آقای علی ربیعی، یکی از چهره‌های شاخص جریان اصلاح‌طلب و وزیر کار و سخنگوی دولت اعتدال، در اظهاراتی که اخیراً یکی از سایت‌های اصلاح‌طلب منتشر کرده مدعی شده که اردوکشی خیابانی اصولگرایان در دی‌ماه ۹۶ ترامپ را به خروج از برجام تشویق کرد و به‌نوعی همه نقصان‌ها و ضعف‌های برجام را به گردن رقبای سیاسی اصلاح‌طلبان انداخته است.
هر چند که این جستار، محلی برای بحث پیرامون ضعف‌های ساختاری برجام نیست که به راحتی و صرفاً با اراده یک نفر این توافق دود شد و به هوا رفت اما می‌خواهیم با منطق آقای ربیعی تحریم‌هایی را تحلیل کنیم که از اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ به کشور تحمیل شد و حتی تحریمهای دولت ترامپ از سال ۹۷ به بعد، بازتولید همان تحریم‌هایی بود که در زمان اوباما علیه ایران وضع شد.
آقای ربیعی مدعی است آشوب‌های خیابانی دی‌ماه ۹۶ که جرقه‌اش را اصولگرایان در مشهد زدند و سپس به دیگر شهرها سرایت کرد، باعث شد که پشتوانه دولت روحانی نزد جهانیان ضعیف جلوه کند و بدین ترتیب، ایالات متحده با تصور کاهش اعتماد عمومی به دولت وقت و نظام جمهوری اسلامی، به پاره‌کردن برجام گرایش پیدا کرد. این سیاست‌مدار کارکشته حتی برای تصدیق سخنان خود به ماجرای حمله آمریکا به افغانستان و عراق در دولت خاتمی گریزی زده و اشاره کرده که چون در اوایل دهه ۸۰ دولت خاتمی و نظام از پشتوانه محکمی برخوردار بودند، آمریکا نتوانست به ایران حمله کند!
حال با همین منطق، به سال ۸۸ بازگشته و وقایع آن مقطع را مرور میکنیم؛ دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری و حضور ۸۶ درصد واجدین شرایط، پای صندوق‌های رای و ثبت بالاترین آمار مشارکت انتخاباتی در کشور؛ دوره‌ای که سیاست، نقل محافل ایرانیان شده بود و همه امیدوار بودند که آن اراده عمومی وافر شکل گرفته برای کنش جمعی سیاسی، بتواند افق جدیدی را بگشاید. اما با ادعای تقلب ۱۱ میلیونی، میرحسین موسوی و اصلاح‌طلبان با همراهی خاتمی و هاشمی رفسنجانی، زیر میز انتخابات و رای ملت زدند و با اردوکشی خیابانی، بحرانی را به کشور تحمیل کردند که هنوز هم آثار آن مشهود است. از یاد نخواهیم برد که از خرداد ۸۸ تا بهمن ۸۹ - که موسوی و کروبی به حصر رفتند- اغتشاش و درگیری مهمان خیابان‌ها شده و بحران سیاسی تعمیق یافته بود و پس از وقوع این حوادث بود که زمزمه تحریمهای نفتی و بانکی غرب شدت گرفت.
خرداد ۸۹ قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت سازمان ملل تصویب شد و پس از آن ایالات متحده با وضع تحریمهای گسترده نفتی و بانکی علیه ایران، گامی بزرگ را برای نابودی اقتصاد ایران برداشت و سپس اتحادیه اروپا هم به کارزار تحریمی علیه کشورمان پیوست. بنابراین اگر بخواهیم با منطق آقای ربیعی و عینک سیاسی ایشان، تحریمها را ریشه‌یابی کنیم طیفی جز اصلاح‌طلبان مقصر قلمداد نمی‌شوند. اگر غرض‌ورزی‌های سیاسی اصولگرایان در دی‌ماه ۹۶ موجب خروج آمریکا از برجام شده باشد – که ادعایی بسیار تقلیل‌گرایانه است – وضع ابر تحریمهای اقتصادی علیه کشور و جسارت غرب برای اعمال تحریمهای نفتی و بانکی، ریشه در ادعاهای بی دلیل و اردوکشی های اصلاح‌طلبانی دارد که با علم به عدم امکان تقلب و جابجایی ۱۱ میلیونی آرای انتخاباتی ترجیح دادند به جای در پیش‌گرفتن عقلانیت و منافع ملی و صرفاً به‌دلیل تنگ‌نظری و مطامع سیاسی خود به جمهوریت و اقتدار نظام ضربه بزنند. بنابراین بیراه نیست که ادعا کنیم اصلاح‌طلبان، مبدع تحریمهای فراگیری هستند که اروپا و آمریکا هیچ‌گاه جرات اعمال آن را نداشت اما آنان باعث شدند تا به تصور کاهش اعتماد و پشتوانه عمومی دولت دهم و نظام جمهوری اسلامی، غرب به سمت انسداد شریان‌های حیات اقتصاد ایران حرکت کند.
آقای ربیعی! فراموش نخواهیم کرد که شما در شامگاه ۲۲ خرداد و در حالی که هنوز رای‌گیری به پایان نرسیده بود، به همراه میرحسین موسوی در نشست خبری حضور پیدا کرده و مدعی پیروزی قاطع در انتخابات شدید. بنابراین پیش از حمله به رقبای سیاسی و ادعاهایی بی سند ، بد نیست که به گذشته خود و خطاهای بزرگی که مرتکب شده‌اید، نظر اندازید!
