شیخ حسن روحانی، رئیس‌جمهور اسبق ایران به تازگی طی اظهاراتی در یک میتینگ سیاسی گفته است: با وجود اینکه در ابتدای انقلاب همه مردم امام خمینی (ره) را قبول داشتند و امام هم در پاریس، جمهوری اسلامی را مطرح کرده بودند و حتی مردم هم در شعارهایشان گفته بودند استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی، اما در عین حال امام شکل نظام را به رأی مردم گذاشت. قرار ما این شد که ببینیم مردم چه می‌خواهند. قرار این بود که حداکثر ما پیشنهاددهنده باشیم و از مردم بپرسیم.

به گزارش اعتمادآنلاین، او می‌افزاید: اگر همین مبنا را تا امروز حفظ می‌کردیم شرایط ما متفاوت بود. ما در آغاز از مردم سؤال کردیم، اما از مقطعی به بعد به مردم گفتیم حالا گوش کنید و عمل کنید. دیگر از مردم نپرسیدیم. وقتی افکار و ایده و خواست مردم حاکم نباشد هر نظامی دچار مشکل می‌شود![۱]

*این حرف‌های آقای روحانی در حالت خوشبینانه تکرار همان ژست بی‌فرجام دوران ریاست‌جمهوری ایشان برای برگزاری رفراندوم زورکی است. بدون پیش‌نیازهای عقلانی و حتی شاید بدون روال قانونی!

ژستی که برخی سیاست‌مداران می‌گیرند تا در هنگامه عیان شدن بیدستاوردی‌شان؛ اقلا برنشسته بر امواج پوپولیستی چیزی دشت کنند.

آقای روحانی همچنین به گونه‌ای تاریخ ۴۵ سال گذشته را روایت می‌کند کأنه یک رجل سیاسی که جلای وطن کرده مشغول این اظهارات است!

این سؤال پاسخ واضحی دارد. آنهم اینکه اولا نظام جمهوری اسلامی امروز با هیچ مشکل بحرانی یا بن‌بستی مواجه نیست. می‌ماند مشکلات اجرایی روزمره که در قبال آنها هم باید پرسید آیا دردسر امروز و دیروز ما و مردم نبود رفراندوم بر سر مسائل بدیهی است یا ناکارآمدی برخی رؤسای جمهور؟

واقعا مشکل ۸ سال دولت آقای روحانی چه بود؟!

نبود رفراندوم یا اصرار بر توافق به هر قیمتی با آمریکا، سیاه‌نمایی از شرایط کشور توسط برخی مسئولان رده بالای دولت، نظارت نکردن بر بازار و رفتار خلق‌الساعه گرانی بنزین در آبان ۹۸؟!

پاسخ‌ها روشن است و آقای روحانی هم به جای فرافکنی؛ بهتر است به یاد بیاورند که فرجام آن ۸ سال اصرارشان بر توافق به هر قیمتی این شد که اعتراف کردند مذاکره با آمریکا یعنی دیوانگی!

طبعا اصرار بیقاعده و کاسب‌مآبانه بر مقوله رفراندوم هم عاقبتی بهتر از اصرار بر مذاکره نخواهد داشت.