هیچ کس برنامه ای برای کشور ندارد .. عده ای کاندید شده اند که هیچکدام اشان ایده ای برای نجات کشور از این همه معضلات ندارد

تکرار ضعف لیست های انتخاباتی است مردم از بانیان وضع موجود ناراضی اند و آنها دوباره خودشان را به مردم عرضه کرده اند

با توجه به اینکه رانت خودرویی و اخیرا فساد ۱۴۰ سکه شفاف سازی نشد لذا نمایندگان فعلی مجلس شانس بسیار کمی برای انتخاب مجدد دارند

سال نو مجلس نو نمایندگان نو

نمایندگان فعلی مجلس بار و بنه را به اندازه کافی بستید بروید همت بس است

کلا در این ۲-۳ ماه اخیر رسانه های هم برای ایجاد شوق انتخاباتی متوسل به دوگانه اصولگرا و اصلاح طلب شده اند، در حالیکه که مردم از این مرحله عبور کرده اند و می دانند که این جریانات سیاسی دردی از مشکلات مردم دوا نمی کنند. هنوز هم هیچ گفتمان سیاسی در جهت رفع مشکلات اقتصادی دیده نمی شود و تکرار شعارهای پوپولیستی مثل مبارزه با فساد در دستور کار احزاب سیاسی است.

در این لیستها افراد یدونه محض رصای خدا از کارهای درستی که راهبردی شدنی باشه دیدین طبق معمول وعده های پوشالی سالی که نکوست هز بهارش پیداست من عمرا به این ها که از کوخ به کاخ رسیدن رای بدم تا شاید برن کنارو دوتا آدم شایسته و باسواد و انقلابی واقعی و ساده زیست بیاد

افراد نامحرم و ناکارآمد تایید صلاحیت نشوند نیازی به این بررسی ها نیست!

به همین دلایل و دلایل دیگری که همه میدانند تمایلی به شرکت در انتخابات در برخی ها وجود ندارد.

پایداری ها با دمشان گردو می شکنند !

تا زمانی که احزاب شناسنامه دار و بابرنامه نداشته باشیم، وضع به همین منواله

برای اصلاح وضع اقتصاد اول چیزی که لازم است دانش است ..

چند نکته در پاسخ به متن 1- اصلاح طلب که دیگه نداریم و رقابت بین چند لیست اصولگرا است که عمدتا همان افراد قبل هستند 2- برای حل کردن شکاف طبقاتی باید تورم و رکود هر دو حل شوند 3- برای حل تورم باید بانک مرکزی و بانکها و دولت از خلق پول اجتناب کنند که نمی کنند 4- برای رفع رکود هم باید با جهان مراوده داشت که خود دوستان معتقد بودند که تحریمها بی اثر است و مشکل از داخل است و ما از ظرفیت های داخل حلش می کنیم پس گفتمان اقتصادی داشتند ولی جواب نداده بپرسید هم میگن ما در حال آوار برداری هستیم و دو سه تا دستاورد بی اثر را اعلام می کنند بنابراین هم لیستها همون لیستها است و هم افراد هممون افراد و هم تفکرات همونه لذا تغییری ایجاد نخواهد شد

من رای میدهم

حتی در دیدگاههای کسانی که در مورد این مطلب کامنت گذاشتند هم به گرایشهای سیاسی نسبت به گرایش اقتصادی بیشتر اهمیت میدهند. اما از فردای انتخابات همه مطالبات اقتصادی میشود. برادران گفتمان و گرایش از دل مردم بر می‌خیزد. اگر ما به دهان کسانی که تا از مشکل مردم حرف می‌زنیم فورا جبهه گیری سیاسی می‌کنند. یا از برجام حرف میزنند. یا از اف ای تی اف. اینها مطالبات مردم نیست و نباید باشه مطالبه مردم راه حل جدید و نو برای حل مسائل اقتصادی که اولویت کشور است باید باشد. بگردید در بین لیستها کسانی هستند که هم تخصص دادند هم راه حل نرفته به آنها رای بدهید. نه به کسانی که همان راههای تکراری را سر لوحه خود دارند. چه اصول گرا و چه اصلاح طلب.

