به گزارش ایسنا، تقریبا از هر کسی بپرسید که احوالش در دنیای پرهیجان و شلوغ امروزی چگونه است، اغلب پاسخی با ترکیبی از خستگی و مشغله دریافت خواهید کرد.

به نقل از اس‌ای، با این حال، شناسایی همکارانی که در حال رسیدن به پایان خط و خاتمه دادن به شغل خود قرار دارند، ممکن است به چیزی بیش از یک بررسی سریع نیاز داشته باشد.

اکنون یک تیم بین‌المللی از پژوهشگران ابزاری رایگان را برای شناسایی افرادی که بیشتر در معرض خطر فرسودگی شغلی هستند، ایجاد کرده‌اند.

این ابزار که به طور رسمی «ابزار ارزیابی فرسودگی شغلی»(BAT) نامیده می‌شود، از طریق مجموعه‌ای از سؤالات طراحی شده برای ارزیابی وضعیت روحی و جسمی یک فرد در محل کار از طریق پاسخ‌های گزارش‌شده توسط خود فرد کار می‌کند.

فرسودگی شغلی یک وضعیت پزشکی رسمی نیست و هیچ تشخیص رسمی ندارد. با این وجود، فرسودگی شغلی از نظر روحی و جسمی بر ما تأثیر منفی می‌گذارد و اغلب می‌تواند منجر به سایر مشکلات سلامتی شود.

فرسودگی شغلی یا کارزَدگی را از لحاظ لغوی می‌توانیم تحلیل قوای روانی که گاهی با افسردگی همراه هست و از تلاش برای کمک به بیماران روانی یا افراد تحت فشار روانی ناشی می‌شود، تعریف کرد. فرسودگی شغلی نشانه خستگی مفرط عاطفی به دنبال سالها درگیری و تعهد نسبت به کار و مردم است. به عبارت دیگر فرسودگی شغلی، خستگی فیزیکی، هیجانی و روانی به دنبال قرار گرفتن طولانی مدت در موقعیت کار سخت و حالتی است که در آن قدرت و توانایی افراد کم و رغبت و تمایل آنها برای انجام کار و فعالیت کاهش پیدا می‌کند.

فرسودگی شغلی پیامدی از فشار شغلی دائم و مکرر است. بدین ترتیب که شخص در محیط کارش به علت عوامل درونی و بیرونی احساس فشار می‌کند و این فشار، پیوسته و چندین‌باره است و سرانجام به احساس فرسودگی تبدیل می‌گردد. فرسودگی شغلی به عنوان فقدان انرژی و نشاط تعریف می‌شود و شخص دچار فرسودگی شغلی احساس کسالت‌انگیزی را نسبت به انجام رفتار شغلی نشان می‌دهد.

اولین آسیب فرسودگی شغلی، رنج بردن از فرسودگی بدنی همچون سردرد، تهوع، کم‌خوابی و تغییراتی در عادات غذایی است. فرسودگی عاطفی همچون افسردگی، احساس درماندگی، احساس عدم کارایی در شغل خود و همچنین ایجاد نگرش‌های منفی نسبت به خود، شغل، سازمان و به ‌طور کلی نسبت به زندگی پیامدهای بعدی کارزدگی هستند.

اکنون «ابزار ارزیابی فرسودگی شغلی»(BAT) بر اساس داده‌های جمع‌آوری‌ شده از ۴۹۳ بزرگسال، علائم و خطرات را ارزیابی می‌کند و امتیازی را برای علائم خاص در مقایسه با میانگین ملی یکی از هفت کشوری که اطلاعات آن به این ابزار تشخیصی داده شده است، محاسبه می‌کند. توانایی شناسایی این خطر به این معنی است که می‌توان اقداماتی را برای جلوگیری از وقوع فرسودگی شغلی انجام داد.

اگر می‌خواهید بدانید چقدر به فرسودگی شغلی نزدیک شده‌اید، می‌توانید آن را به صورت آنلاین امتحان کنید. البته فهرست کشورهای مربوطه در حال حاضر محدود به کشورهای اتریش، بلژیک، فنلاند، آلمان، ایرلند، ژاپن و هلند است و نیاز به تفسیر خلاقانه از نتایج برای سایر نقاط جهان دارد.

لئون دی بیر، روانشناس دانشگاه علم و صنعت نروژ(NTNU) می‌گوید: قبلاً ابزار اندازه‌گیری دقیق و کافی برای استفاده در زمینه تمرین و پژوهش نداشتیم که کارگرانی را که در معرض فرسودگی شغلی هستند، شناسایی کند.

این ابزار جدید به زمینه‌هایی مانند تعارض کار و خانه، حجم کاری، رضایت شغلی و استرس عاطفی می‌پردازد. همچنین سوالاتی در مورد احساس روزمرگی در محل کار، احساس غمگینی بدون دانستن دلیل آن و احساس عدم اطمینان در مورد ارزش کار می‌پرسد.

پس از پاسخ به پرسش‌نامه، امتیازی دریافت می‌کنید که نشان دهنده خطر فرسودگی شغلی است. پژوهشگران گزارش می‌دهند که ۱۳ درصد از ۴۹۳ شهروند نروژی که مورد آزمایش قرار گرفتند، در معرض خطر بالای فرسودگی شغلی بودند. آزمایشات مشابه اکنون در کشورهای دیگر در حال انجام است.

همانطور که پژوهشگران اشاره می‌کنند، این به نفع کارفرمایان است که مطمئن شوند نیروهایشان با ظرفیت و توان و رضایت کامل کار می‌کنند.

دی بیر می‌گوید: عدم رسیدگی به موقع به خطر فرسودگی کارمندان می‌تواند عواقب بلندمدتی داشته باشد.

دی بیر و همکارانش همچنین به برخی از عواملی که خطر فرسودگی شغلی را افزایش می‌دهند، اشاره کرده‌اند. آنها می‌گویند عواملی از جمله انتظارات غیر واقعی بالا، تغییرات سریع نهادی، عزت نفس پایین و کمبود فرصت، همگی می‌توانند در این امر نقش داشته باشند.

به گفته پژوهشگران، این موضوع می‌تواند به سرعت به خستگی، فاصله ذهنی و کاهش توانایی در تنظیم احساسات منجر شود.

خبر خوب این است که می‌توان آن را درمان کرد و هرچه زودتر فرسودگی شغلی تشخیص داده شود و درمان‌ها شروع شوند، بهتر است.

ابزار BAT به طور قطع می‌تواند به کارمندان و کارفرمایان در شناسایی خطر و رسیدگی به تغییرات فردی و سازمانی کمک کند.

ماریت کریستنسن، روانشناس دانشگاه علم و صنعت نروژ(NTNU) می‌گوید: ما می‌توانیم از طریق درمان فردی با فرسودگی شغلی مقابله کنیم، اما اگر افراد به محیط کاری که تقاضاها بسیار زیاد است و منابع کمی وجود دارد بازگردند، فایده چندانی ندارد. در این صورت احتمال اینکه کارمند دوباره بیمار شود، بسیار زیاد است.

این پژوهش در مجله Psychology منتشر شده است.