داخلی صفحه اقتصادی آرشيو يادداشت

۲۷

نعل وارونه ی حمایت از خودروسازان داخلی

بخش تعاملی الف - مزبان حبیبی

اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.

همه ی ما گذارمان به خوروسازان داخلی افتاده و پی آنها حتما به تنمان خورده، جواب های سربالا و گاهی توهین آمیز و غالبا نا امید کننده آنها هر انسانی را نگران کرده و به فکر فرو می برد، یک تجربه ی ساده خودم:

"وقتی با کلی حس وطن پرستانه برای خرید خودروی داخلی اقدام نمودم، با خود می اندیشیدم که با این خرید من هم چرخ کارخانه های کشور بهتر خواهد چرخید و اقتصاد بیمارمان از کمای خود خواسته خارج خواهد شد، لیک وقتی خودرو را از نمایندگی تحویل گرفته و به خانه برگشتم، شیشه ی جلوی ماشین بالا نمی رفت و گیر کرد، با نمایندگی تماس گرفتم با این امید که الان کلی از من عذرخواهی نموده و به سرعت عیب خودرو را برطرف خواهند کرد، با پاسخ زیر مواجه شدم : آقا اصلا معلوم هست شما با ماشین چیکار کردی که شیشه بالا نمیره؟ یه مشت بزن تو بغل در ماشین شاید درست بشه"

تجربه های این گونه بسیارند که با جمع آوری آن مثنوی ها می شود نوشت، اما هدف پرداختن به کیفیت خودرو نیست که البته موضوع بسیار مهمی است.

موضوعی که دلیل نگارش این متن شده است، حمایت بی چون و چرای دولت و مجلس از خودروسازان داخلی کشور به بهانه های مختلف است، دلایلی که تا کنون هرگز برای من قانع کننده نبوده است.

هرسال به بهانه های مختلف از ورود خودروهای با کیفیت و قیمت پایین جلوگیری می کنند، مگر قرار است دولت و مجلس تا ابد از خودروسازان داخل حمایت کنند؟ چرا یک بار برای همیشه این مساله را حل نمی کنند؟ آیا هزینه های این حمایت نامحدود به فایده های آن ارجحیت دارد؟ هزینه های مترتب بر تولید خودرو در ایران بسیارند، از آن جمله اند:

۱- کشته های جاده ای
۲- مصرف بسیار بالای سوخت
۳- قیمت های غیر قابل مقایسه با قیمت های جهانی
۴- خدمات پس از فروش بسیار ضعیف
۵- بی اعتمادی عمومی نسبت به تولیدات داخلی

از زمانی که به یاد دارم در هر سال بین ۲۰ تا ۳۰ هزار نفر کشته در جاده های کشور از هزینه هایی که خانواده ها بابت تولیدات بی کیفیت و ایمنی پایین می پردازند و دروازه های کشور هم برای ورود رقیب بسته و قفل های آن هم در دست دولت و مجلس است که ظاهرا قرار نیست به این زودی ها برداشته شود.

در حالی که در تمام دنیا خودرو سازان به دنبال برآورد سه هدف، قیمت پایین، ایمنی بالا و سوخت کم، هستند در ایران این هرسه مغفول مانده است و به طرفه الحیل باید قیمت خودرو بالا و کیفیت پایین و سوخت هم که شما بهتر از من می دانید.

با یک تغییر ساده در سیاست های حمایتی از خودروسازان و مصرف کنندگان می توان هزینه های گمرگی را بجای ظرفیت خودرو، بر میزان مصرف آنها تنظیم نمود، اکثرخودروسازان بین المللی در حال تولید خودروهایی با مصرف سوخت کمتر از ۵ و ایمنی بسیار بالا با قیمت های مناسب هستند.

خودروهای هیبریدی (دوکاره) که محصول تحقیقات جدید در سطح دنیاست، حدود ۱۵ سال است که در اروپا و آمریکا در حال تردد هستند، این خودروها می توانند مصرف سوخت های فسیلی را به صفر برسانند، اگر بتوان برای این خودروها از برق آبی یا هسته ای استفاده نمود.

پیشنهاد نویسنده مطلب برای دست اندرکاران دولتی و مجلسی در بحث خودرو به شرح زیر است:

۱- عوارض گمرکی و مالیاتی را برای خودرو های با مصرف سوخت کمتر از ۵ درصد و هیبریدی حذف نمایند.
۲- مدت زمانی خاص(مثلا۲سال) برای خودروسازان داخلی مشخص نمایند و از آن تاریخ به بعد چتر حمایتی دولت را حذف نمایند.
۳- ارائه ی طرح های حمایتی برای خرید خودروهای با مصرف پایین تر از ۵ لیتر
۴- حمایت از حمل و نقل عمومی به معنای واقعی، مانند دادن یارانه ی درخور توجه به شهرداری ها برای تجهیز ناوگان های بخش عمومی مانند اتوبوس و مترو و ...