سفیر ایران در لندن و عضو تیم مذاکره‌کننده هسته ایران در صفحه اینستاگرامش در پاسخ به سوال یکی از مخاطبانش در  مورد دری اصفهانی، نوشت: آقای قاسمی سخنگوی وزارت امور خارجه برای آنها که علاقمند به کسب اطلاعات لازم هستند، مطالب کافی را فرمودند. بر خلاف اینکه برخی رسانه ها مایلند آقای درّی را به عنوان عضو اصلی تیم مذاکرات هسته ای معرفی کنند، وی از اعضای تیم مذاکرات هسته ای نبود، بلکه وی به نمایندگی از سازمان خود و با شرکت در برخی از جلسات و به فراخور نیاز، به تیم مذاکرات هسته ای در برخی زمینه های تخصصی مشاوره می داد.

از امثال ایشان حدود بیست و پنج نفر به صورت مستقیم در حوزه های مختلف شامل مباحث فنی هسته ای، نظارتهای آژانس، مباحث اقتصادی، مباحث بانکی، صنعت هوایی، صنایع دارویی، صنایع خودرو، مباحث حقوقی، رسانه و غیره به تیم مذاکرات هسته ای مشورت می دادند و به فراخور و در صورت نیاز در جلساتی از مذاکرات که حضور آنها لازم بود شرکت می کردند. این افراد همه نمایندگان رسمی و معرفی شده از سوی سازمانهای خود بودند و وزارت امور خارجه وظیفه ای برای تعیین صلاحیتهای اطلاعاتی و حرفه ای آنها نداشت.

وزارت امور خارجه در طول سال صدها جلسه هماهنگی با نمایندگان سازمانهای ذیربط داخلی برای تبیین و هماهنگی اجرای مباحث مختلف دارد که به هیچ وجه وظیفه ای برای تعیین صلاحیت آنها ندارد و نمی‌تواند داشته باشد. تعیین نماینده با صلاحیت از وظایف سازمانهای معرفی کننده است. به علاوه وظیفه مهم صیانت از مذاکرات و کنترل اطلاعاتی نمایندگان سازمانها آن هم در این مذاکرات حساس بر عهده ی نهادهای اطلاعاتی و حفاظتی کشور می‌باشد.

آقای دری فرد نا آشنایی برای کشور نبوده است و حداقل دو دهه در بسیاری از حوزه های مالی، بانکی و حقوقی در سطوح مختلف کشور مشارکت داشته و به جهت دستاوردهای خود در حوزه دفاع موثر حقوقی در دیوانهای داوری کشور، مورد تقدیر برخی از حساسترین سازمانهای کشور قرار گرفته است. موضوع دیگر این است که افرادی که به عنوان مشاور به تیم مذاکرات هسته‌ای مشورت می‌دادند حوزه  کار مشخصی داشتند و اصلا صلاحیت ورود به سطح کلان سیاستهای کشور مثلا موضوعات مربوط به لغو تحریمها، حوزه‌های لغو تحریم‌ها، زمانبندی لغو تحریمها و مباحثی مشابه نداشتند و فقط در برخی نشستهای کارشناسی که بر اساس نیاز بوجود می آمد، اطلاعات ریز بانکی برای مثال تسهیل بازگشت اموال مالی به سیستم بانکی کشور و برخی دیگر از مباحث جزئی کارشناسی در اختیار تیم مذاکرات هسته ای قرار می‌دادند. همچنین با توجه به حیطه بندی دسترسی افراد به اطلاعات، مشاورین فقط به حوزه ی اطلاعات مربوط به خود دسترسی داشتند.