در دوره ده ماهه سفارت سید محمود دعایی در عراق، ایشان هیچگاه ديدار خصوصی با صدام حسین نداشته است. یک بار وقتی صدام در ۲۰ شهریور ماه ۱۳۵۸ از اجلاس جنبش عدم متعهد ها در کوبا به بغداد باز می گشت، سید محمود دعایی در صف سفيران برای استقبال از صدام حسین به فرودگاه بغداد رفته بود. مطابق تشریفات، در این مراسم، صدام حسین با سفیران دست می دهد و سری تکان می دهد و می گذرد، بار دوم در مراسم عید قربان در دهم مهرماه ۱۳۵۸دیدار در کاخ ریاست جمهوری عراق در بغداد انجام می شود.
این بار هنگام دست دادن با صدام حسین، سید محمود دعایی از فرصت استفاده می کند و به صدام می گوید، تعدادی از اتباع ایرانی در زندان های عراق زندانی هستند، انتظار داریم به میمنت عید قربان آنها آزاد شوند. صدام پاسخی نمی دهد، تنها سری تکان می دهد و عملا تعدادی از ایرانیان زندانی بعد از عید قربان آزاد می شوند. در روزنامه جمهوری عراق که ارگان رسمی حزب بعث و به سردبیری سعدون حمادی منتشر می شد، عکس دست دادن صدام حسین با سید محمود دعایی در نیم تای اول صفحه اول چاپ شده است. به غیر از این دو ديدار که در واقع هر دو ديدار کاملا تشریفاتی و عمومی بوده است، سید محمود دعایی هیچگاه با صدام حسین دیدار خصوصی نداشته است.
افزون بر این، در دوران ده ماهه سفارت او هیچ مقام بلند پایه ایرانی از بغداد دیداری نداشته است که مثلا در ملاقات با صدام، سید محمود دعایی هم حضوری تشریفاتی داشته باشد. سناریویی که ساخته شده است، و نخستین بار توسط حسین زاهدی بازرگان ایرانی مقیم لوس انجلس از قول مهندس بازرگان روایت بلکه جعل شده است؛ که صدام حسین سید محمود دعایی را احضار می کند و تهدید می کند، که اگر ایران از دخالت هایش دست بر ندارد، ارتش عراق به ایران حمله می کند و پیرو این پیام سید محمود دعایی به ایران می آید و به شورای انقلاب می رود و گزارش می دهد و گریه می کند و اعلام خطر می‌کند، و پس از آن به اتفاق مهندس بازرگان و آیت الله سید محمد بهشتی به ملاقات امام می روند و امام به پیام صدام حسین توجهی نمی کند و می گوید: « اعتناء نکنید!» سید محمود دعایی اشک می ریزد و می گوید دیگر به عراق باز نمی گردد و امام می گوید: « تکلیف شماست بایست برگردید.» تمام عناصر این سناريو برساخته است. دعایی هیچگاه با صدام حسین ملاقات نداشته است و پیامی مستقیما از صدام دریافت نکرده است. هیچگاه به اتفاق مهندس بازرگان و آیت الله بهشتی با امام ديدار نداشته اند. تفصیل این موضوع و بررسی روایت های مختلف و نقد این سناریو را در کتاب« نقد تحریف مدرن امام خمینی » نوشته ام.
سید محمود دعایی در اواخر اسفندماه سال ۱۳۵۸از طرف وزارت امور خارجه به ایران فراخوانده می شود. در واقع این فراخوانی پاسخی به تبلیغات بسیار سنگین دولت عراق علیه جمهوری اسلامی ایران بوده است.
