روزنامه فرهیختگان نوشت: بپذیریم یا نه، مسائل و مشکلات حوزه زنان آنقدرها هم برای سیاستمداران مهم نیست. همانطور که در مناظره‌ها و گفت‌وگوهای نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم دیدیم که به صورت کلی، حرف چندانی در حوزه زنان و حتی خانواده نداشتند.
انبوه لوایح و قوانین بر زمین مانده در این حوزه نیز حکایت از این دارد که حتی عزمی هم برای رفع این مشکلات به جز نزد تعداد اندکی از دلسوزان این حوزه وجود ندارد که آن‌ها هم مصداق یکدست صدا ندارد هستند.
در این بین اشتباه در تشخیص مصادیق اولویت‌دار حوزه زنان هم معضل دیگری است. یک‌بار دولتی روی کار می‌آید که از نظر آنان زنان مشکل خاصی در جامعه ندارند و همان زنان نخبه و فرهیخته جامعه، معیار و مصداق وضعیت همه زنان قرار می‌گیرند. یک بار دیگر هم دولت و اندیشه‌ای روی کار می‌آید که مشکلات بدیهی و اولویت‌دار را کنار می‌گذارد و سراغ مشکلاتی که درصد کمی از افراد درگیر آن هستند می‌روند. به‌عنوان مثال در زمان تصدی معاونت زنان توسط خانم‌ها مولاوردی و ابتکار، لایحه صیانت از زنان در برابر خشونت با همه تبلیغات حول آن به جایی نرسید و تمرکز بر موضوعی مثل ورود زنان به ورزشگاه گذاشته شد. اگرچه دغدغه هر طیفی از زنان قابل احترام است و باید به آن پرداخت اما آنچه مهم این است اولویت‌بندی مسائل حوزه زنان است که همیشه حلقه مفقوده اصلاح‌طلبان در زنان تصدی قدرت بوده است.
حالا به نظر می‌رسد که این دست فرمان این‌بار با ساخت لفظ و عنوان جدید در حال تکرار شدن است. معصومه ابتکار ساعاتی قبل در مطلبی در شبکه اجتماعی ایکس با انتشار عکس زهرا پزشکیان، دختر رئیس‌جمهور منتخب نوشت: «با احترام به شخصیت مستقل و حق انتخاب خانم زهرا پزشکیان، نظر به «مادری»ای که در این ایام در حق پدر کردند و به یاد مادرش فاطمه و به پاس وجود دختران وجوانان عزیز ایران، چه خوب است عنوان و مسئولیت دختر اول را بپذیرند و همان وظائل فرست لیدی را داشته باشند.»
جدای از اینکه در قانون عنوانی به نام «بانوی اول» وجود ندارد و طبیعتا وظایفی هم برای آن تعریف نشده، یادمان باشد سال گذشته نیز جمیله علم‌الهدی همسر رئیس‌جمهور شهید، همسر رهبر انقلاب را بانوی اول خواند و خود را نیز تلویحا بانوی دوم، که این اظهارات منجر به انتقادهای زیادی از طرف هر دو جناح سیاسی شد. حالا چه‌طور شده که یک‌بار دیگر این بار در دولتی که سمت وسوی مقابل دارد، صحبت از بانوی اول می‌شود؟
اگر حتی بپذیریم که این صحبت معاون زنان دولت روحانی، برای نظم‌دهی و رسیدگی به امور، مشکلات، دغدغه‌ها و قوانین حوزه زنان است باید این سوال را پرسید که با چه استدلالی دختر آقای پزشکیان شایسته این رسیدگی است؟ آیا صرفا در کنار پدر بودن این توانایی را به کسی می‌دهد که پرچمدار حوزه زنان شود؟ یا مثلا گذاره «به پاس وجود دختران و جوانان عزیز ایران» در متن خانم ابتکار ناظر به کدام ویژگی درباره زنان است؟!
به‌طور کلی خانم زهرا پزشکیان تا به حال چه موضع‌گیری‌هایی در حوزه زن و خانواده داشته‌اند و در باب چه مسائلی در این حوزه صحبت کرده‌اند؟ حتی رئیس‌جمهور منتخب نیز -همانند دیگر کاندیداها- برنامه جامع و کاملی و حتی صحبت مفیدی در حوزه زنان ارائه نداده‌اند، پس چرا الان دختر ایشان صرف همراهی با پدر تحت عنوان جعلی بانوی اول باید سردمدار حوزه زنان بشوند و در این زمینه تصمیم‌گیر باشند؟ خانم ابتکار مثل همتای سابق خود خانم مولاوردی در شبکه اجتماعی ایکس، نظرات مطالب خود را نیز بسته است تا مجبور به پاسخگویی به این دست سوالات مخاطبان خود هم نباشند.
به نظر می‌رسد اصلاح‌طلبان بار دیگر با در دست گرفتن قدرت دنبال فانتزی‌سازی از مسائل و مشکلات حوزه زنان هستند. آنجا که انبوه لوایح و قوانین بر زمین مانده در این حوزه را رها کرده‌اند و دنبال ساخت عنوان جعلی «بانوی اول» برای خالی نماندن عریضه هستند تا یک بار دیگر در این دولت هم حوزه زنان بشود مصداق «آفتابه و لگن هفت دست، شام و ناهار هیچی!»
