خبرآنلاین نوشت: احتمالات بر سر مذاکرات میان ایران و آمریکا این روزها جدی تر مطرح می شود، همین امر هم سبب شده که مخالفان مذاکره ایران و آمریکا، از هر تریبونی به نهی مذاکره با واشنگتن و هزینه های آن بپردازند.
محمد خوش‌چهره، فعال سیاسی اصولگرا نیز درباره احتمالات بر سر مذاکره ایران و آمریکا می گوید: «من جز آدم های صفر و صدی نیستم که از مذاکره با آمریکا ذوق زده شده یا نگران باشم. باید سناریو داشته باشیم و مسئولان اصلی نظام بتوانند مانورهایی را داشته باشند و این ادبیات دیپلماتیک هوشیار و هوشمند است.»
وی تاکید دارد:« جزء کسانی هستم که اظهارنظر را موقعی درست می دانم که پالس هایی از سوی آمریکا مطرح شده باشد.»
در ادامه مشروح گفت و گوی محمد خوش‌چهره، فعال سیاسی اصولگرا را می خوانید؛
* با روی کار آمدن دولت ترامپ این روزها در قالب گمانه زنی، پیش بینی و تحلیل بحث مذاکره بین ایران و آمریکا مطرح می شود، سیگنال های متفاوتی که رئیس جمهوری جدید آمریکا برای حل و فصل اختلافات با ایران فرستاده از یک سو و عزم دولت پزشکیان برای حرکت در مسیر حل تحریم ها احتمالاتی را مبنی براینکه دو کشور پای میز مذاکره مستقیم بنشینند را مطرح می کند. در کنار این موضوع «ترس از مذاکره و هشدار به دولت» در طیف منتقدان دولت فعلی از تریبون های مختلف شنیده می شود. پیش شرط هایی که دو طرف پای میز مذاکره بنشینند و احتمالات درباره تحقق یا عدم تحقق از نگاه شما چیست و چه کسانی را پشت صحنه مخالف خوانی ها درباره مذاکره مستقیم تهران - واشنگتن می بینید؟
اظهارنظر درباره ترامپ یک مقدار عجولانه است مگر اینکه احتمال درباره آغاز مذاکره از سوی آمریکا مطرح باشد. البته به صورت غیر واقعی خبری درباره دیدار ایلان ماسک با آقای ایروانی منتشر کردند که این خبر انعکاس معناداری در محافل سیاسی داخلی و خارجی داشت.
من جزء کسانی هستم که اظهارنظر را موقعی درست می دانم که پالس هایی از سوی آمریکا مطرح شده باشد و الان این سوال، بیشتر آمال و آرزوهایی را نشان می دهد که به صورت نفعی و اثباتی بیان می شود.
بنابراین من معتقدم اظهارات اخیر بیشتر جنبه آرمانی دارد تا تحلیلی عالمانه. پالس هایی هم که در داخل کشور به آمریکا داده می شود، به صورت گمانه زنی است. خبر دیدار ایلان ماسک هم یک گمانه زنی بود اما آنقدر ترفند خوب رسانه ای بود که بسیاری از افراد در داخل و خارج از کشور بر روی آن تعامل کردند.
در اینکه آمریکا به دنبال مذاکره با ایران است، نباید شک کرد. مذاکره هم به این معنا نیست که در یک فضای دوستانه در حال انجام است. این جز اصول پایه ای شناخته شده قدرت ها از جمله آمریکا است. معمولا به صورت همزمان جناح و گروه هایی که کارهای اطلاعاتی، امنیتی-سیاسی را تامین می کنند، مشغول انجام کار و تهیه گزینه هستند.
یعنی وقتی می گویند گزینه های زیادی داریم یعنی گزینه سیاسی، گزینه نظامی و گزینه اقتصادی را روی میز داریم. در این که آمریکا مایل است فضای مذاکره سیاسی داشته باشد، یک سناریو بوده و تصمیم قطعی نیست.
قطعا گزینه سیاسی را در دستور کار دارند اما شک نداشته باشید که در کنار آن، پنتاگون و گروه های نظامی و امنیتی آنان، سناریوهای خیلی قوی عملیاتی-نظامی و چالش برانگیز دارند. البته به این مفهوم نیست که می خواهد جنگ کند اما به دنبال این است که دستش پر باشد.
همزمان دنبال سناریوهایی هستند که فشار ایجاد کنند یا نرمش. به طور مثل روی سناریوهای اقتصادی چون برداشتن تحریم و افزودن به آن کار می کنند. بنابراین آمریکا دنبال یک گزینه قطعی به نام مذاکره با ایران نیست بلکه برای داشتن دست تصمیم گیر و باز بودن برنامه ریزی های خود به دنبال مذاکره با ایران است.
بنابرایران در ایران هم باید سناریوهای مختلفی داشته باشیم، من جز آدم های صفر و صدی نیستم که از مذاکره با آمریکا ذوق زده شده یا نگران باشم. باید سناریو داشته باشیم و مسئولان اصلی نظام بتوانند مانورهایی را داشته باشند، این ادبیات دیپلماتیک هوشیار و هوشمند است.
یعنی درب مذاکره سیاسی را نباید بست و باید گذاشت کار جلو برود، منتها همه پلن ها عملیاتی نشود و ظرفیت ملی کشور به اصطلاح به یک اجماع برسد.
