با نگاهی به تاریخ در خواهیم یافت که جمهوری اسلامی ایران افزون بر آن که تنها حکومت پس از اسلام است که وجبی از خاک کشور را تسلیم و تقدیم کسی نکرده، همچنین در خواهیم یافت صاحب اولین ها و برترین ها در برخی وجوه اقتدار نظامی است.
در ادامه با عزل نظر از اینکه جمهوری اسلامی اوج توان بومی تجهیز نظامی در تاریخ ایران پس از اسلام و نیز اوج نوآوری نظامی و پیچیدگی عملیاتی و مهمتر از این پیچیدگی و گستردگی استراتژی (مقاومت) در کل تاریخ ایران است، به برخی دیگر از موارد که بعضا به آنها کمتر توجه شده می پردازیم.
۱. ایران پس از کریم خان زند(فتح بصره) و قدری پس از آن یعنی دوره کوتاه آغامحمدخان قاجار تا دوره انقلاب اسلامی فاتح هیچ جنگی نبوده است.
۲. ایران معاصر جز در دوره انقلاب اسلامی، به هیچ قدرت بزرگی حمله موفق نکرده است.
۳. ایران به دو کشور اتمی یعنی آمریکا و رژیم غاصب قدس حمله رسمی کرده است.
۴. پس از جنگ جهانی دوم حتی طی بحران کانال سوئز و درگیری شوروی و آمریکا با رژیم غاصب قدس و انگلستان که نماد افول استعمار پیر شد، هیچ کشوری به مواضع آمریکا حمله رسمی نکرده است. این ایران بود که به عین الاسد حمله کرد.
حال باید از عباس میلانی(تاریخ نگار سلطنت طلب) پرسید آیا این ایران شبیه اواخر صفویه و شاه سلطان حسین است؟!
ایران در اوج قدرت نظامی خود از دوره نادرشاه به این سو است.
ایرانی کنونی با در نظرگرفتن نسبت تاریخی و نسبیت تاریخی (نسبت ایران کنونی با جهان زمان خود و نسبت ایران صفوی با جهان زمان آن)، از دوران شاه عباس کبیر هم از حیث بازدارندگی و دفاعی قوی تر است.
دوباره باید پرسید چگونه امثال میلانی این ایران مقتدر را با اواخر دوران صفویه مقایسه می کنند؟ زمان‌پریشی تا کجا ؟! ایران اکنون یا ایران جمهوری اسلامی از برخی جهات یادآور اقتدار باستانی ایران و دوران هخامنشی و ساسانی است. اما در عین حال تمایزات و امتیازاتی از حیث نظامی نسبت به تمام دوران قبل خود دارد که این سبب می شود بتوان آن را استثنای تاریخ ایران دانست.
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.