دفاع مقدس تنها جنگ اخلاقی دوران معاصر بوده است. پافشاری ایران بر لزوم آسیب نرساندن به غیرنظامیان و تعابیری چون این فرموده خمینی کبیر که حمله به بصره ، مردم آنجا را به زحمت خواهد انداخت (نقل به مضمون)، آن هم در شرایطی که عده ای بکار لزوم پاسخ متقابل و بازدارنده در مقابل بمباران شهرهای ایران اصرار داشتند، دلالت بر اخلاقی بودن شیوه جنگ ایران علاوه بر خاستگاه اخلاقی آن (دفاع) دارد.
رفتار استثنایی و انسانی‌الهیِ رزمندگان اسلام با اسرای عراقی، همچنان در خاطرات این اسرا بازگفت می شود. فراتر از این، صمیمیت و ترجیح هم رزم در هیچ جنگی در دوران معاصر به اندازه دفاع مقدس نبوده است.
در جریان دفاع از حرم نیز رزمندگان ایران با اسرای داعش نهایت رفتار اخلاقی را داشتند که مستندات آن را به وفور دیده ایم.
در سوی مقابل، الگوی رژیم غاصب قدس را می توان مورد دقت قرار داد. رژیم صهیونی اوج کشتار جمعی است و اقدامات اش به ویژه از حیث وسعت کشتار و هدف قراردادن مدارس و بیمارستان ها و حتی نیروهای سازمان ملل و صلیب سرخ، گوی سبقت را از نازی های آلمان ربوده است.
ویژگی دیگر جنگ اخلاقی و اخلاق جنگی ایرانیان، صراحت و شجاعت بوده است؛ صراحت و شجاعتی که برخاسته از «صدق و حق» و «صداقت و حقانیت» بوده است. اقدامات ایران مطابق فطرت انسانی و منافع ملی و انسانی بوده و مبتنی بر فطرت مشترک بشری و سازگار با طبیعت بوده است. این صدق و مطابقت با واقعیت و هستی، به شجاعت و صراحت منتهی شده است.
در آن سو، در ماجرای عملیات پیجری چنان اقدامی خلاف قوانین بین الملل و قوانین جنگ بود که اسراییل هرگز مسئولیت آن را نپذیرفت. در جریان ترور شهید اسماعیل هنیه نیز مواجهه مشابهی وجود داشت. بزدلی و ناجوانمردانه بودن عملیات های صهیونیستی برخاسته از عدم حقانیت و عدم انطباق آنها با فطرت انسانی و واقعیت ذاتی جهان است.
رژیمی که طبیعی نبوده و فاقد سرزمین طبیعی و تاریخی به عنوان ضروری ترین رکن حاکمیت است، رژیمی که ذاتا نامشروع است، حتی برخی رفتار به ظاهر درست آن در قبال افراد تحت حاکمیت اش فاقد مشروعیت و نیز معقولیت(مطابق با هستی و طبیعت و فطرت) است. این رژیم راهی جز دروغ و ریا و اختفا ندارد.
همچنین رژیم حتی اگر همه دنیا را از میان ببرد، راهی به حماسه نخواهد یافت. چراکه مفهوم حماسه، دارای ویژگی های ذاتی است که در تاریخ و اسطوره های قوی و ملی بشر نیز تجلی یافته است.
از اسطوره زیگفرید در آلمان که ماجرای آن از دفاع از یک زن شروع می شود تا اسطوره رستم و ... مبتنی بر دفاع از مظلوم و صداقت است؛ چیزی که رژیم غاصب قدس نه تنها از آن تا همیشه محروم خواهد بود، که به کلی مقابل و متضاد آن است.
حماسه آن چیزی است که در عملیات وعده صادق ۲ دیدیم، عملیاتی که وعده و تحقق صداقت ایران بود؛ عملیاتی که اوج صدق و صراحت و دقت بود. نام این عملیات، نمادین و حکیمانه است؛ مبتنی بر حکمت سیاسی ایرانیان است.
ایرانیان همواره مستقیم در چشم دشمن خود نگاه کرده و جان خود را برای میهن و آیین خود داده اند. این ذاتیت ایرانی با استقبال مردم ایران از دین اسلام، اعتلا یافت. مفهوم شهادت مهمترین مکانیزم این اعتلا بوده است.
انقلاب اسلامی تجدید خاطر و اوج حماسه ایرانی در دوران معاصر بوده است. امتزاج استبداد ستیزی و استکبار ستیزی یا تقابل با دشمن خارجی، در این انقلاب تحقق یافت و صورت مجسم، نمادین و انسانی خود را به طور خاص در قهرمانی به نام امام خمینی (س) یافت.
پس از ایشان، این امام خامنه ای رهبر معظم و الهی انقلاب اسلامی است که بیش از هر کسی حماسه دینی و ملی مردم ایران را نمایندگی می کند.
دیدار ایشان با نخبگان درست پس از شایعات ضدانقلاب مبنی بر پنهان کردن ایشان توسط تیم حفاظتی، جلوه ای از حماسه مذکور بود. ایشان در بیانات خود در این دیدار، با بی اعتنایی به رژیم غاصب قدس، آمریکا را مخاطب تهدید خود قرار دادند تا با تحقیر ضمنی رژیم غاصب قدس، آمریکا را دشمن اصلی خود و عامل وجود رژیم غاصب اعلام کنند. به بیان دیگر، رهبر حکیم انقلاب درست بعد از عملیات وعده صادق ۲، بار دیگر نشان دادند که رژیم غاصب حتی در حد و اندازه آن نیست که توسط ایران، دشمن تلقی شود.
