به گزارش ایسنا، پس از آنکه حریری در گفتوگویی با ارائه فهرستی از هنرمندانی که در سالهای گذشته به عضویت اتاق بازرگانی در آمدهاند، ابهاماتی را در این زمینه مطرح کرد، اتاق بازرگانی در پاسخی روند این عضویت را تشریح و تاکید کرد که این هنرمندان با توجه به شرایط انتخابات اساسا امکان حضور در انتخابات را نداشتهاند.
پس از آن سایت اتاق بازرگانی تهران در توضیحی که بر روی سایت رسمی خود قرار داد نیز ابعاد دیگری از این ماجرا را تشریح کرد. در بخشی از این جوابیه آمده: متاسفانه در مطالب منتشر شده، جایگاه بالا و قابل رشد «اقتصاد هنر» و «ارزش افزوده آثار هنری» و همچنین مقبولیت، خلاقیت و شخصیت هنرمندان نادیده گرفته شده است. اتاق بازرگانی تهران با توجه به سهم اقتصاد هنر از تولید ناخالص داخلی و گردش مالی صدها میلیاردی این حوزه، توان بالقوه صادرات محصولات هنری به بازارهای منطقه و استفاده از ظرفیت و توان بالای هنرمندان، برای توسعه اقتصاد هنر و اقتصاد خلاق و در راستای عمل به تکالیف قانونی خود در اجرای ماده ۵ قانون بهبود مستمر محیط کسبوکار (مصوب ۱۶ بهمن ۱۳۹۰ مجلس شورای اسلامی)، تعامل با فعالان این حوزه را با راهاندازی «کمیته اقتصاد فرهنگ و هنر» کلید زد و از تاسیس یک تشکل استانی با هدف دفاع از منافع صنفی هنرمندان استقبال کرد که منجر به ایجاد «انجمن موسسات و آموزشگاههای فرهنگی و هنری استان تهران» شد.
هدف اتاق بازرگانی تهران از این اقدام ایجاد بستر مناسب برای رشد و توسعه اقتصاد هنر و فعالیت تشکلی هنرمندان در حوزه اقتصاد است. متاسفانه ایجاد شائبه مالی یا وارد کردن اتهاماتی چون مهندسی انتخابات در آستانه انتخابات دهمین دوره هیات نمایندگان اتاقهای بازرگانی و فراگیر کردن آن با دادههای غلط، از سوی کسانی که خود دستی بر آتش دارند و به آییننامهها و مقررات اتاق بازرگانی مسلط هستند، نتیجهای جز تخریب نهاد بازرگانی به عنوان خانه فعالان بخش خصوصی در بر ندارد.
به دنبال مطرح شدن این مسائل، مجیدرضا حریری – رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین – به ایسنا از ابعاد این ماجرا از زاویه دید خود و چرایی مطرح شدن این مسائل گفت.
وی با بیان اینکه اصل بحث مطرح شده تازگی ندارد، توضیح داد: همین فهرست از نام هنرمندان را چند ماه قبل یکی از روزنامهها با جزئیات مطرح کرده بود اما کمتر به آن توجه شد. از این رو این فهرست چیز پنهانی نبوده و از چند ماه قبل در اختیار همه قرار داشته است اما متاسفانه در این رابطه یا اساسا توضیحی داده نشد یا آنچه که مطرح شد، ابهامها را شفاف نمیکرد.
حریری با بیان اینکه ما از سالها قبل پیگیر حمایت از اقتصاد هنر و حضور بخشهای هنری در اتاقهای بازرگانی بودیم، تشریح کرد: آنچه که در این جا با ابهام مواجه میشود، نحوه تعریف دوستان از اقتصاد هنر است. اگر بحث ما تهیه کننده سینما یا سایر فعالیتهای هنری باشد، گالری دار باشد یا فردی که در حوزههای مختلف به عنوان سرمایهگذار در حوزه هنر فعالیت میکند، قطعا میتوان از او برای حضور در اتاق بازرگانی دعوت کرد اما سوال اینجاست که آیا خواننده یا بازیگر نیز فعال اقتصادی به حساب میآیند؟ خواننده و بازیگر قراردادهایی را با تهیه کننده کار خود امضا میکنند و در قبال دستمزدی که میگیرند، فعالیت هنری خود را ادامه میدهند. این افراد با چه تعریفی فعال اقتصادی هنری میشوند؟ آیا مثلا در یک خط تولید، کارگران و کارمندان به اتاق بازرگانی میآیند یا صاحب و سرمایه گذار کارخانه؟
رئیس اتاق ایران و چین ادامه داد: این تغییر در تعریف فعال اقتصادی در نهایت به ضرر همه است. از سویی اتاق بازرگانی که دههها فعالیت کرده، از جایگاه خود دور میشود و از سوی دیگر حتی برای آن هنرمندان نیز شرایط بدی به وجود میآید. تا جایی که یکی از همین هنرمندان گفته که من نه میدانم کارت بازرگانی چیست و نه ارتباطی با اتاق بازرگانی داشتهام و این در حالی است که نام او در عضویتها وجود دارد. چرا این فرایند را تشریح نمیکنند؟
وی با بیان اینکه تاکید بر حمایت برای تشکل سازی هنرمندان نیز درست نیست، گفت: منطق میگوید که ما باید یک تشکل داشته باشیم که از آن حمایت شود یا یک نهادی که قصد حمایت دارد خود برای تشکل سازی اقدام کند؟ تشکل هنرمندان یا هر نام دیگری که برای آن مطرح میشود، باید وجود خارجی میداشت تا اتاق بازرگانی از آن حمایت کند ولی دوستان خود در اتاق بازرگانی فضایی را ایجاد کرده و گفتهاند که قصد ایجاد تشکل داریم. این کار از هر نظری غلط است.
حریری در پاسخ به این سوال که طبق اعلام اتاق بازرگانی، این هنرمندان نمیتوانند در انتخابات شرکت کنند و از این رو شائبههای به وجود آمده صحت نخواهند داشت نیز بیان کرد: طبق قوانین سابق، امکان مشارکت تمامی افرادی که به همین شکل برای آنها کارت عضویت صادر شده بود، وجود داشت اما ما از چند ماه قبل با ارائه سند و مدارک و تردیدهای موجود، اوضاع را تشریح کردیم و حالا هیات نظارت بر انتخابات شرایطی ایجاد کرده که فعالان واقعی اقتصادی امکان رای دادن داشته باشند و دیگر افراد نتوانند به این حوزه ورود کنند.