هرکس از جاش بلند شده کاندید شده. واقعا عجیبه

طوری نشه که مردم نفهمن دارن چه کسی رو انتخاب میکنن

اندر حكايت برنامه هاي دوتا كانديدا در حوزه انتخابيه ما ، -- البته چنان كه رأي بياورند -- ! --------------------------- --- « در صورتي كه شما رأي بياوريد به خانه ملت برويد ، كار و يا وظيفه و يا برنامه شما چيست ؟ » ممكن است يكي از كانديداي مجلس در حوزه انتخابيه ما اين باشد : « ببين برادر ! اگر مردم مرا لايق دانستند و سعادتم ياري كرد كه در خدمت مردم در خانه ملت باشم ، وظيفه و برنامه من مشخصه ! دو وظيفه مهم دارم : اول --- قانونگذاري و دوم : « نظارت » ! مثل نظارت مجلس در تشكيل دولت شامل رأي اعتماد به وزراي پيشنهادي ، تحقيق و تفحص در كليه امور كشور ، نظارتهاي مالي مثل تصويب بودجه سالانه و نظارت مستقيم بر ديوان محاسبات كشور و نيز سؤال و استيضاح از وزرا و غيره ! ... حالا انشا الله كه در صورتي كه رأي بياورم بتوانم قدم هايي هم براي مردم حوزه انتخابيه و منطقه بردارم ، تا ببينيم خدا چه مي خواد ! ميدوني برادر ، مرحوم ابوي هميشه مي گفت : « انشا الله هر چه خير است پيش آيد » !! اگر مردم ما را خواستند تا آنجا كه قانون و وظيفه حكم ميكنه در خدمت ،مُلك و ملت هستم و اگر مردم به ما رأي ندادند ، مارا بخير و آنها را به سلامت ، !! ------------------- ممكن است نظر يكي ديگر از كانديداهاي منطقه ما اين باشد : « بنده مي خواهم خودم را وقف همشهريانم كنم ! ... بنده مي خواهم كه اين پند شيخ اجل را آويزه گوشم نمايم كه : » عبادت به جز خدمت خلق نيست » !! ... مي خواهم چنان در خدمت مردم باشم كه حاصل كارم بشه يك باقيات الصالحاتي ... مي خواهم در خدمتگذاري به مردم نام نيكي از خود به جا بگذارم كه باز هم شيخ اجل فرموده : « نام نيكو گر بماند زآدمي به كزو ماند سراي زرنگار » !! . ميدوني برادر ، منطقه اتوبان مي خواهد ، اتوبان سه يا چهار بانده ! ... منطقه راه آهن مي خواهد ... راه آهن درجه يك ! .... منطقه فرودگاه لازم داره فرودگاه بين المللي !! ... مردم . بيمارستان چند طبقه و فوق مدرن مي خواهند ! ... با اطباي حاذق و متخصص و فوق متخصص ! مردم بايد دانشگاه داشته باشند ، انواع و اقسام دانشگاهها ... مردم متطقه ما بايد داراي چندين كارخانه درجه يك باشند ... كارگاه ها ... پاركها ... مراكز تفريحي ... اين متطقه بايد توريستي شود ، قطب اقتصادي شود ... قطب كشاورزي .... به مردم مژده مي دهم كه تمام اين برنامه ها در برنامه من هست ، به شرطي كه مردم به اين خادم خودشان رأي بدهند !! .... و بالاتر از اين در بر نامه ام هست كه اينجا را مركز استان كنم !... البته همشهريان ما لايق بيشتر از اين ها هستند بنده فعلاً چيزي نمي گويم و شعار نمي دهم كه مردم خيال نكنند بنده شعار مي دهم !! بذارين پايم به مجلس برسه ، وضعيت منطقه را از اين رو به اون رو خواهم كرد ..... ! خاك پاي همه همشهريانم هستم .... خواهيد ديد ! » ------------------ --- حالا برادر رأي شما به كدام نماينده هست ؟ --- معلومه اخوي ! نماينده اولي !! -- درسته ! من هم به نماينده اولي رأي خواهم داد چون به وظايف خود خيلي آشنا هست !!

