خبرگزاری تسنیم نوشت:  نخستین نشست خبری رئیس‌جمهور فرصت بی‌نظیری برای مطرح کردن مهم‌ترین مسائل حوزه زنان بود. به دلیل توجه گسترده مردم و رسانه‌ها به این نشست، امکان دیده شدن موضوعات مطروحه افزایش می‌یافت و می‌توانست توجه و حساسیت مسئولین و مردم را برانگیزد. این فرصت را حتی بسیاری از خبرنگاران حاضر در همان جمع هم به دست نیاوردند.

اما در عین ناباوری دوباره مسئله حجاب و گشت ارشاد به آن شکل خاص مطرح شد. این میزان تمرکز بر موضوع حجاب و گشت ارشاد این پرسش را به ذهن می‌آورد: آیا واقعاً تمام مشکلات زنان در چند گرم شال و روسری خلاصه می‌شود؟ آیا حجاب تا این اندازه مانع رشد و پیشرفت زنان است که موجب شده دختران ما از رقابت‌های علمی، ورزشی و هنری بین‌المللی بازبمانند؟ و خلاصه اینکه آیا جامعه زنان به خاطر حجاب، وضعیت اسف باری دارد و یک لنگه پا معطل حل این معضل لاینحل ایستاده و حل این مسئله حتی از مشکلات معیشتی و رفاهی مردم هم ضروری‌تر است؟ آیا این حجم از تاکید بر مساله حجاب از دل مطالبات واقعی مردم بیرون می‌آید؟

شاید چند سال پیش هنوز برای برخی این ابهام وجود داشت که در قبال مسئله حجاب چه باید کرد؟ گشت ارشاد، آری یا خیر؟ آیا بهتر نبود که از ابتدای انقلاب، حجاب اجباری نمی‌شد و مانند برخی کشورها، هر کس به دلخواه خود حجاب را انتخاب می‌کرد؟ عده‌ای می‌گفتند تا کی انقلاب باید برای مسئله حجاب هزینه بدهد؛ بگذارید هر کسی هرطور می‌خواهد بپوشد. برخی دیگر پای مسائل فقهی را به میان می‌کشیدند که آیا حکم حجاب شرعی است یا عرفی؟

مسئله حجاب حتی در زمان انتخابات نیز به دستاویزی برای منازعات سیاسی تبدیل می‌شد و بعضی برای جلب نظر رأی‌دهندگان، ژست روشنفکری می‌گرفتند و روی این موضوع مانور می‌دادند. عده‌ای هم می‌گفتند که ما با گشت ارشاد مخالفتی نداریم، اما معتقد بودند که پلیس باید آخرین حلقه باشد و سایر ارگان‌ها در این زمینه کم‌کاری کرده‌اند. زخم‌های بازی بود که پس از فوت مرحوم مهسا امینی دوباره سر برآورد و جمهوری اسلامی هدف حملات ناجوانمردانه قدرت‌های متخاصم قرار گرفت.

بگذرد که بعد از رهاشدگی چند صباح اخیر و دیدن مظاهر برهنگی و کشف حجاب و هم اندیشی حول این موضوع بسیاری از گره های ذهنی باز شد. اینکه مبارزه با حجاب نوک پیکان انقلاب جنسی و یک نزاع جهانی و فراتاریخی است و این روند نقطه انتهایی ندارد. اینکه حجاب حکم قطعی دین است و در موقعیت کنونی ارزش استراتژیکی دارد و مظهر نبرد تمدنی است و به دقیقاً به همین خاطر جوامع غربی با گسترش حجاب مبارزه می‌کنند.

دوباره برمی‌گردیم به همان قصه همیشگی که حوزه زنان دستخوش بازی های سیاسی است و تا زمانی که ما در زمینی که دیگران برایمان طراحی کرده‌اند بازی می‌کنیم، مشکلات اساسی حوزه زنان دیده نمی‌شود و حل نخواهد شد.

اگر به من به عنوان نماینده جامعه زنان تریبون داده می‌شد درباره مشکلات زنان بعد از مادری برای رئیس جمهور میگفتم که بعد از یک عمر تلاش در عرصه‌های تخصصی از ادامه مسیر باز می‌مانند و از او میخواستم به وعده خودش برای تامین مهدکودک‌های با کیفیت در ادارات و سازمان‌ها از جمله دانشگاه‌ها جامه عمل بپوشاند. از او می‌خواستم بازوی خانواده در امر فرزندپروری باشد و بخشی از بار سنگین مادری را از شانه‌های مادران دلسوز بردارد. زمینه اشتغال دختران و زنان تحصیلکرده در جستجوی شغل را فراهم کند. لایحه ارتقاء امنیت زنان را که هنوز پس از گذشت یک دهه و با وجود تلاش شبانه روزی بسیاری از کارشناسان و متخصصین در مجلس معطل مانده را دوباره به جریان بیندازد. اما هیچکدام از این مسائل مطرح نشد و این جای تأسف است که انرژی حوزه زنان در این بازی‌های سیاسی هدر می‌رود.