این نوشیدنی شامل ۱۵ میلی لیتر معادل ۳ قاشق غذاخوری سرکه سیب به همراه یک لیوان آب است که باید ناشتا و قبل از خوردن صبحانه مصرف شود.
سرکه سیب چیست؟
سرکه سیب (Apple Cider Vinegar) از آب تخمیر شده‌ی سیب به دست می‌آید. سرکه یک محلول استیک اسید است که در نتیجه تخمیر آب میوه سیب به وجود می‌آید و یکی از انواع نوشیدنی های لاغر کننده محسوب می‌شود. سرکه زمانی ایجاد می‌شود که مخمر و باکتری به مواد غذایی و نوشیدنی‌های حاوی کربوهیدرات افزوده شوند. برخی از مواد غذایی یا نوشیدنی‌هایی که می‌توان از آنها سرکه گرفت عبارتند از: از جمله سیب، گلابی، توت، ملون، عسل، شیره یا ملاس، ذرت خوشه‌ای یا سورگوم، نارگیل، سیب‌زمینی، شربت افرا، غلات، کشک، چغندر و مالت.
برای تولید سرکه ابتدا باید به این غذاها یا نوشیدنی‌ها مخمر اضافه کنیم. سپس این مخمرها قند موجود در مواد غذایی را تخمیر کرده و به الکل تبدیل می‌کنند. مرحله بعدی برای ساخت سرکه، افزودن باکتری به نام استوباکتر است که الکل را به استیک اسید تبدیل می‌کند.
ارزش غذایی سرکه سیب
این ماده غذایی غنی از مواد مغذی است و ارزش غذایی بالایی دارد.
- پکتین
- ویتامین B۱
- ویتامین B۲
- ویتامین B۶
- بیوتین
- اسیدفولیک
- نیاسین
- ویتامین B۵
- ویتامین سی
- پتاسیم
- کلسیم
- پلی فنول
- آمینو اسید
خاصیت سرکه سیب برای کنترل انسولین
نتایج مطالعات نشان داده‌اند که مصرف سرکه به کاهش سطح انسولین کمک می‌کند. انسولین هورمونی است که برای کنترل میزان قند خون در بدن استفاده می‌شود.
سطح انسولین بسیار بالا خطرناک است زیرا ممکن است باعث ایجاد مشکلی به نام مقاومت به انسولین شود. این مشکل باعث می‌شود بدنتان نسبت به انسولین حساسیت کمتری داشته باشد. این حالت ممکن است منجر به دیابت نوع ۲ شود یا اگر در حال حاضر دیابت دارید، ممکن است باعث تشدید آن شود. اگر به انسولین مقاوم هستید و مبتلا به دیابت نوع ۲ یا پیش دیابت هستید، از پزشکتان در مورداستفاده از آن برای دیابت بپرسید. دقت داشته باشید که در این مورد طبق دستورالعمل‌های پزشک عمل کنید.
افزایش سلامت روده
این سرکه یک محصول تخمیر شده است که حاوی برخی از ارگانیسم‌های پروبیوتیک نظیر لاکتوباسیلوس است. این ماده از تخمیر باکتری‌ها و محصولات جانبی بی‌خطر آنها ساخته شده است. البته این میکروارگانیسم‌ها در سرکه غیرپاستوریزه وجود دارد.
این سرکه علاوه بر برخی از میکروارگانیسم‌های پروبیوتیک مفید، حاوی مقداری پکتین پری بیوتیک (نوعی فیبر محلول در میوه‌ها و سبزی‌ها) هم هست. باکتری‌های مفید روده از پکتین تغذیه می‌کنند؛ بنابراین این سرکه با تقویت میکروبیوم سالم روده، بر سلامت روده مؤثر است.
روش درست کردن سرکه سیب خانگی
- برش‌های سیب را در یک ظرف شیشه‌ای قرار دهید.
- ظرف را با آب تصفیه شده پر کنید.
- شکر را اضافه کنید و آن را هم بزنید تا حل شود. شکر بخش مهمی از فرایند تخمیر است. حتماً باید استفاده شود.
- شیشه را با یک پارچه و یک نوار لاستیکی بپوشانید.
- شیشه را برای ۳-۴ هفته در محلی تاریک قرار دهید.
- گاهی اوقات شیشه را هم بزنید تا اطمینان حاصل کنید که برش‌های سیب به طور کامل در آب فرورفته‌اند.
- پس از ۳-۴ هفته، تکه‌های سیب را از صافی رد کنید.
- مایع را به مدت ۳-۴ هفته‌ی دیگر در شیشه قرار دهید.
- حالا سرکه آماده استفاده است!
در طرز تهیه سرکه سیب محلی این نکات را رعایت کنید!
اگر سرکه شما در یک ظرف شیشه‌ای کوچک قرار دارد، آن را به یک ظرف بزرگ‌تر منتقل کنید. این کار به تخمیر سریع‌تر آن کمک می‌کند.
نصف سرکه سیب را با مادر سرکه (کف یا تفاله‌ای که می‌توانید روی سطح عصاره‌ی سیب یا انگور مشاهده کنید) و نصف دیگر آن را با آب پر کنید. سپس یک پارچه‌ی کوچک با نوار لاستیکی را روی درب آن قرار دهید. در عرض یک تا دوهفته یک بطری کامل سرکه سیب خواهید داشت. به همین سادگی!
