زگیل‌ تناسلی (کندیلوما آکومیناتا) از طریق ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شود که بیش از 100 سویه مختلف دارد. زیرگروه های شماره 6 و 11 این ویروس باعث ایجاد 90٪ از زگیل‌های تناسلی شده و کم خطر محسوب می‌شوند زیرا به ندرت باعث سرطان دستگاه تناسلی یا مقعدی می‌شوند. از طرف دیگر، به عنوان مثال، زیرگروههای 16 و 18، پرخطر محسوب می‌شوند زیرا اگرچه بندرت باعث ایجاد زگیل تناسلی می‌شوند، اما می‌توانند منجر به پیش سرطان و سرطان دهانه رحم یا مقعد شوند.

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، در اثر تماس پوست به پوست در طی فعالیت جنسی سرایت می‌کند. برای شیوع عفونت نیازی به مقاربت واژنی یا مقعدی نیست. بیشتر افرادی که به ویروس HPV آلوده می‌شوند علائمی ندارند و عفونت خود به خود در آن‌ها برطرف می‌شود. برای افرادی که دچار زگیل تناسلی می‌شوند، گزینه‌های زیادی برای درمان وجود دارد که همه آن‌ها برای از بین بردن زگیل‌هایی هستند که قابل مشاهده می‌باشند.

چه کسانی در معرض خطر ابتلا به این ویروس هستند؟

زگیل تناسلی شایع‌ترین بیماری مقاربتی است و میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان مبتلا می‌کند. تخمین زده می‌شود که 75-80٪ مردان و زنانی که فعالیت جنسی دارند، در برهه‌ای از زندگی به ویروس HPV آلوده شوند. عفونت HPV در افراد در هر سنی و در هر دو جنس زن و مرد رخ می‌دهد. در صورتی که فرد شریک جنسی زیادی داشته باشد و اگر برای اولین بار در سنین پایین و جوانی رابطه جنسی داشته است، خطر ابتلا به این ویروس در او بیشتر است. بیش از 50٪ دختران در طی 2 سال پس از آغاز فعالیت جنسی، به HPV مبتلا می‌شوند.

HPV از طریق تماس پوست به پوست منتشر می‌شود و نیازی به انتقال از راه مقاربت واقعی (دخول) از یک شخص به شخص دیگر نیست. فرد می‌تواند بدون هیچ علامت قابل مشاهده‌ای، به این عفونت آلوده باشد و بنابراین، بدون اطلاع از آن، می‌تواند عفونت را به شریک جنسی خود منتقل کند. کاندوم می‌تواند خطر شیوع این ویروس را کاهش دهد، اما به طور کامل از انتقال آن جلوگیری نمی‌کند.

علائم و نشانه‌ها

زگیل‌های تناسلی به صورت برجستگی‌های گوشتی و گرد در اندازه‌های مختلف ظاهر می‌شوند. آن‌ها می‌توانند صاف و هموار یا گل کلمی شکل با ساقه‌ای کوچک باشند. آن‌ها را می‌توان در نواحی لب‌های فرج (اندام تناسلی زنانه)، واژن، آلت تناسلی مردانه، بیضه، مقعد، پوست اطراف مقعد و مجرای ادرار مشاهده کرد. زگیل‌ها معمولاً علائمی ایجاد نمی‌کنند، اگرچه اگر زگیل‌ها در واژن ایجاد شوند، در هنگام مقاربت می‌توانند خونریزی کرده و دردناک شوند.

راهنمایی‌هایی برای مراقبت از خود

با استفاده از کاندوم، داشتن تنها شریک جنسی (یا حداقل تعداد) یا پرهیز از فعالیت جنسی می‌توانید خطر ابتلا به زگیل‌های تناسلی را کاهش دهید. متأسفانه، کاندوم‌ها در برابر ویروس HPV محافظت کاملی را فراهم نمی‌کنند و فرد آلوده می‌تواند ویروس را گسترش دهد حتی اگر زگیل قابل مشاهده نداشته باشد.

