به گزارش ایرنا از وبگاه مِدیکال اِکسپرس، به نظر می‌رسد این پژوهش، اولین کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی‌شده برای آزمایش کابوس‌درمانی در کودکان و گامی در جهت درمان کابوس‌ها به‌عنوان یک اختلال متمایز (و نه به عنوان نشانه‌ای از یک مشکل دیگر سلامت روان کودکان) به شمار می‌رود.
براساس پژوهش‌ها از هر شش کودکِ دچار مشکلات روانی، یک نفر از کابوس‌های مزمن رنج می‌برد؛ این تخمین ممکن است محافظه‌کارانه باشد؛ زیرا کابوس‌ها به ندرت در غربالگری بالینی معمول گنجانده می‌شوند.
با درمان اختلال سلامت روان کودک، همیشه کابوس‌های وی کاهش نمی‌یابد؛ مثلاً کابوس‌ها به عنوان نشانه‌ای از اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شناخته می‌شوند؛ اما زمانی روان‌زخم (ترومای) کودک با موفقیت درمان می‌شود، ممکن است کابوس‌های وی کاهش نیابند. این امر به پژوهشگران دانشگاه اوکلاهما و دانشگاه تالسا در آمریکا انگیزه داد تا راهی جدید برای رفع این مشکل بیابند تا به طور خاص به کابوس‌های کودکان بدون توجه به بیماری یا اختلال اولیه آن‌ها پرداخته شود.
طی این درمان، پنج جلسه در هفته به کودکان درباره اهمیت خواب آموزش داده و به آن‌ها انگیزه برای ایجاد عادت‌هایی داده می‌شود که ممکن است کیفیت خواب آن‌ها را افزایش دهد؛ همچنین به آن‌ها می‌آموزند کابوس‌های خود را به شکل رویاهایی دلپذیر «بازنویسی» کنند.
به گفته پژوهشگران در این روش از رفتاردرمانی شناختی استفاده می‌شود. رفتاردرمانی شناختی نوعی رفتاردرمانی است که به افراد کمک می‌کند یاد بگیرند چگونه الگوهای فکری مخرب یا مزاحم را که تأثیر منفی بر رفتار و احساسات دارند، شناسایی کنند و تغییر دهند. این روش درمانی همچنین شامل روش‌های آرام‌سازی، تمرکز حواس، مدیریت استرس و تجسم برای تغییر ساختار رویاها می‌شود.
گزارش یافته‌های این پژوهش در مجله فرانتی‌یِرز این اِسلیپ (Frontiers in Sleep) منتشر شده است،