داستان چیه؟ حتی این لیستها اسم یکسانی با دوره قبل هم ندارند که مردم بدانند اینا کین و اگه دفعه قبل برنده شدند چی کار کردند؟ زمان تایید صلاحیت تا انتخابات هم که بسیار کوتاه. ..

بسمه تعالی قهر بی‌قهر: طرحی برای انتخابات مجلس دوازدهم شاید از اولین انتخاباتی که انسانها برگزار کردند، کسانی بوده‌اند که قصد شرکت در آن انتخابات را نداشته‌اند. امروزه این یک حق از حقوق شهروندی است؛ یعنی اجبار به مشارکت پسندیدۀ یک جامعۀ آزاد نیست. وضعیّت در انتخابات دوازدهمین دورۀ مجلس شروای اسلامی نیز جز این نمی‌تواند باشد. البته می‌توان مردم را تشویق به مشارکت کرد، ولی اجبار صحیح نیست و چنین هم نخواهد شد؛ یعنی کسانی که به هر علّت، از جمله عدم رضایت از شرایط اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و غیره، تصمیم به قهر با صندوق‌های رأی گرفته‌اند، می‌توانند بر تصمیم خود اصرار بورزند. با وجود این، باید پذیرفت که حتّی برای چنین شهروندانی هم نگاهی به پیشنهاد زیر ضرری نخواهد داشت. 1- می‌دانیم که مجلس آینده حدّاقل نیازمند 290 داوطلب برای تکمیل کرسی‌هاست و در یک جامعۀ 90 میلیونی که برای این تعداد صندلی پارلمانی جماعت بزرگی داوطلب می‌شوند که گذشته از ردّ صلاحیّت‌شدگان، بالغ بر 15200 نفر از آن‌ها موفق به کسب نظر مثبت ناظران بر انتخابات شده‌اند، پر کردن 290 صندلی اصلاً امر چالش برانگیزی نیست. 2- حتّی به‌رغم کمرنگ بودن حضور یکی از جناح‌های سیاسی در انتخابات مزبور، لیست‌های متعدّدی پیش روی رأی‌دهندگان قرار گرفته است. این فهرست‌ها در یک نگاه کلّی منبعث از تشکّل‌هایی است که به هر روی، تحت سیطرۀ پدرخوانده‌های سیاسی صورت پذیرفته‌اند. به عبارت دیگر، پیروزی هر یک از این لیست‌ها، در واقع ادامه یافتن همان مسیری است که مجالس پیشین پیموده‌اند. چنانچه بپذیریم نمایندگان مجالس قبلی نیز همۀ تلاش خود را برای انجام وظیفه کرده‌اند، باید گفت این تلاش‌ها به نتیجۀ مطلوب نرسیده است. به عبارت دیگر، پدرخوانده‌های جناح‌های سیاسی اصلی توانایی لازم برای تشکیل مجلسی که رضایت اکثریّت مردم جامعه را به دست بیاورند، نداشته‌اند. این واقعیّتی غیرقابل انکار است که اگر جز این بود، قهر قشر بزرگی از مردم با صندوق رأی اساساً اتّفاق نمی‌افتاد. 3- در چنین شرایطی، تنها راه تغییر امیدوارانه آن است که تشکیل مجلس بعدی را دوباره در اختیار پدرخوانده‌ها نگذاریم و لازمۀ این امر جایگزین کردن پدرخوانده‌ها و زیردستان ایشان با چهره‌های جدید کاملاً مستقل است. 4- اگر در نظر بگیریم که در انتخابات مجلس قبلی(یازدهم)، برای مثال در حوزۀ تهران(وحومه) ، نفر اوّل فقط حدود 1 میلیون و 260 هزار رأی و نفر آخر(سی‌ام) فقط حدود 640 هزار رأی به دست آورد و در نظر داشته باشیم