در ایام شهادت مولای متقیان و شبهای قدر هستیم. اگر انتظار دارید که خدای مهربان از گناهان شما بگذرد و خطاهای شما را بپوشاند و در روز رستاخیز هم آنها را به حساب نیاورد و اگر می خواهید خدایتان با شما از در آشتی وارد شود شما هم همان کارها را با سایر آدمیان بکنید که انتظار دارید که خدا با شما بکند وگرنه العفو گفتن های شما و جوشن کبیر و صغیر خواندن هایتان در حقیقت جز دروغی بیش نخواهد بود که برخی از علمای اخلاق آدمیان را پرهیز می دادند از اینکه در دعاهایشان چیزی را بر زبان آورند که در دل به آنها باور ندارند و یا در عمل نمی خواهند آنها را محقق سازند.
پس بهتر است قبل از ورود به شب های قدر تکلیف خودمان را روش کنیم و چیزی را بر زبان نیاریم که به آنها باور نداریم.
پس بیاییم کهنه گرا نباشیم و خطاهای پیشین دیگران دم به دم جلو دیدگانمان نیاوریم. با همه کسانی که به نوعی قهر کرده ایم آشنی کنیم و اگر پارسال به آنها زنگ نزده ایم امسال حالشان را بپرسیم. هیچ اشکالی ندارد که خودمان را اندکی کوچک بکنیم و نفسمان را بشکنیم.
اگر تا به امروز از دیگران به ویژه از عاشق ها و یا معشوق های خود رنجیده ایم به این رنجوری ها پایان دهیم و بابی جدید در روابطمان بگشاییم و این پیام سعدی بزرگ را از زبان آنان بازخوانی کنیم و قلم عفو بر خطاهای بزرگ یا کوچک آنان بکشیم و دیگر به گذشته بر نگردم:
ای یار ناسامان من، از من چرا رنجیده‌ای؟
وی درد و ای درمان من، از من چرا رنجیده‌ای؟
ای سرو خوش‌بالای من، ای دل‌بر رعنای من
لعل لبت حلوای من، از من چرا رنجیده‌ای؟
بنگر ز هجرت چون شدم، سرگشته چون گردون شدم
وز ناوکت پرخون شدم، از من چرا رنجیده‌ای؟
گر من بمیرم در غمت، خونم بِتا در گردنت
فردا بگیرم دامنت، از من چرا رنجیده‌ای؟
من سعدی درگاه تو، عاشق به روی ماه تو
هستیم نیکوخواه تو، از من چرا رنجیده‌ای؟ (سعدی)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.