به گزارش ایسنا، داروهای دیابت ویگووی، اوزمپیک و ریبلسوس که برای کاهش وزن استفاده می‌شوند، همگی ماده فعال یکسانی به نام «سماگلوتاید» دارند و جزو دسته‌ داروهایی‌ هستند که با عنوان آگونیست‌های گیرنده «جی‌ال‌پی-۱» شناخته می‌شوند. 

به گفته متخصصان مجله انجمن پزشکی آمریکا (جاما)، میزان این بیماری چشمی که با نام «نوروپاتی ایسکمی قدامی غیرشریانی» عصب بینایی یا «نایون» (NAION) شناخته می‌شود در افرادی که برای دیابت نوع ۲، سماگلوتاید مصرف می‌کردند ۸.۹ درصد بود در حالی که این میزان در بیمارانی که از داروهای دیابت غیر جی‌ال‌پی-۱ استفاده می‌کردند ۱.۸ درصد بوده است. 

بیماری چشمی در میان افرادی که برای کاهش وزن سماگلوتاید مصرف می‌کردند ۶.۷ درصد و در میان افرادی که دیگر داروهای کاهش وزن را مصرف می‌کردند ۰.۸ بود. متخصصان در این مطالعه ۳۶ ماهه، ۷۱۰ بزرگسال را که داروی دیابت نوع ۲ مصرف می‌کردند و ۹۷۹ نفر دیگر را که داروی کاهش وزن مصرف می‌کردند، بررسی کردند. 

به نوشته ایندیپندنت، بیماری چشمی «نایون» به‌ دلیل نرسیدن خون کافی به عصب بینایی رخ می‌دهد و موجب می‌شود بینایی چشم بدون درد و ناگهان از دست برود. این بیماری پس از گلوکوم، دومین علت شایع کوری ناشی از عصب بینایی است. 

با در نظر گرفتن دیگر عوامل خطر در بیماران، مانند فشار خون بالا و آپنه انسدادی خواب، مصرف سماگلوتاید خطر ابتلا به نایون را در افرادی که برای درمان دیابت آن را مصرف می‌کردند ۴ برابر افزایش داد و این خطر در افرادی که برای درمان چاقی از آن استفاده می‌کردند هفت برابر بیشتر بود.

به گزارش رویترز، نوو نوردیسک در ایمیلی به چندین عامل محدودکننده در این مطالعه اشاره کرد و تاکید کرد که کارآزمایی تصادفی کنترل‌شده نبوده است. این شرکت داروسازی دانمارکی می‌گوید: داده‌های منتشرشده در این مطالعه برای نشان‌دادن ارتباط عِلی آگونیست گیرنده جی‌ال‌پی‌-۱ و بیماری نایون کافی نیستند.

بیماری نایون اغلب افراد مسن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. به گزارش آکادمی چشم‌پزشکی آمریکا، تخمین‌ بروز سالانه این بیماری ۰.۵۴ نفر در هر ۱۰۰ هزار نفر است و در سنین بالای ۵۰ سال به ۲.۳ تا ۱۰.۲ نفر در هر ۱۰۰ هزار نفر افزایش می‌یابد. همچنین بنابر گزارش این آکادمی، احتمال بهبود بیماری در بیماران جوان‌تر بیشتر است. در این مطالعه میانگین سنی افرادی که برای درمان چاقی از سماگلوتاید استفاده می‌کردند ۴۶ سال و در افرادی که برای درمان دیابت آن را مصرف می‌کردند ۵۷ سال بود. 

«گراهام مک گیون» از دانشگاه کوئینز می‌گوید این تحقیق با کیفیت و دقت بالایی انجام شده است و از ارتباط بین سماگلوتاید و انواع آسیب عصبی چشمی (نوروپاتی) خطرناک خبر می‌دهد و البته به مطالعات جامع‌تر در این زمینه نیاز است زیرا طیف وسیعی از افراد برای درمان دیابت یا کاهش وزن به مصرف سماگلوتاید روی آورده‌اند و همین امر اهمیت مطالعه درباره عوارض جانبی داروهای حاوی سماگلوتاید را پررنگ کرده است.