که در انتخابات پیش رو، تهران(در نگاه کلانشهری) بالغ بر 10 میلیون شهروند واجد شرایط رأی دادن دارد، ساختن یک مجلس تازه‌نفس که در آن حتّی یکی از پدرخوانده‌ها یا اعوان و انصار ایشان(که سهمی در ایجاد شرایط نامطلوب فعلی دارند) اصلاً کار دشواری نیست. 5- چاره آن است که بخش قابل توجّهی از رأی‌های خاموش به جای «رأی بی رأی» به «قهر بی‌قهر» برسند و صرفاً از میان کاندیداها، کسانی را انتخاب کنند که پیش از این هرگز نقشی در امر قدرت نداشته‌اند؛ یعنی نه نمایندۀ مجلس بوده‌اند و نه پست مدیریّتی کلان داشته‌اند. ضمناً افرادی باید برگزیده شوند که شخصیّت محکمی دارند تا پس از رأی آوردن تحت سایه و تسلّط پدرخوانده‌های سیاسی نروند. بدین نحو، مجلسی شکل می‌گیرد که لااقل در آن، امید به متفاوت بودن نسبت به مجالس پیشین وجود دارد. 6- احتمالاً با طرح پیشنهادی «قهر بی‌قهر» پدرخوانده‌های سیاسی(بانیان وضع نامطلوب فعلی) به ترفندهای همیشگی خود متوسّل خواهند شد. یکی از مشهورترین ترفندهای آنان توصیف شرایطی بحرانی از وضعیّت ایران، منطقه و جهان است که در آن، فرصت هیچگونه آزمون و خطایی وجود ندارد. پاسخ به چنین شبهه‌ای آسان است: انتخاب گزینه‌ای که پیش از این اشتباه بودنش ثابت شده 100% خطاست، در حالی که انتخاب گزینه‌ای بجز آن، حدّاقل 50% امید صلاح دارد. بنابراین، آنچه از «آزمون و خطا» خطرناکتر است، سپردن کرسی‌های مجلس به کسانی است که پیش از این عدم توانایی خود را برای کسب رضایت مردم اثبات کرده‌اند. 7- تعداد کاندیداهایی که چهرۀ جدیدی در سیاست باشند، نسبت به کاندیداهایی که قصد اخراج آن‌ها را از مجلس داریم، بسیار بیشتر است و این احتمال وجود دارد که رأی‌ها بین چهره‌های جدید توزیع شود و باز مجلس به پدرخوانده‌های سیاسی برسد. از اینرو، باید در هر حوزۀ انتخابیه مردم خود دست به کار شوند و چهره‌های جدید مطلوب را بیابند و به هم معرّفی کنند. 8- این طرح خیرهای فراوان دارد، مثلاً جوان‌گرایی، ورود اندیشه‌ها، امیدها و توانمندی‌های تازه به مجلس، استقلال مجلس، امید به قرار گرفتن آن در رأس امور، افزایش مشارکت مردم در تعیین سرنوشت خویش و... .

من هیچ تعصبی بر جناح‌ های سیاسی ندارم اما حقیقت فرا-تاریخی فرا-سیاسی کشور نشان داده که از میان گروه های داخلی و اپوزیسیون مانند جناح راست سنتی، راست تندرو، راست میانه، چپ افراطی، ملی گرا، چپ میانه، چپ های لاییک، راست لاییک و…در طول انقلاب دو جریان راست میانه (شادروان هاشمی) و چپ میانه (میر حسین موسوی) کشور را بسیار منظم تر اداره کرده اند. حالا میدانم دوستان خشمگین می‌شوند ولی جداول اقتصادی و فرهنگی تایید می‌کنند مرحوم هاشمی اقتصاد کشور و میر حسین فرهنگ کشور را قوی نگاه داشتند.

آیا مجلس در راس امور است؟