به گزارش الف؛ حوالی ساعت 17 روز دوشنبه 13 فروردین ماه 1403، رژیم اشغالگر قدس از سمت جولان اشغالی، ساختمان کنسولگری کشورمان در منطقه المزه دمشق را هدفِ حمله هوایی قرار داد. حمله ای که در نتیجه آن شماری از افراد شهید و زخمی شدند. در میان شهدای این اقدام تجاوزکارانه، نام سردار "محمد رضا زاهدی" از فرماندهان سپاه قدس و معاون وی نیز به چشم می خورد. 

پیش از این، برخی منابع خبری گمانه زنی های مختلفی را در مورد احتمال شهادت سفیر کشورمان در سوریه، حسین اکبری نیز مطرح می کردند با این حال وی در سلامت کامل به سر می برد. او تصرح کرده که حمله هوایی رژیم اشغالگر قدس به ساختمان کنسولگری کشورمان در دمشق با استفاده از جنگنده های اف 35 و شلیک 6 موشک انجام شده است. وی به این مساله نیز اشاره کرده که ایران به این جنایت، پاسخ قاطعی را خواهد داد. 

با این همه، در تحلیل جدیدترین اقدام جنایتکارانه صهیونیست ها، توجه به 3 نکته ضروری به نظر می رسد. 

اولا، رژیم اسرائیل در میدان های جنگ غزه و نبرد با مقاومت فلسطین و همچنین درگیری با حزب الله لبنان، با بن‌بست های جدی رو به رو شده است. در این میان، شاهد تداوم حملات گروه های مقاومت عراقی و سوری و همچنین حوثی های یمنی به عمق اراضی اشغالی نیز هستیم. مساله ای که سبب شده تا هیمنه اطلاعاتی و نظامی صهیونیست ها در محیط منطقه ای و بین المللی، تا حد زیادی زیر سوال برود و این رژیم از منظر اعتبارِ ادعایی برای خود با چالش های جدی مواجه شود. 

حال در این شرایط، صهیونیست ها با انجام اقداماتی نظیر حمله به کنسولگری ایران در دمشق، به نوعی سعی دارند قواعد بازدارندگی مطلوب خود را احیا کنند و این پیام را برسانند که هنوز قدرت دارند و می توانند بسیاری از خط قرمزها را مورد بی توجهی قرار دهند. این در حالی است که واقعیت های میدانی با این قبیل سیاست های صهیونیست ها زمین تا آسمان فرق دارند و اسرائیل تاکنون هر چه کرده، نه تنها وضعیت را بری آن بهتر نکرده بلکه چندین درجه بدتر نیز کرده است. 

از این منظر، جنایت جدید صهیونیست ها در حمله به کنسولگری ایران در دمشق، نه از موضع قدرت بلکه کاملا به واسطه ضعف های متعدد صهیونیست ها و تلاش اسرائیل برای لاپوشانی آن ها انجام شده است. 

دوم اینکه حمله به سفارتخانه ها و مراکز دیپلماتیک، نقض صریح اصول ابتداییِ روابط و حقوق بین الملل است. در این چهارچوب، حمله اخیر صهیونیست ها به ساختمان کنسولگری کشورمان نشان داد که تا چه اندازه رژیم اشغالگر قدس از ماهیتی جنایتکارانه برخوردار است و اساسا تداوم حیات یک چنین رژیمی در محیط بین المللی، مضر و خسارتبار است. 

البته که سکوت معنادار حامیان غربی صهیونیست ها در رابطه با جنایت جدید اسرائیل در حمله به ساختمان کنسولگری کشورمان در سوریه و به شهادت رساندن شماری از نیروهای ایرانی نیز نشان داد که تا چه اندازه آن‌ها در نگاه به حقوق بین الملل، استانداردهای دوگانه و غیرمنطقی را لحاظ می کنند.  

و در نهایت سوم اینکه تجاوز اخیر صهیونیست ها به ساختمان کنسولگری کشورمان نشان داد که اساسا با صهیونیست‌ها جز با زبان زور و مقاومت نمی توان صحبت کرد. کما اینکه اگر قرار بر اتخاذ رویکرد متفاوتی باشد، این مساله به قیمت تضعیف منافع ملی ایران تمام خواهد شد. رژیم اشغالگر قدس در طی چندین دهه حیات ننگین خود نشان داده که جز به اشغال و جنگ و کشتار نمی اندیشد و اگر رویکرد مقاومت در منطقه حاکم نبود، این رژیم بسیاری از دستورکارهای خود را با هزینه های به مراتب کمتری به پیش می برد و به طور خاص منافع کشورمان را تضییع می کرد. 

با این حال، در وضعیت کنونی، هر اقدام تجاوزکارانه از سوی آن با صدور صورت حساب های سنگینی علیه این رژیم همراه خواهد بود و صهیونیست ها این مساله را به خوبی می دانند. صورت حساب هایی که در بسیاری از موراد، رژیم اشغالگر قدس در سکوت خبری، بهای آن را پرداخته و می‌پردازد.