به گزارش الف "گارث پورتر" در مقاله ای مفصل در نشریه "گرِی زون" افزود عوامل اصلی انفجار آمیا که به اطلاعات آمریکا، اسرائیل و گروه مخالف دولت ایران (منافقین) استناد می کنند، همچنان از مصونیت برخوردارند. 

پورتر، یک روزنامه نگار تحقیقی است که در سال 2012 برنده جایزه روزنامه نگاری گلهورن شد. تازه ترین کتاب مشترک وی با نویسنده ای دیگر، در فوریه گذشته با عنوان "راهنمایی های عامل خودیِ سیا درباره بحران ایران" منتشر شد.

<< ادای شهادت یک جاسوس سابق پلیس و آشکار شدن برخی مسایل، قرائت رسمی از انفجار مقر یهودیان آرژانتین (آمیا) را که ایران عامل آن معرفی شده، دگرگون کرده است. این مساله نشان می دهد لاپوشی از عوامل یک جنگ کثیف احتمالا سبب شده است عوامل اصلی این انفجار، مصون بمانند.>> 

<<انفجار آمیا در 18 جولای 1994 یکی از بدترین حملات  تروریستی پیش از حوادث 11 سپتامبر در نیم کره غربی بود که 85  کشته و 300 زخمی برجا  گذاشت. در مدت بیش از یک ربع قرن، آمریکا و اسرائیل ایران را عامل این خون ریزی معرفی کرده، و از آن به عنوان بدیهی ترین سندی یاد می کنند که به ادعای آنها نشان می دهد تهران بزرگ ترین حامی تروریسم در جهان است. این قرائت بخشی از تهاجم تبلیغاتی علیه ایران است که دولت دونالد ترامپ از آن برای توجیه پویشی از فشارهای اقتصادی بهره برداری کرده است؛ هدف از این پویش یا بی ثباتی جمهوری اسلامی و یا تغییر رژیم آن است. >>

<<بلافاصله بعد از انفجار، آمریکا و اسرائیل دولت آرژانتین را تحت فشار شدید قرار دادند تا پای ایران را به میان بکشد. اما مقامات سفارت آمریکا در بوینوس آیرس به خوبی می دانستند برای رسیدن به چنین نتیجه ای، مدرک متقنی وجود ندارد.>>

<<"جیمز چیک"، سفیر آمریکا در آرژانتین در آگوست 1994 پیامی به وزارت خارجه آمریکا مخابره کرد و از "پویش مدام" که این سفارت خانه برپا و ایران را به دخالت در انفجار متهم کرده بود؛ به خود می بالید. چیک اما در سال 2007 در اظهاراتی شگرف اقرار کرد، "به نظر من، هیچ سند واقعی از دخالت ایران هرگز وجود نداشته است.">>  

"بیل برنچیک" رئیس اداره سیاسی سفارت آمریکا از سال 1994 تا 1997 نیز در مصاحبه ای در سال 2007 اذعان کرد اتهامات آمریکا در خصوص دخالت ایران، صرفا بر مبنای مجموعه ای از تصورات بود و این که <<هیچ مدرک محکمی وجود نداشت تا ارتباط آن فرضیات را با آن پرونده مرتبط کند...>>

<<اما یک اتفاق بسیار مهم قرائت رسمی آمریکا-اسرائیل را درباره حملات آمیا دگرگون کرده است. در سال 2014 آشکار شد که یک جاسوس سابق که در جامعه یهودیان در بوینوس آیرس نفوذ کرده و برای پلیس فدرال آرژانتین جاسوسی می کرد، به دو روزنامه نگار تحقیقی گفته بود که به او دستور داده شده بود تا نقشه ساختمان آمیا را در اختیار افسر پلیس این پرونده قرار دهد.>>

<<این جاسوس متقاعد شد بود که عوامل اصلی انفجار این ساختمان، از آن نقشه ها استفاده کرده اند. اعترافات متحیر کننده او به انتشار یک سری از مقالات در رسانه های آرژانتین منجر شد.>>

گزارش این جاسوس سابق حاکی است که <<کهنه سربازان ضد یهود آرژانتین موسوم به "جنگ کثیف" و متحدانشان در پلیس آرژانتین و همچنین سازمان های اطلاعاتی این کشور، این انفجار را سازمان دهی کرده بودند.>> 

این گزارش می افزاید سیستم حقوقی آرژانتین که همچنان به شدت تحت تاثیر سازمان اطلاعاتی است، با قاطعیت برای تحقیق درباره گزارش جاسوس سابق پلیس مخالفت کرده است. 

