شهادت رییس جمهور کشورمان " شهید سید ابراهیم رییسی " موجی از غم واندوه را در سراسر کشور به راه انداخته و تشییع جنازه ایشان و همراهان شهیدش جلوه هایی از عظمت و شکوهی را که چند سال پیش و در تشییع "سردار دلها " شاهد بودیم مجددا تداعی نموده است.
اگر تا قبل از شهادت ایشان ، افراد و جریانهایی ایشان را متعلق به یک جریان و یا جناح و تفکر خاص قلمداد می کردند از امروز و تا همیشه این رییس جمهور شهید به مانند سلف شهید خود یعنی " شهید رجایی " فارغ از هر جریان و جناح و تفکری جاودانه شده و متعلق به همه مردم ایران با هر عقیده و نظر و تفکری می باشد.
هیچ کس نمی داند که خداوند بزرگ فیض عظمای شهادت را به کدامین دلیل به این شهید سعید ارزانی داشته است.
سخت کوشی او در راه تحقق آرمان های انقلاب که از مهم ترین این آرما نها رسیدگی به اقشار فرودست جامعه می باشد ، یا تلاش بی وقفه او برای خدمت صادقانه و بدون منت برای مردم بویژه محرومان جامعه ، یا پاک دستی او در طول دهه ها مسئولیت های مختلف و یا مردم داری واقعی و بدون ریا و یا اخلاق حسنه و خلق نیکو در مواجهه با بد اخلاقی هایی که فقط یک نمونه آن را همگان در مناظرات انتخاباتی شاهد بودند و یا ... .
هر چه که بود خدا او را برگزید و دوست داشت که را همچون جدش سید الشهدا (ع) شهید ببیند.
او هم اکنون در مرتبه ای قرار گرفته که به تعبیر زیبای امام خمینی (ره) به همراه دیگر شهدا شمع محفل بشریت اند و در قهقهه مستانه شان و در شادی وصولشان عند ربهم یرزقون اند.
او شهید شد تا برای همیشه جاودانه شود و با شهادت بالاترین مزد جهاد فی سبیل الله را دریافت نماید.
انشاالله روح این شهید عزیز و همکار و یا بهتر است بگوییم همرزم شهیدش " شهید حسین امیرعبداللهیان " و دیگر همراهان در آن پرواز آسمانی و همیشگی ، در اعلی علیین و در جوار امام رضا (ع) به آرامش ابدی برسد.
و چه خوب می شود اگر روز شهادت این عزیران به عنوان " روز شهدای خدمت " در تقویم کشورمان نامگذاری گردد.
