دونالد ترامپ طي رقابت هاي انتخابات رياست جمهوري ٢٠١٦ سخنان صريحي در حمايت از لزوم تقويت هويت مسيحي ايالات متحده آمريكا گفت. او از اينكه فروشگاه ها «كريسمس مبارك» نصب نمي كنند شكايت داشت و تذكر مي داد كه ٢٥٠ ميليون مسيحي متحد قوي تر از سياست مداران هستند و بايد نفوذ سياسي داشته باشند پس اگر ترامپ رئيس جمهور شود آنگاه مسيحيت است كه قدرت خواهد داشت.
ترامپ پيروز رقابت ها شد و در مراسم تحليف به دو انجيل سوگند خورد و علاوه بر دعاهاي مرسوم در متن سخنراني بر اين تاكيد كرد كه مهمتر از هر چيز ديگر حمايت خداوند از آمريكا است. ترامپ چهارمين رئيس جمهور امريكا بود كه مراسم تحليف را با دو انجيل برگزار كرد. دوايت آيزنهاور يكي ديگر از شمار آنان است كه با دو انجيل تحليف كرد و البته نامش به عنوان كسي در تاريخ آمريكا ثبت شد كه عبارت «در حمايت خداوند» را به تحليف رئيس جمهور امريكا افزود.
در شمار روساي جمهور آمريكا كسي به نام فرانكلين روزولت بود كه پيش از تحليف به كليسا رفت اما حتي فراموش كرد انجيل مراسم تحليف را تهيه كند و البته شخصي مثل جورج بوش پسر هم با ژست هاي مرتب تر مذهبي به قدرت رسيد و با استخدام اصطلاح «جنگ صليبي» (براي توجيه واكنش شديد به ١١ سپتامبر) اعتقاد عميق به ظرفيت هويت مسيحي را نمايش داد. با وجود تجارب پيشين آنچه اكنون از دونالد ترامپ ديده مي شود رفتاري آگاهانه در جهت فعالسازي هويت مسيحي و بهره برداري از آن است.
ترامپ در يك روز دعاي ملي به وعده انتخاباتي ‘آزاد كردن كليسا` وفا كرد و عليه «متمم جانسون» فرماني اجرايي به امضا رساند كه بر تنظيم مجدد روابط سياست و مذهب تاثير دارد. پيشتر فعاليت سياسي كليسا با تاوان مالياتي برخورد مي كرد كه بدين فرمان دستور تسهيل آنها صادر شد. معاون ترامپ نيز مويد بود و خود چهره اي است كه به نزديكي با مسيحيان مومن شهرت دارد، وزير دادگستري هم آنچنان غرق است كه حتي اخيرا براي توجيه اقدامات دولت به قرائت آيات كتاب مقدس متوسل شد. مايك پمپئو نيز گرايش هاي مومنانه اي دارد. او كه مدتي رئيس سازمان سيا بود و اكنون وزير خارجه دولت ترامپ شده است چند سال پيش صراحتا از غرب مسيحي عليه شرق مسلمان سخن مي راند و پيروي از مسيح را تنها راه نجات جهان بر مي شمرد!
بهره جويي عوامفريبانه سياستمداران غربي از باور هاي مسيحي راي دهندگان تازگي ندارد اما همزماني موج مسيح جويي با سيل مهاجر و پناهجو ها تامل برانگيز است. در فرانسه هم رئيس جمهور امانوئل ماكرون متاثر از تغيير خط كشي هاي اجتماعي و آشفتگي هويتي در ديدار ماه آوريل سال جاري با اسقف هاي مسيحي مطالبه ‘ترميم رابطه ميان كليسا با سياست` را مطرح كرد و مباحثي جدي برانگيخت. (مهمترين انگيزه تصويب قانون ١٩٠٥ لائيسيته فرانسه تاثير انكار ناپذير مسيحيت بر تحريك دخالت توده بي فكر در سياست بود.)
چندي پيش حزبي از ائتلاف حاكم آلمان نيز در ايالت بايرن كه بزرگترين و ثروتمندترين ايالت آلمان است به بهانه ‘حفظ ارزش هاي بومي از گزند فرهنگ ديگران` قانوني را به تصويب و اجرا رساند كه بموجب آن «صليب» بعنوان نماد هويتي بر سر در اماكن عمومي نصب شد. اضافه بر اين ها احزاب راست گراي اروپا با برافراشتن بيرق هويت مسيحي پايگاه مردمي خود را تقويت كرده اند و مردم سردرگم را به مددجويي از كليسا فرا مي خوانند. دولتمردي همچون ويكتور اوربان نخست وزير مجارستان صراحتا مي گويد توسل به مسيحيت آخرين اميد اروپا است و در غير اينصورت ارزش هاي غربي بر باد خواهد رفت آنگاه اكثريت جمعيت اروپا با مسلمانان خواهد بود...
اما فراي همصدايي ترامپ با اين هويت جويي مسيحي، انتقال جنجالي سفارت امريكا در اسرائيل از تلاويو به شهر قدس، به عنوان يك مصداق عيني و بارز از تاثير مذهب بر سياست به ثبت خواهد رسيد. تاسيس كشور اسرائيل نيز در دوران (هري ترومن) رئيس جمهوري اعلام شد كه اولين مراسم تحليف دو انجيلي در تاريخ امريكا را برگزار كرده بود!
مسيحيان معتقد باور دارند كه لزوم استقرار يهودي ها در اورشليم تغيير ناپذير است. اسرائيلي ها هم در پاسخ به اين تمناي توده مسيحي اخيرا قانون مليت يا «كشور يهود» را تصويب كردند تا اصالت يهودي اسرائيل را رسميت ببخشند و به مسيحيان اعلام كنند كه آن يهوديان موعود اكنون مستقر شده اند و نيازمند پشتيباني بي دريغ ايشان هستند! (بدينوسيله «ضد اسرائيلي بودن» را برابر با «ضد يهودي بودن» قرار مي دهند تا مخالفت جدي با جنايات اسرائيل «يهود ستيزي» محسوب شود.)
در اين مقطع زماني، دوري ديگر از انتخابات كنگره در راه است و در هفته هاي اخير ترامپ و پنس سخت مشغول رقابت هاي انتخاباتي شده اند. ترامپ با طرح مباحثي چون ‘سقط جنين` طي رقابت هاي انتخابات رياست جمهوري به موفقيت دست يافت. اينك نيز به پيروي از همان الگوي جلب پشتيباني راي دهندگان مسيحي در جستجوي دستاويزي براي تحريك تعصبات مذهبي است. اين نياز سبب شده پرونده امنيتي كشيشي پروتستان در تركيه بعنوان ابزاري براي نمايش اراده تقابل دولت حامي مسيحيان عليه يك كشور اسلامي قدرتمند (علاوه بر نمونه بارز ايران ضد اسرائيلي) برجسته شود.
پس از لفاظي هاي تهديد آميز و بستر يافتن تسويه حساب، دولت ترامپ دست بكار شد و دو وزير دولت تركيه را به ليست تحريم افزود. اگر چه تركيه عضو ناتو است و اين برخورد تحريمي با يك دولت متحد سابقه ندارد اما گويي زمزمه هاي عدم اطاعت مطلق تركيه از فرامين صادره، خشم صليبيون امروزي را برانگيخته.