روند آزمایش استفاده از سرکه سیب برای لاغری
گروهی از دانشمندان در لبنان کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور خود را روی گروهی از جوانان دارای اضافه وزن و چاق در سنین ۱۲ تا ۲۵ سال انجام دادند.
این مطالعه سرکه سیب را با ۱۲۰ جوان که به چهار گروه تقسیم شده بودند مورد آزمایش قرار داد. شرکت‌کنندگان، متشکل از ۴۶ مرد و ۷۴ زن با میانگین سنی ۱۷ سال، همگی دارای اضافه وزن یا چاق با شاخص توده بدنی بین ۲۷ تا ۳۴ بودند.
به مدت ۱۲ هفته، سه گروه اول، دوز روزانه سرکه سیب را قبل از صبحانه مصرف کردند که مقادیر آن از پنج، ۱۰ یا ۱۵ میلی‌لیتر متغیر بود. به گروه چهارم نوشیدنی دارونما داده شد.
آنان وعده‌های غذایی خود را در دفترچه غذایی ثبت کردند و جزئیاتی را در مورد عادات ورزشی خود به اشتراک گذاشتند. در طول مطالعه، به‌طور متوسط ۶ تا هشت کیلوگرم از دست دادند و شاخص توده بدنی آنان بر اساس میزان سرکه مصرفی آنان ۲.۷ تا سه امتیاز کاهش یافت.
کسانی که بالاترین دوز ۱۵ میلی‌لیتری را دریافت کردند، پس از ۱۲ هفته بیشترین کاهش وزن و شاخص توده بدنی را مشاهده کردند که از میانگین ۷۷ کیلوگرم به کمی بیش از ۷۰ کیلوگرم رسید. با دوز ۱۰ میلی‌لیتر، میانگین وزن از ۷۹ کیلوگرم به ۷۲ کیلوگرم رسید و در پنج میلی‌لیتر، از ۷۹ به ۷۴ کیلوگرم کاهش یافت.
محققان به‌طور تصادفی ۳۰ شرکت‌کننده را در یکی از چهار گروه قرار دادند؛ به شرکت‌کنندگان دستور داده شد که هر روز صبح قبل از خوردن هر چیز دیگری به مدت ۱۲ هفته، پنج، ۱۰ یا ۱۵ میلی‌لیتر سرکه سیب رقیق شده در ۲۵۰ میلی‌لیتر آب مصرف کنند.
گروه کنترل، نوشیدنی غیرفعال (دارونما) ساخته شده از اسید لاکتیک اضافه شده به آب مصرف کردند تا ظاهر و طعمی مشابه داشته باشند. معمولا این نوع مطالعه شواهدی با کیفیت بالا ارائه می‌دهد زیرا می‌تواند علت و معلول را نشان دهد یعنی مداخله (در این مورد سرکه سیب) به یک نتیجه خاص منجر می‌شود. این مطالعه همچنین دوسوکور بود، به این معنی که نه شرکت‌کنندگان و نه دانشمندانی که در جمع‌آوری داده‌ها شرکت داشتند نمی‌دانستند چه کسی در کدام گروه است.
محققان دریافتند که افراد دارای اضافه وزن با مصرف سرکه به‌طور متوسط ۶ تا هشت کیلوگرم وزن در سه ماه از دست دادند. نتایج تحقیق کنونی نشان داد که مصرف سرکه سیب به‌طور روزانه به افراد دارای اضافه وزن کمک می‌کند تا در سه ماه هشت کیلوگرم وزن کم کنند.
نتایج تحقیقات نوشیدن آب تخمیر شده سیب‌های له شده را با کاهش وزن مرتبط کرده است و مشخص شد که یک دوز ۱۵ میلی‌لیتری قبل از صبحانه همچنین شاخص توده بدن، سطح قند خون و کلسترول را کاهش می‌دهد.
این تحقیق، تجزیه و تحلیل کرد که چگونه سه مقدار مختلف سرکه بر وزن افراد دارای اضافه وزن یا چاق تاثیر می‌گذارد. محققان بیان کردند که سرکه سیب می تواند مکملی امیدبخش برای چاقی باشد که عوارض جانبی ندارد.
محقق ارشد این تحقیق، دکتر رونی ابوخلیل، از دانشگاه روح القدس کاسلیک در لبنان گفت: این نتایج نشان می‌دهد که سرکه سیب ممکن است مزایای بالقوه‌ای در بهبود پارامترهای متابولیک مرتبط با چاقی و اختلالات متابولیک در افراد چاق داشته باشد.
شاخص توده بدنی آنان نیز از ۳۱ به نزدیک ۲۷ کاهش یافت البته این کاهش بر اساس میزان مصرف سرکه بود. هر سه مقدار مختلف سرکه سیب بر اندازه‌گیری دور کمر و باسن و نسبت چربی بدن تاثیر می‌گذارد.
محققان همچنین دریافتند که سرکه سیب، گلوکز خون، تری گلیسیرید (نوعی چربی) و کلسترول را کاهش می‌دهد.
نتایج این تحقیق در نشریه BMJ Nutrition, Prevention & Health منتشر شده است.
