ایم.
بنازم به پیر مراد این انقلاب که گوشه گوشۀ زندگی اش برای ما بسیجیان افتخار است.
نقل است که حضرت امام ره پس از شهادت آیت الله سعیدی توسط ساواک در نجف ختم نگرفتند و حکومت شاه را محکوم نکردند تا زمانی که از طریق افراد مورد اعتماد اصل خبر تایید گردد.
با این که بسیاری معتقد بودند که فرزند برومند ایشان حاج آقا مصطفی به شهادت رسیده است و یا حداقل مرگی مشکوک داشته است ، امام خوبی ها چون یقین به قتل حاصل ننمودند ، هرگز از مرگ فرزندشان تعبیر به شهادت نکردند ویا از مرگ مشکوک فرزندشان حرفی به میان نیاوردند، با این که به قتل رسیدن فرزند رهبر یک نهضت، استفادۀ تبلیغاتی سنگینی دارد.
برخی از مسؤولین این نظام چنان در سخت ترین امتحانات خود بر تقوایی عظیم عمل نمودند که آدمی با سرافرازی بر نظام و انقلاب خویش ببالد.
چقدر از مسؤولین عالی رتبۀ نظام ما طعم زندان و اعدام و... فرزندان و نزدیکان خود را چشیدند و باز هم دست از حق نشستند. اما متاسفانه در میان بسیاری از سیاستمداران ما این واژه چماق یا تزیینی بیش نیست.
عذر خواهی و حلالیت طلبی توکلی از موسویان یادم نمی رود! فردی وقتی حق را فهمید محکم اظهار اشتباه کند. چند بار از مدعیان ارزش مداری عذرخواهی دیده ایم؟!
تا بحال چند بار رهبری و مراجع اعمالی را به صراحت حرام و یا غلط اعلام کرده اند وباز ما بخاطر هوای نفس خود مصرانه به آن اعمال برای از میدان به در کردن رقیب ویا تحقیر وی استفاده نموده ایم؟
امام علی علیه السلام در خطبۀ ۱۵۷ نهج البلاغه می فرمایند:
ای بندگان خدا بدانید که تقوا پناهی استوار است و فجور و بی تقوایی خانه سست بنیادی است که نمی تواند ساکنش را نگه دارد و پناهنده اش را حفظ کند. بدانید با تقوا سم و نیش گناهان قطع می شود.
براستی ما که کوچکترین انتقاد به خودمان یا بستگانمان گوش هایمان را از عصبانیت سرخ می کند! اگر خیلی از اخبار و تحلیل هایی که در دنیای سیاست برای مخاطبان با جسارت وآرامش جار می زنیم، را می خواستیم راجع به کسان خود بگوییم اینقدر بی پروا می راندیم؟!
بیایید خانه سیاستمان را استوار و نه سست بنا سازیم تا چون امام فرزانه مان ماندگار شویم وبا آسودگی سر بر بالین خاک بگذاریم و بگذاریم سم و نیش گناهان قطع گردد، و این گونه است که در هر صورت پیروزییم حتی اگر در صحرای بی کسی ذبحمان کنند!
این مقامِِِِِ ِ حفظ ونگهداری یا همان تقوا، شعار و چماق و تزیین نیست یک جهاد است.
تعریفش در لغت به معنای حفظ و نگهداری است ودر اصطلاح پس از کنکاش در متون دینی به این می رسیم که تقوا فقط ترک گناه نیست، بلکه عبارت است از یک نیروی درونی و قدرت ضبط نفسانی که در اثر تمرین و ریاضت های مداوم برای نفس حاصل می شود و نفس آدمی را آن چنان نیرومند می سازد که مطیع فرمان های الهی خواهد بود.آن چنان نیرومند می شود که در برابر خواسته ها و تمایلات غیر مشروع نفسانی، مقاوم ، پایدار و ثابت قدم خواهد بود.
آدمی با تقوا به جایی می رسد که دوست و دشمن از او در امانند و به او اعتماد دارند و از سوی مقابل با تن دادن به هوای نفس کاری می کند که فرزندان او از شر او در امان نباشند.