چه موقع به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشیم

در بسیاری از افرادی که سیستم ایمنی سالمی دارند و به زگیل تناسلی مبتلا می‌شوند، این ویروس بدون هیچ درمانی، خود به خود برطرف می‌شود. اگرچه، این شرایط بلافاصله اتفاق نمی‌افتد. اگر زگیل قابل مشاهده‌ای دارید، برای معالجه به پزشک مربوطه مراجعه کنید تا زگیل‌ها را برداشته و احتمال انتقال ویروس به شریک جنسی‌تان را کاهش دهد. همچنین اگر ابتلای همسرتان به زگیل تناسلی تشخیص داده شده است، باید از نظر ابتلا به این عفونت معاینه و بررسی شوید.

برای خانم‌ها، انجام آزمایش پاپ اسمیر و معاینه عمومی زنانه (معمولاً هر ساله انجام می‌شود)، برای یافتن علائم سلول‌های غیرطبیعی دهانه رحم که می‌تواند اولین نشانه سرطان دهانه رحم باشد، مهم است.

درمان زگیل تناسلی

هیچ درمان قطعی برای زگیل تناسلی وجود ندارد. هدف از درمان، می‌تواند برداشتن زگیل‌های قابل مشاهده و کاهش خطر شیوع ویروس باشد. درمان‌های مختلفی وجود دارد که پزشک ممکن است به شما توصیه کند، هیچ یک از آن‌ها 100٪ مؤثر نیستند. با این حال، بیشتر درمان‌های زگیل تناسلی در 60 تا 90 درصد از موارد مشکل را برطرف می‌کنند.

دارو

برخی از داروها باید توسط خود بیمار استعمال شوند. این داروها شامل موارد زیر می‌باشند:

کرم ایمی‌کیمود %35 (زایکلارا)- ایمی‌کیمود با تقویت سیستم ایمنی بدن شما باعث از بین بردن ویروس می‌شود. این کرم را تا 8 هفته یک بار در روز استفاده کنید. این دارو ممکن است کاندوم را ضعیف کند و شما باید از فعالیت جنسی در هنگامی که کرم را بر روی پوست خود استعمال کرده‌اید، خودداری کنید. در دوران بارداری از ایمی‌کیمود استفاده نکنید.

کرم ایمی‌کیمود %5 (آلدارا) – از این کرم تا 16 هفته به صورت یک بار در روز (هنگام خواب) و برای 3 بار در هفته استفاده کنید.

ژل یا محلول پودوفیلوکس 0.5٪ (کندایلوکس)- این دارو را نباید در دوران بارداری استفاده کرد.

درمان‌هایی که توسط پزشک انجام می‌شود

رزین پودوفیلین، به صورت محلول 15 تا 25٪ - این دارو را نباید در دوران بارداری استفاده کرد.

اسید تری کلرواستیک

کرابوتراپی (سرما درمانی)- از نیتروژن مایع برای فریز کردن (انجماد) زگیل استفاده می‌شود.

برداشتن به روش جراحی - ممکن است لازم باشد که توسط یک متخصص و تحت بی‌حسی موضعی انجام شود. این کار معمولاً برای مقادیر زیادی زگیل انجام می‌گیرد.

لیزر درمانی - لیزر دی اکسید کربن برای وجود مقدار زیادی زگیل ایجاد شده در مجاری ادرار یا واژن مفید است.

اکثر این روش‌های درمانی به چندین بار تکرار نیاز دارند. اگر بعد از 3 دوره درمانی بهبودی حاصل نشود یا اگر زگیل پس از 6 دوره درمانی از بین نرود، معمولاً پزشک رمان شما را با داروی دیگری امتحان می‌کند. عوارض جانبی رایج همه‌ی این روش‌های درمانی ممکن است شامل سوزش و قرمزی پوست باشد. برخی از افراد همچنین ممکن است در محل زگیل دچار زخم شوند.