گروه تعاملی الف - عبدالباسط انصاری:
سکانس اول؛ 12 آذر 92 محمدجواد ظریف که در آستانه روز دانشجو در دانشگاه تهران حضور یافته بود در میان شلوغی و هیجان جلسه به ناگاه گفت: «آیا فکر کردید آمریکا که می‌تواند با یک بمب، تمام سیستم دفاعی ما را از کار بیندازد از سیستم دفاعی ما می‌ترسد؟ یا از مردم ما می‌ترسد؟...».
سکانس دوم؛ 13 مرداد 94 ظریف در پاسخ به دغدغه دکتر ایزدی، مبنی بر تضمین اجرای برجام و الزام‌آور نبودن توافق برای دولت بعدی آمریکا و تهدید ترامپ به خروج از آن، با لحنی کنایی گفت: «الان رئیس‌جمهوری بعدی آمریکا میخواهد تحریمها را با یک امضا برگرداند. خوب برگرداند. چه‌کسی در دنیا اجرا میکند؟...»
سکانس سوم؛ 6 اسفند 97 ظریف همزمان با سفر بشار اسد به ایران و در اوج موفقیت منطقه‌ای ایران و افزایش اقتدار محور مقاومت، به بهانه بی‌اطلاعی از این سفر استعفا میدهد و حاشیه بزرگی به پا میکند که مورد سوءاستفاده رژیم صهیونیستی و آمریکا قرار می‌گیرد.
سکانس چهارم؛ 5اردیبهشت 1400 و در انتهای دوران وزارت، ظریف به انتقاد از سیاست‌های منطقه‌ای کشور و رویکردهای سردار سلیمانی می‌پردازد و با طرح دوگانه «میدان و دیپلماسی» سبب خوشحالی و تحسین جریان‌ها و شبکه‌های بیگانه و معاند و اختلاف و شکاف در میان اقشار مختلف در داخل کشور می‌شود.
سکانس پنجم؛ 16آبان 1402 ظریف در نشست کانون وکلا در مورد فلسطین و درباره موضوع جنگ در غزه می‌گوید: «اگر پای ایران را به وسط معرکه جنگ بکشانند، برای هیچکدام از مقام‌های حاکمیتی اتفاقی رخ نخواهد داد؛ آنی که بمب می‌خورد، از بین می‌رود و تحریم می‌شود، مردم ایران هستند.»
سکانس ششم؛ 20آبان 1402 ظریف در یک گفت‌وگوی مجازی با اشاره به‌علت هشدار خود درباره مسئله ورود ایران به جنگ در جلسه کانون وکلا می‌گوید: «طیفی بی‌وقفه در حال تلاش برای وارد کردن ایران به جنگ‌اند. ازجمله نوشتن نامه به رهبری و تحلیل‌های آنچنانی...».
حاشیه‌ای بر هزینه‌سازی‌‌های ظریف برای کشور
موارد فوق بخشی از اظهارات و رفتارهای ظریف در نسبت با مسائل دفاعی و نظامی کشور و مسائل منطقه‌ای است. ظریف که همواره با پرستیژ صاحب‌نظر روابط بین‌الملل منتقدان خود را نواخته و درصدد القای ضعف دانش مسائل بین‌الملل در سیاست خارجی کشور بوده، در حال رکوردزنی! در هزینه‌سازی برای کشور است. در این‌باره نکاتی چند گفتنی است:
1-سخنان تازه ظریف به نوعی در امتداد همان نگاه اوست که در سال 92 توان دفاعی کشور را آنقدر ضعیف جلوه داد که با یک بمب نابود شود یا چنان به وفای به عهد آمریکا خوش‌بین بود که در یک نشست رسمی بر هم خوردن برجام را ناممکن خوانده بود و پالس عدم‌آمادگی ایران برای چنین موضوعی را به آمریکایی‌ها فرستاد. ظریف هیچ‌گاه پاسخ نداد که فرضا اگر آمریکا فقط با یک بمب می‌توانست ایران را از بین ببرد، چرا بیش از 4دهه به‌دنبال براندازی با طراحی استراتژی و صرف وقت، هزینه هنگفت، حمایت از آشوب‌های داخلی و تقویت اپوزیسیون و... بوده است؟ و یا اینکه اگر آمریکا آنقدر در توافقات و مذاکرات خوش‌نیت و اخلاق‌مدار است، چرا به‌راحتی از برجام خارج شد؟
2-ظریف چنان در روزهای اخیر فعال شده و از خطر جنگ می‌گوید که گویی نظام در حال اعزام نیرو به غزه است. و نهادهای نظامی و امنیتی کشور و در راس آنان شخص رهبری بدون توجه به شرایط، به‌دنبال دخالت در جنگ غزه‌اند. موضع‌گیری، سخنرانی، نقد مسائل کشور و مسائل جهانی از سوی سیاستمداران کهنه‌کار، یا مقامات سابق فی‌نفسه مذموم نیست. و حتی درصورت هم‌پوشانی و تطابق با سیاست‌ها و منافع کشور بسیار پسندیده و در جهت تأثیرگذاری بر دولت‌های بیگانه و متخاصم یا نمایش وحدت ملی و انسجام داخلی نیز مفید است، به شرطی که هم راستا با سیاست‌های کشور باشد.
3-سخنان اخیر ظریف متأسفانه واجد ویژگی‌ای که ذکر شد، یعنی تطابق و هم‌پوشانی با سیاست‌های نظام و مصالح ملی نیست. لذا سخنان وی در تقویت موضع کشور یا نمایش اتحاد نیز اثری ندارد، بلکه به عکس پالس بسیار بدی از داخل ایران به آمریکا و سایر متحدان رژیم صهیونیستی می‌فرستد. و آن پالس، القای آشفتگی و اختلاف در سطح نظام و جامعه بر سر مسئله فلسطین و یا القای تلاش ایران برای ورود به جنگ است.
4-از پس مواضع نامناسب ظریف درباره جنگ غزه اینگونه برداشت می‌شود که ایران درصدد دخالت مستقیم در جنگ است و بخش‌های مختلف نظام بر سر انجام دادن یا ندادن این کار دچار درگیری شده‌اند! ظریف نمی‌گوید اگر ایران به‌دنبال ورود مستقیم به جنگ غزه است یا لااقل طیفی درون کشور درصدد انجام این کار با فشار آوردن و یا دادن تحلیل غلط به رهبری هستند، پس چرا رهبری، رئیس‌جمهور، وزیر خارجه و مقامات نظامی کشور چندین بار رسما و صراحتا دخالت مستقیم ایران در عملیات الاقصی و یا ورود به جنگ را رد کردند؟ یا چنین فشارهایی در سطوح نظام برای دخالت ایران در جنگ وجود ندارد، یا رهبری متاثر از تحلیل و فشارهای نابجا نیستند. در هر دو صورت، بیان این سخنان در نشستهای عمومی از سوی فردی چون ظریف چیزی جز هزینه‌سازی و ضربه‌زدن چندباره به منافع ملی نیست.