<<این عامل نفوذی سابق پلیس که "خوزه آلبرتو پرز" نام داشت، معتقد بود طراحان انفجار، از نقشه های ساختمان آمیا که او در اختیار پلیس فدرال قرار داده بود، استفاده کرده بودند. وی از دوره های آموزش ضد تروریسم پلیسی اش دریافته بود که چنین مدارکی می توانند برای این عملیات، ابزارهای ارزشمندی باشند.>>

<<پرز همچنین به این نتیجه رسیده بود که بمب داخل ساختمان و نه مقابل آن، منفجر شده بود و این که این بمب از طریق شکاف بین ساختمان آمیا و ساختمان مجاور، داخل آن قرار داده شده بود. کارشناسان ژاندارمری آرژانتین هم به نتیجه ای مشابه رسیده بودند و اطلاعات حاصل شده را تنها دو روز بعد از انفجار، در اختیار روزنامه "کلارین" قرار داده بودند...>>

<< یک عامل بسیار مهم دیگر در فساد رخ داده در تحقیقات آمیا، نقش سازمان اطلاعات دولتی موسوم به "ساید" بود که بر دادستان اصلی پرونده یعنی قاضی "خوان گالئانو" اعمال نفوذ می کرد. "سرجیو کایرنان" روزنامه نگار برجسته آرژانتینی در گزارشی اعلام کرده است، در داخل تشکیلاتِ ساید، یک واحد ویژه وجود داشت که وظیفه اش نظارت بر تحقیقات گالئانو بود. واحد دیگر نیز مستقیما در داخل دفتر گالئانو عمل می کرد...>> 

<< استراتژی اعلام شده ساید، بر این نظریه استوار است که حادثه آمیا از انفجار بمب در یک وسیله نقلیه ناشی شده بود، لذا اتهام اصلی متوجه ایران و متحدش، حزب الله لبنان است. دستگاه های اطلاعاتی مدعی شدند یک خودروی وانت سفید رنگ در انفجار به کار گرفته شده بود. که ظاهرا موتور آن در 25 جولای یعنی یک هفته بعد از انفجار در خرابه های حادثه پیدا شد. شماره موتور خودرو، آن را با "کارلوس آلبرتو تللدین" مالک شیعه شرکتی مرتبط می کرد که در تجارتِ سرهم بندی کردن اجزاء خودروها فعال بود. وی به دخالت در این توطئه تروریستی متهم و به خاطر اتهامات دیگر، زندانی شد.>>

<< اما اطلاعات موجود در پرونده آمیا آشکار ساخته است که تللدین پیش از انفجار آمیا، هدف قرار گرفته بود. یک دادستان خصوصی که سازمان قربانیان آمیا – مموریا اکتیوا- استخدام کرده بود، متوجه این حقیقت شگفت آور شد...>> 

<< در سپتامبر 1994 نیز پنج تبعه لبنانی در حالی که تلاش می کردند از آرژانتین راهی پاراگوئه شوند، دستگیر شدند. ساید، از طریق یک سری اطلاعات که محرمانه درز کرده بود، داستان هایی را در مطبوعات آرژانتین سرهم کرد که نشان دهد این متهمان با یک شبکه تروریستی مرتبط هستند.>>

نویسنده با اشاره به اقدام ساید در پرداخت رشوه، استناد به اطلاعات سازمان جاسوسی اسرائیل – موساد- و همچنین ادعاهای منافقین (MEK) برای مقصر جلوه دادن ایران افزود << در جولای 1996، قاضی گالئانو شخصا با تللدین در زندان دیدار کرد و به او پیشنهاد 400 هزار دلار رشوه داد... این صحنه رسوا کننده به صورت یک ویدئو ضبط شد که در سال 1997 در تلویزیون آرژانتین پخش شد.>>

این گزارش درباره ادعای منافقین می افزاید << هیچ یک از اعضای MEK در موقعیتی نبودند که درباره ادعای دخالت مقامات بلندپایه ایرانی در توطئه، اطلاعات موثق ارائه کنند زیرا آنها خود فعالانه درگیر فعالیت های تروریستی علیه دولت ایران بودند...>>

این گزارش در پایان می افزاید << یک ربع قرن از این انفجار می گذرد اما تروریست های واقعی آمیا همچنان از مصونیت برخوردارند.>>