اما تقوای سیاسی سخت است. چه تقوا برای دوست وچه برای دشمن! می شود نماز شب خواند اما تقوای سیاسی نداشت راحت با تحلیل بی مبنا و بی منطق آبروی فردی را یک شبه به حراج گذاشت و او را نابود کرد.
جالب است تا گرد و غبار در مجادلات سیاسی بر می خیزد طرفین چماق تقوا را بر سر هم می کوبند و بر طیف خود تقوا را چون مدالی درخشان، نشان می پندارند!
چندی پیش از بزرگواری تحلیلی می خواندم که کل تحلیل و تاخت و تاز آن بزرگوار به شخص ثالث، بر پایۀ یک خبر دروغ بود! بارها دیده ام که خود را ارزشی ترین خوانده ایم و با گناه های سیاسی صدای دوست ودشمن را در آورده ایم.
بنازم به پیر مراد این انقلاب که گوشه گوشۀ زندگی اش برای ما بسیجیان افتخار است.
نقل است که حضرت امام ره پس از شهادت آیت الله سعیدی توسط ساواک در نجف ختم نگرفتند و حکومت شاه را محکوم نکردند تا زمانی که از طریق افراد مورد اعتماد اصل خبر تایید گردد.
با این که بسیاری معتقد بودند که فرزند برومند ایشان حاج آقا مصطفی به شهادت رسیده است و یا حداقل مرگی مشکوک داشته است ، امام خوبی ها چون یقین به قتل حاصل ننمودند ، هرگز از مرگ فرزندشان تعبیر به شهادت نکردند ویا از مرگ مشکوک فرزندشان حرفی به میان نیاوردند، با این که به قتل رسیدن فرزند رهبر یک نهضت، استفادۀ تبلیغاتی سنگینی دارد.
برخی از مسؤولین این نظام چنان در سخت ترین امتحانات خود بر تقوایی عظیم عمل نمودند که آدمی با سرافرازی بر نظام و انقلاب خویش ببالد.
چقدر از مسؤولین عالی رتبۀ نظام ما طعم زندان و اعدام و... فرزندان و نزدیکان خود را چشیدند و باز هم دست از حق نشستند. اما متاسفانه در میان بسیاری از سیاستمداران ما این واژه چماق یا تزیینی بیش نیست.
عذر خواهی و حلالیت طلبی توکلی از موسویان یادم نمی رود! فردی وقتی حق را فهمید محکم اظهار اشتباه کند. چند بار از مدعیان ارزش مداری عذرخواهی دیده ایم؟!
تا بحال چند بار رهبری و مراجع اعمالی را به صراحت حرام و یا غلط اعلام کرده اند وباز ما بخاطر هوای نفس خود مصرانه به آن اعمال برای از میدان به در کردن رقیب ویا تحقیر وی استفاده نموده ایم؟
امام علی علیه السلام در خطبۀ ۱۵۷ نهج البلاغه می فرمایند:
ای بندگان خدا بدانید که تقوا پناهی استوار است و فجور و بی تقوایی خانه سست بنیادی است که نمی تواند ساکنش را نگه دارد و پناهنده اش را حفظ کند. بدانید با تقوا سم و نیش گناهان قطع می شود.
براستی ما که کوچکترین انتقاد به خودمان یا بستگانمان گوش هایمان را از عصبانیت سرخ می کند! اگر خیلی از اخبار و تحلیل هایی که در دنیای سیاست برای مخاطبان با جسارت وآرامش جار می زنیم، را می خواستیم راجع به کسان خود بگوییم اینقدر بی پروا می راندیم؟!
بیایید خانه سیاستمان را استوار و نه سست بنا سازیم تا چون امام فرزانه مان ماندگار شویم وبا آسودگی سر بر بالین خاک بگذاریم و بگذاریم سم و نیش گناهان قطع گردد، و این گونه است که در هر صورت پیروزییم حتی اگر در صحرای بی کسی ذبحمان کنند!
این مقامِِِِِ ِ حفظ ونگهداری یا همان تقوا، شعار و چماق و تزیین نیست یک جهاد است.
کلمات کلیدی : روح الله جلالی اصل
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
