به گزارش ایسنا، نیویورک‌تایمز در مطلبی تحت عنوان «شجاعانه‌ترین کاری که جو بایدن می‌تواند انجام دهد» نوشت: «در سال ۱۹۷۷، رونالد ریگان افکار خود را در مورد جنگ سرد با دستیار خود ریچارد آلن در میان گذاشت. ریگان گفت ایده من از سیاست آمریکا در قبال اتحاد جماهیر شوروی ساده است و برخی می‌گویند ساده انگارانه. اینکه ما برنده می‌شویم و آنها می‌بازند.»
برت استفنر در این مطلب می‌نویسد: «امسال، جو بایدن هدف از ریاست جمهوری خود را مبارزه با اقتدارگرایی در داخل و خارج از کشور دانست. نظریه پیروزی او چیست؟
به نظر می‌رسد که او نظریه‌ای ندارد. سبک حکومت او مدیریت تهدیدهاست، نه شکست دادن آنها. او تلاش کرده است تا تسلیحات کافی را برای اوکراین فراهم کند تا از ولادیمیر پوتین شکست نخورد. اما حتی قبل از اینکه جمهوری‌خواهان کنگره مجبور به توقف هزینه‌ها شوند، او تمایلی به دادن انواع یا تعداد سلاح‌های مورد نیاز اوکراین برای بیرون راندن نیروهای روسی از قلمرو آن نداشت.
او در مورد برنامه‌های هسته‌ای ایران تلاش کرد تا انتقاد دیپلماتیک را کاهش دهد.
او قول داده است که در صورت تهاجم به تایوان دفاع کند. اما هزینه‌های نظامی پیش‌بینی‌شده ایالات متحده، زمانی که با تورم تنظیم می‌شود، اساسا ثابت است و قدرت دریایی ایالات متحده همگام با رشد چین نیست.
در مورد تهدید در داخل چطور؟ بایدن با چشم بسته راه می‌رود تا در برابر دشمن جنایتکاری که سه سال پیش برای براندازی انتخابات به خشونت دامن زد، شکست بخورد. براساس یک میانگین نظرسنجی، او کمترین میزان محبوبیت را در دوران ریاست خود دارد: ۳۷.۶ درصد. جیمی کارتر و جورج بوش پدر در مقاطع مشابهی در دوره ریاست جمهوری یک دوره‌ای خود در موقعیت مشابهی بودند.
جو بایدن شدیدا به پیروزی‌هایی نیاز دارد - پیروزی‌های واقعی، نه تصنعی. چه کسی در دولت او به این فکر می‌کند که چگونه او چنین چیزی را به دست آورد؟
خطر فروپاشی آتش‌بس غزه بسیار بالا است زیرا تا زمانی که حماس قدرت خود را حفظ کند، هیچ دولت اسرائیلی از تمام غزه عقب‌نشینی نخواهد کرد و حماس، تا زمانی که نیروهای اسرائیلی در این منطقه بمانند، همه اسیران را آزاد نخواهد کرد.این بدان معناست که آتش‌بس ممکن است در آستانه انتخابات از هم بپاشد، آن هم در زمانی که بایدن خواستار بحران دیگری در خاورمیانه نیست. چیزی که می‌تواند بایدن را نجات دهد، معامله با عربستان سعودی است – به رسمیت شناختن اسرائیل توسط پادشاهی آل سعود به علاوه استقرار یک نیروی امنیتی عرب در غزه در ازای تضمین دفاعی ایالات متحده و وعده‌های مبهم اسرائیل مبنی بر تشکیل کشور مستقل فلسطین.
اما آیا پس از اینکه دولت بایدن این همه توهین و دشمن‌تراشی با سران تل‌آویو و ریاض انجام داده، کارساز خواهد بود؟ یا آنکه همه مقام‌ها صبر می کنند تا این جایزه به دونالد ترامپ تحویل داده شود؟ این یک سوال - و یک درس - برای آینده است.
اوکراین می‌تواند یک پیروزی دیگر برای بایدن باشد، پیروزی آسان‌تر.
اما بزرگترین بُردی که بایدن به آن نیاز دارد، در داخل کشور خواهد بود.
این بُرد، قطعا فرمان اجرایی جدید او نخواهد بود که ممنوعیت پناهندگی برای مهاجران ایجاد می‌کند. این اقدام تنها تأیید کرد که او از هر گزینه‌ای که در اختیار داشت برای مقابله با بحران استفاده نکرده است. این بُرد، بیکاری کم نخواهد بود؛ هیچ عصای جادویی تورم سال ۲۰۲۲ یا نرخ‌های بهره بالای امروزی را پاک نمی‌کند. این بُرد، مشکلات حقوقی ترامپ نخواهد بود، که به نظر می‌رسد حداقل به همان اندازه که مخالفانش را خوشحال کرده، حامیانش را هم برانگیخته است.
حتی یافتن راهی برای حذف کامالا هریس از معاونت ریاست جمهوری و رفع دلهره و نگرانی بسیاری از رای‌دهندگان در مورد روی کار آمدن یک گزینه غیرمحبوب به جای یک رئیس‌جمهور ضعیف، آن بُرد مدنظر نخواهد بود. بیرون راندن اولین معاون زن در ریاست جمهوری که سیاه‌پوست است، بسیاری از رای‌دهندگان دموکرات را بیزار می‌کند.
همه این‌ها یک گزینه را برای رئیس‌جمهور آمریکا باقی می‌گذارد که می‌تواند یک پیروزی برای آمریکا و در نهایت جایگاه او در تاریخ باشد.
او هنوز هم می‌تواند انتخاب کند که نامزد ریاست جمهوری ۲۰۲۴ نشود و میدان را به دموکراتی واگذار کند که می‌تواند پیروز شود و کارهای سخت و شجاعانه‌ای را که برای تامین امنیت و صلح برای جهان آزاد لازم است، انجام دهد. هنوز زمان هست. این یک میراث شجاعانه، افتخارآمیز و متحول‌کننده خواهد بود.»
