در سال ۱۹۸۴، وویجر ۲ از کنار زحل عبور کرد و عکس‌های شگفت‌انگیزی از این غول گازی با وضوح‌هایی گرفت که قبلاً هرگز ندیده بودیم. این کاوشگر تصاویری از چرخ‌های عجیب و غریب تاریک در حلقه‌های زحل ثبت کرد.

این ویژگی‌ها از آن زمان توسط ماموریت کاسینی ثبت شده و بارها توسط تلسکوپ فضایی هابل برای نظارت بر آب و هوا در غول‌های گازی منظومه شمسی عکس‌برداری شده است.

چرخ های تیره برای دو یا سه چرخش به دور زحل وجود دارند. اگرچه کوچک به نظر می رسند، اما می توانند از نظر عرض و طول بزرگتر از قطر زمین باشند. نظارت بر حلقه ها توسط هابل نشان داد که فرکانس چرخها با فصول طولانی زحل متفاوت است و اغلب در تابستان زحل ظاهر می شود.

امی سایمون، دانشمند ناسا توضیح داد: «تئوری اصلی این است که چرخ‌ها از برهم‌کنش میدان مغناطیسی قدرتمند زحل، با نوعی میدان مغناطیسی ایجاد می شوند.»

29.4 سال زمینی طول می کشد تا زحل به دور خورشید بچرخد. این به معنای زمستان ها و تابستان های طولانی برای سمت های مربوطه از سیاره است که حدود 7 سال طول می کشد. وقتی حلقه ها بیشتر به سمت خورشید متمایل می شوند، فرضیه این است که میدان مغناطیسی زحل توسط باد خورشیدی بمباران می شود و به شکل گیری چرخ های بیشتری کمک می کند.

ما هنوز به طور قطع نمی دانیم که چرخ ها چگونه تشکیل می شوند، اما دانشمندان گمان می کنند که برهمکنش بین باد خورشیدی و میدان مغناطیسی باعث ایجاد الکترواستاتیک، یخ یا گرد و غبار در بالای حلقه ها می و تا چرخ ها را تشکیل دهند.