اولین و شاید مهم ترین اقدام هر رییس جمهوری در ابتدای شروع به کار دولتش ، انتخاب کابینه هماهنگ قوی و کارآمد برای پیش برد اهداف اعلامی رییس جمهور است.

پزشکیان رییس جمهور منتخب این امر مهم را به شورایی سپرده که از میان گزینه های مختلف ، برای هر وزارتخانه چند نفر را به ایشان معرفی نمایند تا او انتخاب نهایی را انجام دهد.

امیدواریم که این سازو کار جدید رییس جمهور منتخب  منجر به نتیجه مطلوب شده و اخباری که توسط برخی اصلاح طلبان از نقایص و مشکلات و سهم خواهی هایی که  بیشتراز سوی جریانات درون جبهه اصلاحات مطرح شده ، در نهایت باعث  عقیم ماندن این سازو کار نگردد.

به هر حال و در نهایت تا چند  روز دیگر لیست نهایی وزرای پیشنهادی مشخص خواهد شد و آنها بایستی برای اخذ اعتماد مجلس برنامه های خود را مدون کرده و برای دفاع در صحن علنی مجلس ارائه دهند.

این برنامه های مدون می تواند به دو صورت تهیه شوند :
1- برنامه پیشنهادی خود وزرا .
2- برنامه پیشنهادی وزرا به اضافه برنامه و خواسته ای که رییس جمهور از آنها دارد .
در مورد نکته اول هر فردی که خود را در سطح وزارت تصور می کند بایستی بتواند یک برنامه مدون از اهداف و نحوه وصول به آنها را بدور از شعارزدگی و کلی گویی تهیه کرده و با قدرت از آن دفاع نماید.

در عین حال رییس جمهور و یا کمیته هایی که او تعیین می کند بایستی لیستی از اقدامات و اهدافی را که هر وزیر و وزارتخانه تحت امر او باید در طول مدت مدیریت و وزارت خود به سرانجام برسانند تهیه کرده و وزیر مربوطه ملزم به انجام آنها گردد.

یعنی هر وزیر در اولین روز پس از رای اعتماد بایستی بداند که چه باید بکند و چه اهدافی را محقق نماید ، او باید نقشه راهی داشته باشد که پروژه های مختلف مرتبط با وزارتخانه اش را مشخص نموده و با مدیریت و زمان بندی مشخص بتواند در یک بازه زمانی تعیین شده آنها را محقق نماید.

به طور مثال بخشی از این برنامه مدون و نقشه راه برای وزیر صمت در زیرگروه خودرویی می تواند به شرح زیر باشد :
1- کیفیت ساخت خودرو هر سال به میزان 10 درصد افزایش یابد
2 - به میزان  تولید خودرو هر سال 5 تا 7 درصد افزوده گردد
3-  ساخت خودروهای هیبریدی و برقی در اولویت قرار گرفته و هر سال 5 درصد به تولید این خودروها اضافه شود و ... .

در واقع این نقشه راه که مجموعه خواسته های رییس جمهور از وزیران می باشد در عین حالی که یک افق روشن و مشخص از آینده را پیش روی وزرا قرار می دهد ، همچنن بهترین عامل در جهت نمره دهی مرد م ، مجلس و شخص رییس دولت  به وزرای مربطه خواهد بود.

مسلما این نقشه راه با هماهنگی خود وزرا و اخذ تعهد و موافقت آنها و با توجه به کلیه محدودیت ها و شرایط کشور اعم ازشرایط اقتصادی سیاسی مالی فناوری و غیره تدوین می شود.

هر فرد متقاضی یا انتخابی برای پست وزارت اگر تحقق این اهداف را در توان خود ندید و یا اصولا با آنها موافقت نداشت می تواند همان اول بسم ا... اعلام کرده و نه عرض خود را برد و نه زحمت مردم ومجلس و رییس جمهور دارد و اگر فردی با پذیرش این موارد ردای وزارت بر دوش نهاد باید بداند که عمل به مفاد این نقشه راه و محقق نمودن اهداف آنها مهم ترین ملاک  تشخیص موفقیت و یا عدم موفقیت او خواهد بود و در پایان و یا اواسط دوره وزارت با این ملاک ها سنجیده می شود نه طومار های عریض و طویل ساختگی از اقدامات و شاهکارهای ادعایی خود.

اگر او در مدت مشخص شده توانست اهداف را محقق نماید که آفرین بر او ، اگر نتوانست شخص رییس جمهوربا برکناری و یا مجلس با استضاح به سراغش خواهند آمد و اگر عملکردش فراتر از برنامه بود مستحق تشویق و قدردانی خواهد بود.

مخلص کلا اینکه کابینه ای واقعا کارآمد و موفق می باشد که وزرای آن توانایی به ثمر رساندن پروژه هایی که بدانها واگذار می شود را داشته باشند و البته کار مهم رییس دولت این است که تمام آنچه را از وزرای خود می خواهد تدوین کرده و ضمن اشراف،هدایت و حمایت های خود  ، آن برنامه ها را برای اجرا به آنها واگذار نماید.