تعزیه به معنای عزاداری اما اصطلاحا به نوعی نمایش اطلاق می‌شود که در آن شعر، موسیقی، آداب و رسوم تاریخ، ... به صورت قصه و داستان توسط جمعی که شبیه خوان به آنان گفته می‌شود اجرا می‌گردد.
نخستین بار در زمان حکمرانی دودمان شیعی آل بویه در محرم سال ۲۵۳ هجری قمری در بغداد برای سوگواری امام حسین علیه السلام و یارانش، همراه با بستن دکان‌ها و مغازه‌ها ،جامه سیاه بر تن کردن و تعزیه خوانی آغاز شد.
در ایران در ادوار تاریخی مختلف بخصوص از زمان صفویه رونق می‌گیرد و در دوره قاجار به کمال می‌رسد. عصر طلایی تعزیه در دوران ناصرالدین شاه است که "تکیه دولت" با همین هدف به دستور او ساخته می‌شود و همزمان در ۳۰۰ مکان دیگر تعزيه برگزار می‌گردد.
من خود به یاد دارم در دوران کودکی در روستای زادگاهم با تعزیه آشنا شدم چه تاثیر مهمی در شکل دهی عقاید و افکار ما نسبت به نهضت و قیام عاشورا داشت.
تعزیه به عنوان میراث بشری جهان در سال ۲۰۱۰ میلادی، ۱۳۸۹ هجری شمسی در فهرست میراث ناملموس جهان توسط ايران در يونسكو به ثبت رسید.
در ایام محرم الحرام، ماه سوگ و حزن آل الله تعزیه خوانی در سراسر کشور برپاست امسال در اماکن و بناهای تاریخی تحت پوشش وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در تهران و استان‌ها، برای برگزاری این میراث ناملموس ویژه برنامه‌هایی برپاست. "موزه ملی فرش" در تهران در دهه اول محرم هر شب از ساعت ۲۰ مراسم تعزیه را با مشارکت گروههای تعزیه از استان‌های مختلف اجرا می‌کند.
شکر خدا که در پناه حسینیم
عالم از این بهتر پناه ندارد
