علی مطهری، نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی چند روز قبل در یکی شبکه های اجتماعی نوشته بود: « از روزی که آقایان جنتی و کدخدایی حدود ۹۰ نماینده مجلس را آن هم بعضاً به خاطر اظهار نظر برخلاف نظر آنها رد صلاحیت کردند، یک دست الهی مجلس را تعطیل کرد. شاید این علامتی باشد برای این دو که دست از روش غلط خود بردارند».

وقتی با این توییت در فضای مجازی مواجه شدم، ابتدا فکر کردم شاید این توییت، جعلی و نوعی شیطنت باشد اما بازنشر گسترده آن در رسانه ها موجب شد سری به توییتر بزنم که متاسفانه باید گفت نوشته واقعی بود.

آقای مطهری اگر در زندگی شخصی تمام اتفاقات عالم را از زاویه محدود و مرتبط با سلایق، منافع و مضار خود تحلیل نماید شاید چندان محل ایراد نباشد اما ایشان چند دوره نماینده مجلس بوده و در مجلس دهم نیز چند سال بر صندلی نائب رئیسی مجلس تکیه زده بود. بنابراین ان شاالله که ایشان با این نگاه و دیدگاه در  قانونگذاری و نظارت حضور نداشته که حتی تصور درباره صحت و درستی چنین امری موجب ترس و وحشت می شود. 

در واقع امیدواری این است شاید ناراحتی وی درباره عدم تائید صلاحیت موجب چنین اظهارنظری شده و گرنه ارتباط دادن شیوع بیماری کرونا در جهان و تعطیلی مجلس به رد صلاحیت 90 نماینده و درخواست برای درس آموزی از این اتفاق و تجدیدنظر در رویه شورای نگهبان نه تنها با هیچ منطق و عقلانیتی سازگار نیست که نوعی خرافه پرستی است.

اما درباره نوشته مطهری اشاره به نکاتی حائز اهمیت است.

بدون شک مجلس دهم یکی از ضعیف ترین مجلس های بعد از انقلاب بوده که اتفاقاً اگر نخواهیم گذشته را واکاوی کنیم همین تعطیلی بدلیل شیوع ویروس کرونا دلیل خوبی برای این ادعاست. در واقع در یکی از مهم ترین برهه های بعد از انقلاب اسلامی، مجلس دهم تن به تعطیلی داده و دلیل آن را امر ستاد ملی مقابله با کرونا بیان کرده است. نکته جالب این جاست که مجلس مهم ترین نهاد حاکمیتی است که از ابتدای شیوع بیماری تعطیل شد و این در حالی بود که هیچ سازمان و ارگانی چنین نبوده و این تبعیض حتماً محل اشکال است. در اسفندماه بسیاری از کارگران و کارمندان در محل کار خود حاضر می شدند و حداکثر این بود که برنامه کاری آنها نوبتی شده بود. حال نمایندگان مجلس دهم می توانند بیان کنند که «نماینده ملت و مردم»اند؟

 اتفاقاً مجلس با رعایت نکات بهداشتی با برخی تغییرات مثل لغو دیدارهای مردمی و ... می توانست جلسات خود را برگزار نماید و موجب نشود که حتی قانون بودجه نیز با حکم حکومتی تصویب شود. فراموش نشود در اکثریت جلسات مجلس و در روزهای عادی حدود یک سوم نمایندگان نیز غیبت دارند و همین مساله می توانست در رعایت فاصله کمک کننده باشد.

هنوز در شبکه های اجتماعی تصویر اهدای کیف‌هایی حاوی ماسک، دستکش و لوازم مورد نیاز جهت بهداشت فردی در روزهایی که برخی از این اقلام در بازار وجود نداشت یا به سختی پیدا می شد دست به دست می چرخد. اتفاقاً این دست موارد و تحمیل حس تبعیض موجب ناراحتی مردم شده که در مجلس دهم بارها مشاهده شد و عدم انتخاب دوباره اکثریت نمایندگان نیز پاسخ مردم به چنین احساسی است.

 در واقع باید گفت رد صلاحیت اصلی نمایندگان مجلس دهم توسط مردم اتفاق رخ داد و نه شورای نگهبان.

باید پذیرفت مردم از عملکرد مجلس رضایت ندارند و تقلیل این مساله به شورای نگهبان رافع آن نخواهد بود. البته این سخن هرگز به معنای تایید اقدامات شورای نگهبان نیست که اتفاقاً خود اعضای آن نهاد نیز بعضاً به این مساله اذعان دارند که بدلیل قانون انتخابات ناتوان از بررسی صلاحیت ها به صورت دقیق و کامل هستند.