به گزارش ایسنا، سیاست روز نوشت: ماجرای لغو کنسرت‌های علیرضا قربانی خواننده باشخصیت کشورمان که ترانه‌های وزین و سنتی او در میان مردم شناخته شده و زیبا است، به مانند این ضرب‌المثل می‌ماند که «شاه می‌بخشد اما شاه قلی نمی‌بخشد!»
برای چندمین بار است که کنسرت علیرضا قربانی لغو می‌شود آن هم زمانی که او و تیمش مجوز رسمی وزارت ارشاد و به تبع آن مجوزهای لازم از دیگر نهادها را نیز دریافت کرده است.
جای سوال و شگفتی در این است که چگونه به اجرای برخی خوانندگان که با جلف خوانی‌های خود فضای موسیقی کشور را به بیراهه برده‌اند، مجوز داده می‌شود و مانعی بر سر اجرای آنها وجود ندارد اما کنسرت شخصی چون علیرضا قربانی برای چندمین بار لغو می‌شود و حتی وزیر ارشاد دولت جمهوری اسلامی ایران دستور آن را می‌دهد باز هم با کارشکنی روبه‌رو می‌شود؟
چنین اتفاقاتی برای سپهر فرهنگی ایران اتفاقات خوبی نیست و بازتاب بدی در میان افکار عمومی دارد که هنگام اعتراض مردمی که بلیت خریده بودند و با لغو کنسرت روبرو شدند دیده شد.
لغو کنسرت علیرضا قربانی حاشیه ساز شد و در رسانه‌ها نیز بازتاب‌های بسیاری داشت در حالی که این کنسرت بنا بر نظر سلیقه‌ای یک مسئول استانی لغو شد هر چند مدیر کل روباط عمومی وزارت فرهنگ و. ارشاد اسلامی قول مساعد داد که این کنسرت ( 15 اسفند) برگزار خواهد شد.
چرا برخی مسئولان کاسه داغ‌تر از آش می‌شوند و جنبه‌های تصمیم و اقدام خود را نمی‌سنجند که چه تبعات بدی برای جامعه فرهنگی و هنری کشور و افکار عمومی دارد؟
ماجرای لغو کنسرت علیرضا قربانی در اصفهان با ورود ستاد امر به معروف و بیانیه تند این ستاد خطاب به مسئولان وزارت ارشاد و بخصوص معاون هنری این وزارتخانه باعث بروز جدال‌های رسانه‌ای فراوانی شد.
یکبار برای همیشه موضوع برگزاری کنسرت‌ها باید حل شود و نهادها و ارگان‌های متعدد در اموری که به آنها ارتباطی ندارد ورود و دخالت نکنند.
برنامه‌ای که از یک وزارتخانه برای اجرا مجوز دریافت کرده، نهاد دیگر نباید و نمی‌تواند اقدام به لغو آن کند.
وزارت ارشاد خود موظف به نظارت بر برگزاری کنسرت‌هایی است که به آنها مجوز می‌دهد و نهادی به نام ستاد امر به معروف و نهی از منکر این اجازه را ندارد که بخواهد مانع برگزاری کنسرت شود، نام این نهاد مشخص است امر به معروف و نهی از منکر و باید به همین مقدار هم بسنده کند.
امید است تا پس از این دیگر شاهد اتفاقاتی به مانند لغو کنسرت علی رضا قربانی نباشیم و تصمیم گیری‌های متعدد و تداخل در آنها دیده نشود.
