دکتر رضا پورحسین نوشت: وقتی یک اثر هنری به طور ناهشیار ذهن شما را درگیر لحظات زندگی پر احساس یک شاعر می کند، نشانه‌ای است که آن اثر توانسته در لایه‌های زیرین ذهن شما وارد شده و اثر خود را «حک» نماید. «حک در ناهشیار» اثری است که جزو ذهن شما شده و از این به بعد خود را در «رگه‌های رفتاری و ذهنی» شما بروز خواهد داد.

    فیلم سینمایی "پروین" ساخته محمدرضا ورزی چنین قابلیتی دارد که ذهن را با یک زندگی پارادوکسیکال سرشار از عشق، احساس، دغدغه، رنج، ناسپاسی عاطفی، خودارزنده سازی، حضور پرقدرت یک زن در جمع انحصاری مردان آن روزگار، آشنا و ذهن تان را درگیر نماید.

     اما آن‌چه در ذهن می ماند آبسترکتی از همه این‌ها مبتنی بر غلبه ی نجیبانه و پراحساس پروین بر آن‌هاست. این توان، به خوبی از پرده نقره‌ای سینما به ذهن بیننده جاری می‌شود. این مفهوم کلی که نتیجه انتزاع از بافت  پرکشش فیلم است، حاصل قصه خوب، کارگردانی هنرمندانه و بازی درجه یک مارال بنی آدم است.

     اصلا جاری شدن انتزاع فکری(آبسترکشن) فیلم به ذهن مخاطب، شاخص خوبی برای تأثیرگذاری هر فیلمی است. فیلم_سینمایی پروین ، واجد چنین معیاری است.